ใต้สะเดา เงาบัง ยังคลายผ่อน
ทุเลาร้อน จากแดด ที่แผดจ้า
แคร่ตัวเก่า เรานั่ง ดั่งเคยมา
รอเวลา ฝนแรก ลงแทรกดิน
ผืนนากว้าง ร้างน้ำ มิฉ่ำชื่น
ต้นไม้ยืน ไร้ใบ ดูใกล้สิ้น
เมื่อขาดฝน จากฟ้า มาหลั่งริน
ทุกชีวิน ดิ้นรน กับทนรอ
นั่งกอดเข่า เฝ้าแล ชะแง้หา
น้ำตาฟ้า เมื่อไร จะไหลหนอ
นึกน้อยใจ วาสนา น้ำตาคลอ
เริ่มเหี่ยวห่อ ท้อทด เหมือนหมดแรง
เตรียมคันไถ ไอ้ทุย จะลุยทุ่ง
ยังหมายมุ่ง พลิกหล้า อย่างกล้าแกร่ง
รอฝนมา ฟ้าฉ่ำ จะสำแดง
วิถีแห่ง ชาวนา ต้องฝ่าฟัน
วสันต์ล่า ครานี้ กว่าปีก่อน
หรือโลกร้อน ดินฟ้า จึงพาผัน
ธรรมชาติ ขึ้งโกรธ ลงโทษทัณฑ์
กำหนดวัน พิภพ ต้องจบลง
นั่งกอดเข่า เรายัง มุ่งหวังอยู่
เบิ่งตาดู มิแต่ แค่ฝุ่นผง
ที่ขอบฟ้า มือดำ ค่ำนี้คง
พิรุณส่ง สายน้ำ ให้ฉ่ำนา
คนกรุงศรี 15 มิ.ย. 2556 22:42 น. - ID 147341 
1477
5
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
