เสียใจ

ผู้หญิงคนนึง

คนเราเกิดมา มีทั้งดีและไม่ดี
ก็ต้องทำใจ
เราเองก็ใช่.........จะว่าไปนะ สามี ภรรยากันเอง ยังไม่จริงใจกันเลย ถามว่า สายเลือดเดียวกันยังไม่เหมือนกัน แล้วภาษาอะไร จะมีใครจริงจัง 100%
เราเอง อาจจะดี กับคนที่เรารักมากเกินไป เกินไปจริงๆ จน ขบวนรถไฟของบรรพบุรุษเราต้อง ตีตราหน้าเราว่า ไม่เอาไหนเลย
ส่งที่เราอยากทำในชาตินี้ก็คือ
1) เรียนรู้สิ่งดีๆ และที่ไม่ดี แยกแยะให้ถูกต้อง
2) อยากเป็นคนมีสติปัญญาดี มีความนอบน้อมถ่อมตน มีความกตัญญู และสำคัญ มีความเมตตา ไม่เน็บแนมคน
3) หากเจอคนที่เรารัก หรือเขารักเรา ไม่ว่าจะอยู่กัน จนนานแสนนาน จะแก่เฒ่าชราภาพลงไปยังไง ก็ต้องรับกันได้ สังขารไม่เที่ยงแท้ เปลี่ยนไปได้ตามกาลเวลาไม่มี2000ปีอีกใขชาติมนุษย์ ต่อให้ศัลกรรม ดึงยังไง ก็สู้ธรรมชาติไม่ได้ค่ะ ขึ้นอยู่กับว่า เราจะ ทำตัวเรายังไงเท่านั้นเอง
4) หากเป็นไปได้ ถ้ามครอบครัว อยากใช้ชีวิตอิสระ ไม่มีใครมาบงการ อยากเป็นตัวของตัวเอง หากเราก้าวถูกก็ถือว่า เรา โชคดี หากเราก้าวผิด ก็ แก้ใหม่ แล้วเอา สิ่งนั้นเป็นประวพการณ์ชีวิต เหมือนหนังสือเล่มนึง
5) อยากร้องไห้ให้กับ คนที่เราอยากจะช่วย แล้วเราไม่สามารถช่วยอะไรเขาไม่ได้ เมื่อก่อนเคยคิดว่า กัดก้อนเกลืออกินนั้น ไม่เห็นจะแปลก แต่และแล้ว ผู้หญิง คนนึง หาก ไม่สามารถทำงานข้างนอก ไม่มีรายได้ ผู้ชายก็ จะดูถูกอยากเป็นแต่ช้างเท้าหน้าทั้งๆ ที่เราเองเป็นคนทำ และคิดสร้างสรรค์ให้ดี เราโดนบังคับ เราโดนแกล้งสารพัด ทั้งนอกทั้งใน เราไม่อยากบอกให้พ่อกับแม่รู้ เพราะท่านก็ช้ำมากพออยู่แล้ว
6)เราอยากทำงานเงินโดยสุจริต แต่เรา ติดเรื่อง คนในบ้านเรา นอนก็ดึก ดูแต่โทรทัศน์ เราไม่สามารถปรับสภาพให้เป็นไปได้เพราะห้องเดียวกัน เราอยากมีแรงทำงานหาเงินได้เยอะๆ แต่ก็ ไม่โลภ ให้พอเพียงมีให้ บุพการีบ้าง ลูกบ้าง เอาไปทำบุญบ้าง เดินทางเที่ยวในสถานที่ที่เราอยากไปบ้าง พักผ่อนบ้าง
7) ความจริงใจ บางคนหน้าก็อย่างใจก็อย่าง เราไม่โทษเค้าหรอก เพราะทุกคนมีสิทธิที่จะเปป็นในตามทางที่เค้าเป็น คนทุกคนเปลี่ยนได้ทุกวินาที แต่เรา ทำไม เปลี่ยนได้ จากการที่เคยเป็นคนเคยสุขสบาย ก็เปลี่ยนมาเป็นคน ขยัน คิด เรื่องงานตลอด จะไม่คิดก็คือตอนนอน เราก็รู้สึกตัวว่าเวลาเรา ชีวิตเราก็ ครึ่งคนเข้าไปแล้ว จะเหนื่อยอีกสักกี่ปีกันถึงจะพอเพียงให้อยู่เย็ยเป็นสุข และ มีเงินให้ลูกเรียน มีเงินให้พ่อแม่ใช้
8)เราชอบอยู่ที่ๆ ทะเล รูว่าอากาศดี รู้สึกว่า สามารถปลดปล่อยสิ่งที่เก็บกดไว้ในใจ ปล่อยมันออกไป ให้พัดไปสู่ทะเล
9) เราเป็นคนชอบเล่นกีฬา กี่ปีแล้วเราไม่ได้เล่น สามีเราก็โยนลูกมาให้เราเลี้ยง งานก้โยนมาให้เราทำ เก็บเตียงยังต้องให้เราเก็บห้องทุกอย่างเลย เราต้องจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟค่าโทรศัพท์ และก็มาว่าว่าเราใช้เงินฟุ่มเฟือย บอกตรงๆ เราใช้ คนเดียว เดือนนึง ยังไม่ถึง5พันบาทเลย ค่าขนมลูก ค่าประกัน ค่าเล่าเรียน 
เราไม่สงสารตัวเราเองหรอกนะ แต่ว่า เราอาจตาบอดหรือถั่วไปบ้าง ที่ไม่เอาไหน ไม่คิดกาลไกล ไม่ฉลาดเหมือนผู้หญิงบางคน ที่สามารถ เอาเงินมาให้พ่อกับแม่ได้ เรา.................มันไม่เอาไหน แต่..............อย่างน้อย เราก็เป็นคนจริงใจกับคนหลายคน และ แฟร์กับคนมากมายอย่างที่เพื่อนที่มหาลัยบอกว่า คบเรา เพราะ เราเป็นคนที่แฟร์มากๆๆๆๆ