ธรรมชาติ เพี้ยงจินตนาการ ( โคลงสี่สุภาพ)

บุษราคัม

Oสายลมโชยแผ่วพริ้ว.......รวยริน
   เย็นช่ำกระแสสินธุ์.........ฝั่งนั้น
   อรุณรุ่งราวจินต์..............เป็นม่าน ฝันแฮ
   สว่างมิกางกั้น................เชื่อมฟ้าถึงใจฯ
Oแสงดารากิ่งแก้ว...........พร่างพราว จรัส
   คืนค่ำเคหาส์นดาว.........ดื่นล้อม
   เปรียบเสน่ห์ของสาว.....ผุดผ่อง งามนา
   งามรุ่งประดับห้อม.........ห่มฟ้าโลกาฯ
Oไพรพฤกษ์งามฉ่ำชื้น.....พนา พงไพร
   สัตว์ย่อมอาศัยหา...........แหล่งเกื้อ
   พระคุณค่ามากหนา........แดนป่า
   สูงค่าเพราะคอยเกื้อ......ใหญ่น้อยสัตว์ในพนา
Oมวลบุปผาเสกไว้.......หรือจึง งามจริง
  คนย่อมจักรำพึง.........กู่ร้อง
  สมบัติน่าตะลึง............สวยเด่น  งามแฮ
  แมนกู่สวรรค์ก้อง..... ผ่องแผ้วจริงหนอเมืองดินฯ
------------------------------------------------------------------------------------
ปล. กราบขอบคุณ ท่าน วฤก นะคะ ที่เป็นแรงบันดาลใจ
และ แบบอย่าง ในการแต่งโคลงกลอน วรรณศิลป์ 
แก่ ข้าพเจ้า นะคะ
Oเมธีปราชญ์พรั่งแพร้ว........วฤก ครูแฮ
   เปรียบเช่นมณฑาพฤกษ์....ผ่องแผ้ว
   โคลงกลอนดั่งมฤคย์...........ปราชญ์เปรื่อง   จริงนา
   พจน์กล่าวงามเพริศแพร้ว....แจ่มแจ้ง  ในอรรถคดี ฯ
ด้วยความเคารพอย่างยิ่ง
บุษราคัม