มองฟ้ามืดครึ้มน่ากลัวจะเปิดเนต ม่านเมฆหมอกเทารวมเสร็จเปิดไม่ได้ ครืนครืน...ฮึ่มฮึ่ม...มาแล้วหนาอย่าอาลัย ละอองฝนพาชะใจให้ชุ่มเย็น ดูน้ำฝนเป็นเส้นตรงฝอยละเอียด เรียงลงมาไล่ละเลียดเป็นแนวหนา บ้างดิ่งตรงบ้างโอนเอนตามลมพา หยาดน้ำหนาก็ยังพริ้วลิ่วตามลม หยาดน้ำฝนดุจหยาดน้ำตานางฟ้า.....(เค้าบอก) แล้วจะร้องทำไมหนาฤาจ๋าฝน พักเสียบ้างเดี๋ยวน้ำจะท่วมคน ฟ้าหรือฝนก็จงหยุดร้องเสียที หยาดเริ่มบางเห็นเส้นฝนเป็นฝอยฝอย น้ำย้อยย้อยลงหลังคารินไหลไหล เสียงกระทบเซาะเข้าพรุนกระดูกใน ล้างโล่งใสโปร่งสิ้นธาตุดินเอย ปุ๋ย
มณี ปัทมะ ตารา 30 ก.ค. 2547 08:48 น. - ID 58103 
1497
4
0
30 กรกฎาคม 2547 09:38 น. - comment id 302690
เป็นบทกลอนเกี่ยวกับฝนอีกบทกลอนหนึ่งที่ อ่านแล้วรู้สึกบีบหัวใจมากๆเลยครับ สามารถ สกดอารมย์คนอ่านได้ตั้งแต่เริ่มตั้งเค้าไล่สอด ใส่อารมณ์ไปเรื่อยจนหยุดตก ทำได้ดีมาก๚ะ๛ size>
30 กรกฎาคม 2547 10:50 น. - comment id 302736
มาอ่านเป็นกำลังใจให้นะครับ
30 กรกฎาคม 2547 14:52 น. - comment id 302921
น้ำฝนเอ๋ยเจ้าน้ำฝน เจ้าไหลจนน้ำตาไหล แต่แล้วเจ้าหยุดไป แต่ทำไมน้ำตายังไหลอยู่เลย *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
30 กรกฎาคม 2547 15:47 น. - comment id 302949
ฝนจ๋าฝนเทลงมาน้ำตาไหล หยาดน้ำใสอาบนวลแก้วให้หมองศรี หยดหลั่งล้างระบายท่อน้ำตามี ร้องให้ดีล้างให้รู้รูระบาย กราบขอบพระคุณในความเมตตาของคุณRobert , คุณผลิใบสู่วัยกล้า , คุณผู้หญิงไร้เงา ค่ะ
2 สิงหาคม 2547 15:38 น. - comment id 304462
เล่นคำได้สวยมากคะ คิคิ...ชอบนะ...
3 สิงหาคม 2547 10:34 น. - comment id 304894
สุดยอดค่ะ ต้อนรับดวงใจสู่ร่มรักนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
