หมดป่าหมดชีพซ้ำ หมดสิ้นชาติไทย

ไม้เก็ด

สายฝนโปรยจากฟ้า       ลงดิน
ป่าซับสายฝนริน                 เก็บไว้
ขาดป่าขาดน้ำกิน                อาบทั่ว
รักษ์ป่าเหมือนรักษ์ให้        ปริ่มน้ำอยู่คง
     จิตจงจิตก่อเกื้อ              อาทร
รักษ์ป่ารักชีพวอน               ช่วยค้ำ
ปลูกป่าอย่าตัดรอน              รานโค่น
หมดป่าหมดชีพซ้ำ               หมดสิ้นชาติไทย.				
comments powered by Disqus
  • สนต้องลม

    1 มีนาคม 2545 21:41 น. - comment id 38031

    ป่าคือชีวิต อย่าคิดทำลาย เพียงเพื่อประโยชน์ตน

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน