เจ้าหญิงเม็ดทราย กับเจ้าชายแสงตะวัน

เชษฐภัทร วิสัยจร

กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว จะขอกล่าว
ถึงเรื่องราว ของเจ้าชาย กับเจ้าหญิง
ความรักเกิด ที่หาดยาว ราวเรื่องจริง
ความรักของ เจ้าหญิงเม็ดทราย กับเจ้าชายแสงตะวัน
เช้าแล้ว...... นกทะเลน้อยแอ่ว โบยบิน
โผยผิน ส่งเสียง สังสรรค์
ร้องเรียกปลุก ให้เจ้าชาย แสงตะวัน
ตื่นจากฝัน ที่ขอบฟ้า หว่างขุนเขา
ฝ่ายเจ้าชาย รีบเร่ง แต่งตัว
ใจระรัว ตื่นเต้น ในยามเช้า
ก็แอบรัก เจ้าหญิงแสนสวย ที่หาดยาว
ชื่อเจ้าหญิงเม็ดทรายขาว พราวโฉม แห่งท้องทะเล
อนิจจา หารู้ไม่ ในความเป็นจริง
ว่าเจ้าหญิง ไปหลงรัก ขุนทะเลสุดเท่ห์
ทุกคืนวัน ได้พันผูก คลื่นทะเล
สาดผสม ปนเป ดั่งคลื่นใจ
ครั้นเจ้าชาย แสงตะวัน พลันได้เห็น
เม็ดทรายล่อ ล้อคลื่นเล่น เห็นหวั่นไหว
เจ้าชายน้อย ค่อยสะอื้น ขื่นอาลัย
ชลนัยน์ ไหลพรากพราก กลางทะเล
แล้วจึงคิด พิจารณา ความเป็นจริง 
ว่าเจ้าหญิง อยู่ใกล้ชิดทะเลคราม จึงหันเห
ก็ขอบฟ้า มันกั้นอยู่ จึงรวนเร
ไม่มีเล่ห์ ไปพรากทะเล จากเม็ดทราย
คิดคิดแล้ว อยากจะตาย กลางฟากฟ้า
แต่ต้องฝืน ขื่นอุรา แม้ใจข้าสลาย
แสงตะวัน มีหน้าที่ให้แสงสว่าง ต่อพื้นโลกและเม็ดทราย
เกิดเป็นชาย ต้องเสียสละ ความสุขส่วนตน
จึงเปล่งแสง แรงกล้า พระอาทิตย์
แสงสะกิด ทะเลคราม งามขึ้นอย่างหน้าฉงน
แสงสะท้อน กับเม็ดทราย พรายระยับระยน
ลมพัดสน ริมทะเล เหล่ธารา
จะขอกล่าว คำกล้า ว่าขอโทษ
อย่าเคืองโกรธ กันเลยนะ เม็ดทรายจ๋า
อันความรัก ใช่ห้ามได้ เหมือนวาจา
แม้ไม่เห็น คุณค่า จะลาไป
จะขอเปลี่ยน ความรัก ไปเป็นแสง
ให้เป็นแรง เจิดจ้า สว่างไสว
ให้เจ้าหญิง เม็ดทราย รายร้อง ผ่องอำไพ
เก็บใจไว้ ที่ขอบฟ้า ทะเลคราม
เย็นแล้ว......นกทะเลน้อยแอ่ว กลับบ้านกัน
ฝ่ายโลมาดั้น พลันแหวกว่าย ให้วาบหวาม
ดำผุด ดำว่าย ใต้ขอบคราม
ริมขอบน้ำ ขอบฟ้า ขลิบทอง
เจ้าชาย แสงตะวัน จะขอลา
หลังจากเลิก ทอแสง แรงกล้า จะลาน้อง
เหนื่อยแล้ว ขอไปนอน ผ่อนความครอง
ฝากแสงทอง ที่สาดส่อง ให้ปฐพี
นี่แหละ นิทานกล่อมเด็ก
ชีวิตเจ้า ยังเล็ก ช่างสุขี
เจ้าเติบใหญ่ เมื่อไร ความรักมี
จะได้เรียน รู้ชีวี ที่เป็นจริง