พิรุณฉาบฉ่ำสายหม่นหล่นร่วงฟ้า ผ่านเมฆาแก้วไหลหลั่งพรั่งพรู พริ้มพรมพร่างพราวพันธ์พฤกษากรู แย้มพิศดูข้างแก้มอาบแสงจันทร์ไห้ ดาวเกลื่อนเคลื่อนคล้อยลอยกลางเวหา แก้วจันทรากระเถิบห่างย่างเดินไกล ดาวขยับกระชั้นชิดติดปีกไสว จันทราถอยไถลลับลาเลือน เงาดำขลับเข้าแทรกแยกเมฆา พฤกษาร่อนล้อลมลิ่วปลิวเกลื่อน พิรุณหยุดหยดลดเล้าเหย้าเยือน ฟ้าขลับกลับเหมือนสว่างกลางวันใหม่..
kOrOkOsO 15 ส.ค. 2546 18:13 น. - ID 37831 
590
3
0
15 สิงหาคม 2546 18:51 น. - comment id 160273
พิรุณพิรี้พิไร พิศมัยพรหมพิราม พิศดูพิลาปความ พิศวงพิจัยพิจารณ์
15 สิงหาคม 2546 23:00 น. - comment id 160374
ดีัจงรับคุณทิว.. ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียน
15 สิงหาคม 2546 23:07 น. - comment id 160383
ครืน ครืน ฟ้าพาลมมาห่มโลก ให้ไหวโยกแมกไม้ไม่เว้นหน้า เสียงสำแดงแสงประกายในฟากฟ้า อย่างเจิดจ้าแล้ววูบวับสับเปลี่ยนกัน ไม่รู้ว่าฟ้าไฉนไม่มั่นคง ไม่รู้ว่าฟ้าประสงค์สิ่งใดนั่น บัดเดี๋ยวร้อนบัดเดี๋ยวฝนจะหล่นพลัน ใจไหวหวั่นตามผืนฟ้าคราเปลี่ยนแปลง ที่เหมือนกันกับฉันและท้องฟ้า คือเวลาฟ้าหลั่งสั่งกรรแสง เป็นเวลาเงียบเหงาและโรยแรง ได้ถ่ายเทสิ่งแสลงให้สิ้นไป
15 สิงหาคม 2546 23:24 น. - comment id 160396
เมฆน้อยเข้าจับกลุ่ม เหมือนชุมนุมเป็นเมฆใหญ่ เมฆน้อยลอยเลื่อยไป กลายเป็นฝนให้หล่นดิน ***แวะมาทักทายค่ะ***
15 สิงหาคม 2546 23:39 น. - comment id 160409
ใจร้อยเป็นเกลียวแล้วเหนี่ยวไกส่อง ทะลุดอกแก้วก่องกลางหว่างอก เปิดระเบิดออกแล้วล้วงมือจก สีแดงฉาดไม่สกปรกรกคาเอย.
15 สิงหาคม 2546 23:41 น. - comment id 160410
ใจร้อยเป็นเกลียวแล้วเหนี่ยวไกส่อง ทะลุดอกแก้วก่องกลางหว่างอก เปิดระเบิดออกแล้วล้วงมือจก สีแดงฉาดไม่สกปรกรกคาเอย.
15 สิงหาคม 2546 23:49 น. - comment id 160420
เปรียบหญิงพึงนึกถึงซึ่งดอกไม้ ส่งกลิ่นหวลละไมให้ใหลหลง ชายใดเสพกลิ่นนวลชวนงุนงง ควรถอยห่างกลางดงพงนารี.. แทงกิ้วน่ะหญิงไร้เงา..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
