แว่วกังวาน ขานขัน ไก่มันกู่ พอเช้าตรู่ ฟ้าแดง แจ้งแล้วหนอ หนาวลมเหนือ พัดล่อง แสงทองทอ ข้าวตั้งกอ แกว่งพลิ้ว ลิ่วตามลม เคยคว้าเคียว กระจาด พร้อมถาดข้าว ก่อนฟ้าขาว ออกนา มาผสม เห็นรวงทอง ทั่วแดน แสนชื่นชม พวกเราก้ม กำเคียว เกี่ยวกันไว ที่หนุ่มสาว คลอเคล้า กระเซ้ากระซี้ สุขฤดี ยิ่งนัก เพราะรักใคร่ ช่วยกันเกี่ยว เก็บนำ แดดรำไร ก็กลับไป เรือนชาน บ้านของเรา วันนี้ตื่น ยืนมอง แล้วหมองหม่น มิมีคน ทำนา พาใจเหงา ทุ่งที่เคย เรืองรอง ต้องซบเซา เหลือเพียงเงา ภาพจาง อย่างอาวรณ์ ทิ้งท้องทุ่ง เหินห่าง จนร้างแล้ว ไร้ทิวแถว รวงริ้ว ที่ปลิวว่อน ซากกองฟาง ข้างบ้าน บนลานดอน กับไถกร่อน ผุพัง เคียงข้างกัน ลมพัดกิ่ง ก้านไผ่ เอนไหวลู่ เสียงซ่าซู่ เบียดกอ ข้อดังลั่น ดุจเสียงครวญ หวนมา จากนานั้น ได้เพียงฝัน วันเก่า ที่เราเคย
คนกรุงศรี 25 ส.ค. 2554 22:58 น. - ID 141479 
1502
0
0
26 สิงหาคม 2554 21:37 น. - comment id 1206492
ขอบคุณที่แวะมาอ่าน ภาพแบบนี้หาดูได้ยากแล้ว
26 สิงหาคม 2554 11:18 น. - comment id 1206620
สวัสดีครับ เห็นภาพทั้งไพเราะ และทำให้นึกถึงอดีต ตามประสบการณ์เก่า ของคนอ่านแต่ละคนที่ประสบมา ขอบพระคุณท่านมากๆครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
