ดวงจันทร์บดบังแสงแห่งกลุ่มดาว
ทำเอาเราหลายคนต้องเหงา
นั่งดูดาวเฝ้าหวังเป็นห่วงเจ้า
ทำเอาเราใจเหม่อเผลอหลับไป
หลับไหลไปใจยังฝันเพ้อ
พบเจอเธอนางเดียวในดวงใจ
แต่เมื่อใดจันทร์ลอยเข้ากลีบเฆมไกล
ทำอย่างไรใจเธอรู้และเข้าใจ
คืนเดือนมืดช่างจือฉืดเสียจริง
ต้องนั่งนิ่งไม่อยากวิ่งไป...ทิศทางใด
เริ่มน้อยใจในการนั่งมองดวงดาวไกล
เป็นเช่นไร.......
ดวงดาวเจ้าขาดเหายไปมากเหลือเกิน
28 กรกฎาคม 2544 03:43 น. - comment id 6767
เหงาดีจัง

28 กรกฎาคม 2544 04:08 น. - comment id 6779
ทีหลังพอพิมพ์เสร็จแล้วนิติอ่านทวนก่อนนะจ๊ะ แล้วค่อย ส่ง จะได้ไม่ปรากฏคำว่า " จือฉืด" และ " ขาดเหาย" คืออ่านแล้วอารมณ์มันสะดุดกึกเลยอ่ะ

28 กรกฎาคม 2544 04:17 น. - comment id 6781
จะแก้ไขการพิมพ์....และทวนให้มากขึ้นครับ
