ล้าร่าง รานใจ

รดา

ใบไม้ปลิด ปลิวหล่น..ลงบนหน้า
เปื้อนน้ำตา เอ่อล้น คนสิ้นหวัง
นอนทอดร่าง หมดแรง ไร้พลัง
ร่างเพียงขัง วิญญาไว้ มิให้จร
นอนหงายหน้า ก็อายฟ้า มิกล้าเผย
คว่ำกดเกย ซบดิน บนหินขอน
กลัวน้ำตา  ไหลหล่น ต้นหญ้างอน
มดปลวกหนอน พาลเหม็นหน้า ชังค่าคน
ล้าที่ร่าง รานที่ใจ ใช่มิสู้
สมองรู้ ต้องยืนอยู่ สู้อีกหน
แม้ร่างล้า แม้รานใจ ยังต้องทน
ฟ้าเบื้องบน ขีดทาง จำย่างไป
มาเอ่ยขอ หลับตา บนบ่ากว้าง
ขอที่ว่าง อิงแอบ แนบซบไหล่
หายเหนื่อยล้า หมดร้อน จะจรไกล
มิอยู่ให้ หนักบ่า น่ารำคาญ.. 
 
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
 
 มาเอ่ยขอ หลับตา บนเรือนกว้าง 
 ไม่อ้างว้าง เพื่อนพ้อง ในห้องใหญ่ 
 แสนเหนื่อยล้า ขอซบหน้า บ้านกลอนไทย 
 ขอพักใจ ไว้อีกครั้ง หลังจากมา 
 
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
เดินอยู่กลางลมฝน สู้ทนฟันฝ่า กายที่มันอ่อนล้า แทบยืนไม่อยู่
เดินต่อไปคงล้ม มันหมดแรงจะสู้ เปิดประตูรับหน่อย ได้ไหม
ยืนอยู่ตรงประตู เนื้อตัวหนาวสั่น ช่วยแบ่งปันห้องใจ ให้พักสักครู่
ข้างนอกมันเหน็บหนาว ถ้าเธอนั้นเอ็นดู
เปิดประตูรับหน่อย ได้ไหม อย่าปล่อยให้ฉันยืนอยู่คนเดียวเปลี่ยวใจเหลือทน
ฝ่าพายุฝ่าแดดลมฝน จนมาพบเธอ
อย่าปล่อยให้ฉันรอ ด้วยใจท้อและทรมาน
เปิดประตูให้ฉันพักพิงอิงแอบ สักครั้ง
ถ้าหากใจเธอนี้ มีผู้ใดครอบครอง มีเจ้าของ จับจองเอาไว้ก่อน
ขอซอกเพียงเล็กเล็ก ที่จะพอซุกนอน ตื่นขึ้นมา ก็พร้อมจะจากไป
ยืนอยู่ตรงประตู เนื้อตัวหนาวสั่น ช่วยแบ่งปันห้องใจ ให้พักสักครู่
ข้างนอกมันเหน็บหนาว ถ้าเธอนั้นเอ็นดู เปิดประตูรับหน่อย ได้ไหม
อย่าปล่อยให้ฉันยืน อยู่คนเดียว เปลี่ยวใจเหลือทน
ฝ่าพายุฝ่าแดดลมฝน จนมาพบเธอ 
อย่าปล่อยให้ฉันรอ ด้วยใจท้อและทรมาน
เปิดประตู ให้ฉันพักพิงอิงแอบ สักครั้ง
ถ้าหากใจเธอนี้ มีผู้ใดครอบครอง มีเจ้าของ จับจองเอาไว้ก่อน
ขอซอกเพียงเล็กเล็ก ที่จะพอซุกนอน
ตื่นขึ้นมา ก็พร้อมจะจากไป
ถ้าหากใจเธอนี้ มีผู้ใดครอบครองมีเจ้าของ จับจองเอาไว้ก่อน
ขอซอกเพียงเล็กเล็ก ที่จะพอซุกนอน
ตื่นขึ้นมา ก็พร้อมจะจากไป.....จะจากไป
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +