หิ่งห้อยรำพัน เปลวแสง สุริยา ส่องฟ้า อำภา พราวพร่าง เฉิดฉาย รุ่งกระจ่าง สว่าง พร่างพราย ดั่งหมาย หล่อหลอม ชีพชนม์ สรรพสัตว์ มวลหมู่ น้อยใหญ่ จะเกริกไกร รึไร้ค่า แห่งหน ล้วนรับ อานิสงค์ ทุกตน เพียงพึ่งผล ยลแสง แห่งศรัทธา สุริยง คงแรง แสงบรรเจิด คงกำเนิด เชิดแรง แสงจ้า ประคับประคอง ชุบหลอม ชีวา คู่อำภา เพียงรักษา ชีพคง แต่ฉันเป็น ได้เพียง ดั่งหิ่งห้อย ด้วยแรงจ้อย แสงน้อย ไร้ประสงค์ บรรเจิดฟ้า มิได้ดั่ง สุริยง ได้อยู่คง แค่พาจิต คิดชื่นตา มิอาจเอื้อม ใจกล้า เกินจะหวัง จะเป็นดั่ง สุริยะ ที่เฉิดฟ้า จึงเพียงแซม แรงแสง แห่งดารา กระพริบพา ราตรีพราว เป็นดาวดิน จึงควรคู่ อยู่พราว กับดาวพื้น ในกลางคืน ส่องแรง แสงเฉิดฉิน กระพริบพราว วาววับ เมื่อโผบิน เป็นแสงศิลป์ บินร่าย ใต้ลำพู
KIRATI 20 ต.ค. 2551 09:50 น. - ID 119698 
1535
1
0
26 ตุลาคม 2551 00:45 น. - comment id 907560
ขอบคุณมากครับที่มาเยี่ยมชมและชื่นชมมากมาย กลอนของคุณ Kirati ก็ใช้คำได้สวยงามมากนะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
