อินทรวิเชียรฉัน์ ๑๑ ๏ โรยรัศมีอ่อน.................................ระวิรอนอุไรแสง เฉิดฉายก็กลายแปลง........................กลแสร้งจะเสื่อมซา ๚ ๏ มวลหมอกระลอกพลิ้ว.....................ปะทะทิวศิลาผา พาดผายสยายทา...............................ธุมะคลุ้มตะคุ่มควัน ๚ ๏ โผนผกวิหคเหิน.............................ผิวะเพลินนภาผัน พาหมู่คณานั้น...................................บทดั้นทิฆัมพร ๚ ๏ ครืนคลื่นกระทบฝั่ง.........................ชลถั่งมิยั้งถอน เพียงเสียงเจรียงกลอน.......................เสนาะโสตประโมทย์ใจ ๚ ๏ คลื่นพรรณนาพิศ............................สวนิตพิจิตรไข ซาบซึ้งคะนึงใน..................................หฤทัยมิคลายคลอน ๚ ๛
วฤก 27 ก.พ. 2545 22:33 น. - ID 11353 
932
0
0
28 กุมภาพันธ์ 2545 11:19 น. - comment id 37762
ศัพท์ยากจังค่ะคุณวฤก บางคำเจทท์ก้อพอเดาได้นะคะ แต่บางคำก็ไม่รู้อ่าค่ะ ได้แต่อ่านแล้วคิดว่าจังหวะเสียงเพราะดี แต่โดยรวมแล้วก็พอรู้ค่ะ อ่านกลอนคุณวฤกแล้ว นึกถึงตอนเรียนวิชาภาษาไทยทุกทีเลย ^-^ เมื่อวานว่าเห็นพี่ม้า มากรี๊ดๆ ..ไม่รู้หายไปไหนแล้วอ่ะ o_O
28 กุมภาพันธ์ 2545 11:28 น. - comment id 37766
พบคำที่สวยงาม ไพเราะมากๆค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
