...อันทางเดินย่างก้าวของเรานั้น
ยาวหรือสั้นยังถามความเขาได้
จะเป็นเนินลงเหวลึกเท่าไร
หนักแค่ไหนไม่ว่าถ้ารู้ทาง
....แต่ทางชีวิตคิดไม่ออกบอกไม่ได้
ว่าจะให้ไม่สะดุดสุดเรือนราง
ต้องค่อยคลำค่อยก้าวท้าวที่วาง
หยุดคิดพลางก้าวต่ออย่ารอคอย
...แม้สะดุดหกล้มหัวขมำ
แม้ถลำคว่ำหน้าอย่าถ้อถอย
แม้ร่างกายจะเจ็บจนเป็นรอย
อย่าสำออยให้เข้มแข็งแรงยังมี
...แล้ววันหนึ่งจะถึงซึ่งจุดหมาย
พบบั้นปลายชีวิตคิดให้ดี
จงย่างก้าวให้มั่นทันท่วงที
แล้วจะมีวันนั้นท่านรอคอย
.....สนสามใบ......
28 พฤศจิกายน 2548 14:42 น. - comment id 542089

28 พฤศจิกายน 2548 14:52 น. - comment id 542102
ไม่อยากสำออยค่ะ แต่เจ็บจัง

28 พฤศจิกายน 2548 21:31 น. - comment id 542320
อีกไม่กี่วัน ก็จะได้เดินทางแห่งชีวิตอีกครั้งแล้วค่ะ

29 พฤศจิกายน 2548 01:02 น. - comment id 542370
..... โป๊กกก โอ๊ยยย หัวโน อีกแระ เดินไม่ระวังๆ ก้าวย่าง ทางเดิน แต่ละก้าว แต่ละขั้นบันได มักมีสิ่งกีดขวาง เราเพียงแต่คิดว่า เราจะหลีก หนีห่างสิ่งกีดขวาง หรือว่า เราจะเผชิญหน้ากะมัน หมายถึง....เราจะต่อสุ้ เผชิญหน้ากะปัญหา หรือว่า หลีกหนีปัญหา....สุ้ปัญหาคะ เอาใจช่วยก๊าบบบ

30 พฤศจิกายน 2548 09:12 น. - comment id 542763
ขอบคุณครับ ตอนนี้เพื่อนผมดีมากเลยครับ สู้อย่างเต็มพลังเลยครับ
