น้ำตาร่วงรินไหลอาบสองแก้ม รสประแล่มขมขื่นน่าใจหาย ล่วงหล่นพรูมิรู้กี่วางวาย ให้อับอายขายหน้าร้าวระบม หยาดพิรุณโปรยปรายเป็นสายเลือด ขัดเคืองเขือดข้นแค้นห้วงทุกข์สม ขึ้งโกรธโมโหในอารมณ์ จงจ่อมจมนรกาวิเวกเหงา สายฟ้าฟาดปลิดมรณาแห่งแมกไม้ น่าใจหายไร้รักถูกผลาญเผา แตกหักทับกันหนักบางเบา สวรรค์จักคร่าเอาลมหายใจ อุราเริงร่านระรอนรัด ลมโชยพัดกลิ่นคาว ฤ ไฉน โอบกอดพัดพาขจรไกล สู่แหล่งภัยพิบัติประสบกรรม
|NdEpEndEnT 5 ก.ย. 2546 17:47 น. - ID 38636 
647
1
0
5 กันยายน 2546 18:29 น. - comment id 165644
อื่มๆ ... ฟ้าหลังฝนจะไม่ครึ้มหรอก
5 กันยายน 2546 19:06 น. - comment id 165655
น้ำตาไหลริน ร่วงหล่นซบดินมิสิ้นสุด รักกลับกลายแหลกสลายแทบทรุด โอ้ดวงใจหลุดลอย ณ แห่งหนไหน... มาสวัสดีตอนค่ำๆ ค่ะ วาพราวไม่ได้ลงทะเบียน
5 กันยายน 2546 19:33 น. - comment id 165665
หน้าส่วนตัว
กำหนดใจไว้ในบุญเคยหนุนสร้าง
แม้นว่าอย่างนึกไม่ทัน พลันจะเศร้า
ให้รีบนึกถึงบุญที่หนุนเรา
เพียงลมหายใจเข้าออกว่าพุท...โธ
5 กันยายน 2546 22:57 น. - comment id 165719
แต่งได้ดีนะค่ะ เก่งจริงๆ เลยน้องจ๋า
5 กันยายน 2546 23:00 น. - comment id 165720
อิอิ แต่งเก่งจังเลยนะเพ่ ^^
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด