ขออภัยความผิดพลาดที่อาจเอื้อม เกือบตกเงื้อมผาชันประจัญหน้า ขาดสติตริตรองต้องระอา อนิจจาจริงแท้พ่อแม่เอย ลูกพ่อแม่แย่จริงจึงถูกติ ด้วยอาจริล่วงเกินเพลินคำเอ่ย เหมือนมิดูสถานะดั่งละเลย ขอเปิดเผยขมาถ้าล่วงเกิน ขอคุณพระรัตนตรัยแก้วใสผ่อง ได้โปรดส่องปัญญาข้าหกเหิน ให้สติพินิจย้อนก่อนข้าวเดิน สัมปชัญญะมาประเมินให้เดินตรง ด้วยข้าหลงตนเองเบ่งเกินศักดิ์ จึงถูกหักหน้าเจ็บเหน็บใจหลง ข้าสำนึกตรึกตรองมองแล้วปลง ข้านี้คงแย่เกินเพลินพร่ำจริง ................................. บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๐
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก 29 พ.ค. 2550 02:32 น. - ID 102971 
836
3
0
29 พฤษภาคม 2550 07:39 น. - comment id 702872
ใช่แล้ว หนทางยังอีกยาวไกล ถึงแม้ว่าเส้นทางจะขรุขระจนกระทั่งเราระมัดระวังตัวไม่ดีพอจึงทำให้ล้มลุกคลุกคลาน แต่เราก็ต้องรีบลุกขึ้น จะมัวอ้อยอิ่ง หรือรอให้ใครประคองไม่ได้ เดินคนเดียวดุ่ม ๆ โดด ๆ .. อย่างน้อย ก็ต้องรับผิดชอบตัวเอง เน้อ .. ตัวเล็ก
29 พฤษภาคม 2550 09:08 น. - comment id 702910
สวัสดีจ้า.. นั่นสินะ..เดินคนเดียวระวังนะคะ ลุมแล้วลุก.. ท้อได้แต่ไม่ถอย อดทน..อดทน..อดมน..คาถาสู่ความสำเร็จ สบายดีนะคะตัวเล็ก.. (เล็กจริงหรือเปล่าไม่รู้อิ.)
29 พฤษภาคม 2550 10:32 น. - comment id 702941
จำไว้เป็นบทเรียนค่ะ สู้สู้...
29 พฤษภาคม 2550 12:24 น. - comment id 702992
ไปเฮ็ดหยังไว้บ่น้ออ้ายคือมาเว้าแบบนี้ สบายดีบ่น้อ ยากเวียกหลายค่ะกานต์น่ะช่วงนี้
29 พฤษภาคม 2550 15:12 น. - comment id 703113
ผิดพลาดกันได้ครับ
29 พฤษภาคม 2550 17:15 น. - comment id 703191
สิ่งที่ผิดพลาดคือ "บทเรียน" เสมอค่ะ...
29 พฤษภาคม 2550 19:16 น. - comment id 703250
คือประสบการณ์ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
