เมื่ออรุ-โณทัย ทาบไพรสณฑ์ ภูวดล เฉิดฉัน รับวันใหม่ บุปผชาติ ผลิดอก ออกช่อใบ ลำธารใส ฉ่ำเย็น เห็นปูปลา สกุณา จำเรียง เสียงเสนาะ ฟังไพเราะ จับใจ ในภาษา ดุจเพลงพิณ สวรรค์ พรรณนา สะท้านป่า สิงขร ตอนอรุณ ต้นยี่เข่ง ยี่โถ โอ้อวดสี บานบุรี เลื้อยเลี้ยว เกี่ยวขนุน หอมกุหลาบ มะลิ ดอกพิกุล กลิ่นละมุน กระดังงา จำปาดง เก้งคู่เก้ง กวางคู่กวาง เยื้องย่างเหยาะ เดินลัดเลาะ ริมธาร ผ่านฝูงหงส์ โน่นกระรอก กระแต แลกระจง อยู่ยืนยง คู่ป่า มาช้านาน ธรรมชาติ เนรมิต ชีวิตให้ สัตว์น้อยใหญ่ พึ่งพา ได้อาหาร สืบดำรง พงศ์เผ่า เนาสำราญ คือพิมาน นิรมล บนแผ่นดิน ยามเที่ยวดง พงไพร ใจแสนสุข ที่เคยทุกข์ สลด พลันหมดสิ้น จงพิทักษ์ รักษา เป็นอาจิณ ผดุงถิ่น ป่าไม้ ไว้ถาวร
สุนทรวิทย์ 14 ส.ค. 2554 10:28 น. - ID 141374 
2737
3
0
14 สิงหาคม 2554 23:06 น. - comment id 1205652
สวัสดีครับ ขอมาร่วมรักษาป่าเขาด้วยคนนะครับ
15 สิงหาคม 2554 17:32 น. - comment id 1205744
ยินดีครับ
19 สิงหาคม 2554 15:50 น. - comment id 1206142
ดอกไม้ป่า สะพรั่ง ทั้งส่งกลิ่น หอมไอดิน ถิ่นไพร ในสิงขร กลิ่นยั่วยวน ผึ้งผู้ หมู่ภมร พริ้วไหวอ่อน ช่อก้าน ต้านแรงลม ฝูงนกกา อาศัย ถิ่นไพรกว้าง อยู่กันอย่าง พึ่งพา ผาสุกสม หริ่งเรไร ร้องสั่ง ดังระงม แสนภิรมย์ ชมชื่น ป่าผืนนี้
18 มกราคม 2555 23:08 น. - comment id 1221214
เขียนไว้ตอนได้ข่าวว่ามีการตัดต้นไม้ริมถนนขึ้นเขาใหญ่ ... สักเพียงไหนใคร่รู้สูจะพอ��� ��� ร้อยพันตอล้มลงสูจงคิด กว่าจะโตเติบใหญ่ใครมีสิทธิ์��� ��� ทั่วทุกทิศเสียงก่นด่าสัตว์สามานย์
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
