กาลครั้งนั้นผ่านมากี่คราแล้ว ไม่ลืมแววตาใสใครคนหนึ่ง มาฝากรักปักใจให้รำพึง หาปั้นปึ่งตอบแทนให้แค้นใจ ด้วยเด็กเกินจะเพลินพิศคิดเรื่องรัก แต่ตระหนักใจฉันก็หวั่นไหว เมื่อไม่อาจยอมรับกับความนัย ขอตั้งใจพากเพียรเรียนอย่างเดียว จนสิบปีผ่านมาคราเราพบ เรื่องจวนจบก็ย้อนกลับมาขับเคี่ยว ตรึงหัวใจให้สะดุดหลุดจากเกลียว แค่เศษเสี้ยวคำหวานเธอหว่านมา หลอกจนฉันตายใจในความรัก ไม่นานนักเธอหักเหเสน่หา บอกเลิกร้างขว้างทิ้งกลิ้งไกลตา ฉันโศการ่ำไห้ใจระทม เธอคิดแค้นแน่นอกยกมาอ้าง เคยอ้างว้างช้ำฤทัยให้ขื่นขม ให้ฉันรู้รสชาติอนาถตรม โลกมันกลมเวรกรรมตามมาทัน เธอมิได้เห็นค่าของความรัก แต่จมปลักหนักฤทัยให้โศกศัลย์ รอเวลาสะสางล้างแค้นกัน ทุกคืนวันไฟร้อนเข้ารอนราน ไม่เป็นไร ยอมทำใจกับปวดปร่าอย่างกล้าหาญ ปล่อยรักคดบดใจให้แหลกลาญ ปิดตำนานรักเศร้า..เราเสียที ภาพ: h**p://www.pantown.com/data/ 10170/board4/8-20050803081919.jpgคือขุนเขาตระหง่านเงื้อม..เงียบเหงาขุนเขาตะหง่านเงื้อม..........เยี่ยมจันทร์ สูงเด่นแต่เงียบงัน..............ท่ามฟ้า สายหมอกหม่นครอบพัน.....บังยอด ปิดกลบ,พรางอ่อนล้า..........ห่มล้อมศิขรินทร์ฯ ยลยินเสียงเพรียกร้อง.........ร่ำหา แลลับสุดสายตา.................หลบเร้น รายรอบขอบพสุธา.............ว่างเปล่า ความเงียบดังบีบเค้น..........ปิดห้วงจินตนาฯ เย็นเยียบที่ปกห้อม.............บังสูรย์ คล้ายปกปิดอาดูร...............โศกเศร้า เพียงยอดที่จำรูญ...............สวยแจ่ม แต่แก่นในกับเคล้า.............คลุกด้วยอาวรณ์ฯ ชะโงกเงื้อมเอื้อมดอกหญ้า....ลิบไกล อยากเด็ดเชยชื่นใจ..............กลิ่นเจ้า ยิ่งเอื้อมยิ่งห่างไป.................สุดกู่ เกินเก็บมาหยอกเย้า............คู่คล้องดวงแดฯ แค่เพียงเพ่งพิศด้วย.............สายตา ผ่านม่านหมอกเย็นชา..........ค่ำเช้า ไร้เสียง,ซุกซ่อนครา.............สุรีย์ส่อง ยากเกินจักวอนเว้า..............กล่าวถ้อยแถลงการณ์ฯ
ปราณรวี 3 มิ.ย. 2550 03:59 น. - ID 103168 
2016
6
0
3 มิถุนายน 2550 05:11 น. - comment id 704782
เฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ ฝนเป็นที่1เลย สำหรับกลอนวันนี้ ขอโพส์ก่อนนะค่ะเด๋วตำแหน่งหาย
3 มิถุนายน 2550 05:18 น. - comment id 704783
อืมม กลอนสอนใจอีกแล้ว.... ใช่ค่ะ รักไม่ยุ่ง มุ่งแต่เรียน ไม่นาน ก็ได้เป็นนายคน แล้ววันนั้นคิดถึงเรืองรัก..คิกๆๆๆ ว่าแล้วเวลาก็ล่วงเลยมานาน ฝนก็ยังอยู่หมู่บ้านคานทองสุขใจอยู่เลยค่ะ คิกๆๆๆๆ (((คานทองนิวาส์เต็มค่ะ...คิกๆๆๆ )))) ขอบคุณค่ะสำหรับกลอนเพราะๆๆความหมายสอนใจ
3 มิถุนายน 2550 06:16 น. - comment id 704787
.......เอิ๊กกกกกก โดนแย่งตำแหน่ง ที่หนึ่งด้วย ที่สองด้วย แงงงงงงงงง .... คุงคูป.สบายดีไหมคะ คุณฝนด้วยน๊า หายไปไหนกันนานเลย ไม่มีใครมาแย่งที 1 กัน ไม่หนุกเลยอ่ะ 5555
3 มิถุนายน 2550 07:05 น. - comment id 704791
ดีจ้าฝน..ป.แต่งแก้กับกลอน..กาลครั้งหนึ่ง..น่ะค่ะ อันโน้นเป็นผู้ชาย..อันนี้เป็นผู้หญิง..อิอิ..แต่จบแล้วนะ ไม่มีตอนต่อไปสำหรับเรื่องนี้แล้วจ้า..ฝนเองจ้าไม่ต้อง กลัวนะคะ เดี๋ยว ป.ไปอยู่เป็นเพื่อน ที่บ้านนี่แม่ ป. จะพังหลังคาบ้านทิ้งแล้วล่ะค่ะ กลัวลูกสาวคนเดียว ค้างเติ่งอยู่บนขื่อคานเหมือนกัน..หุหุ
3 มิถุนายน 2550 07:10 น. - comment id 704792
ดีจ้าช้างน้อยคิดถึงจังเลยค่ะ หายหน้า หายตา หายตัวไปนานเลยนะคะ ป.ขอโทษด้วยนะคะ เมื่อเช้า ออนไว้แล้วออกไปซื้อของข้างนอก วันนี้มีชาวบ้านเอาผัก ผลไม้ และดอกไม้ที่ปลูกเองมาขายนะค่ะ ซื้อผลไม้กะผักมาซะเยอะเลยค่ะ วันนี้แดดจัด ร้อนมาก เดินซะ ขาลากเลยค่ะ กลับมาบ้านแล้วจึงเห็นช้างน้อยมาทักทาย เลยอด คุยเลยค่ะ..ช้างน้อยสบายดีนะ
3 มิถุนายน 2550 08:44 น. - comment id 704795
3 มิถุนายน 2550 08:56 น. - comment id 704796
แวะมาอรุณสวัสดิ์จ้า.ป.ปลา กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว จำไม่ได้แล้วหล่ะ ปากแข็งจริงๆแต่ใจยังบวมๆ
3 มิถุนายน 2550 10:23 น. - comment id 704818
อาม่วยเล็ก..ทำไมลื้อปล่อยให้เรื่องราวมันงบง่ายๆล่ะ..ลื้อต้องแก้แค้นให้เลือดสาดจอคอมไปเลยซี่..อิอิ..
3 มิถุนายน 2550 10:41 น. - comment id 704821
เฮ้..หวัดดี หวังว่าสมองคงแล่นปื๊ด...แต่งกลอนมาให้สาวกได้อ่านกันเรื่อยๆ....แต่ถ้าตันบอกนะ ผมมีพล็อต..unlimited จะปันให้
3 มิถุนายน 2550 10:45 น. - comment id 704823
สวัสดีค่ะคนบนเกาะ
3 มิถุนายน 2550 10:48 น. - comment id 704824
สวัสดีค่ะพี่ไรไก่
3 มิถุนายน 2550 10:52 น. - comment id 704826
เถ้าแก่
3 มิถุนายน 2550 10:56 น. - comment id 704827
คุณฤทธิ์
3 มิถุนายน 2550 12:53 น. - comment id 704863
ด้วยสิบปี ผ่านไป ใช่โกหก ดั่งดาวตก ผ่านตา น่าใจหาย ก็พุ่งเร็ว ขนาดนั้น ไวจะตาย ใจยังหาย ก็ทักทาย เธอไม่เป็น.กำลังจะขอกาลครั้งโน้นอยู่ทีเดียว อดเลยฮิ
3 มิถุนายน 2550 13:06 น. - comment id 704870
แวะมาทักทายครับผม
3 มิถุนายน 2550 13:55 น. - comment id 704881
ตั้งสิบปีผ่านไปใยจำเก็บ ให้ช้ำเจ็บอุราแทบอาสัญ ใยไม่ลืมความทุกข์ซุกจาบัลย์ เริ่มต้นกันชีวิตใหม่ในวันนี้ 55555555555 ดีใจดักไว้ก่อน ไม่งั้นเรื่องจะเรื่อรัง อิอิ..หวัดดีวันอาทิตย์ค่ะคุณดิออร่า
3 มิถุนายน 2550 13:57 น. - comment id 704882
หวัดดีค่ะนายธนา พูดย้าวยาวววววว ฟังมะทันเลยค่ะ..อิอิ
3 มิถุนายน 2550 14:19 น. - comment id 704894
แวะมาอ่านจ้าาาาา...แหม...เกือบอินไปด้วยซะแล้ว...
3 มิถุนายน 2550 14:38 น. - comment id 704897
ตำนานรักเศร้าๆเอาเก็บไว้ เผื่อสอนใจให้รำลึกนึกถึงเขา ในส่วนดีที่มีอยู่คงบรรเทา ให้หายเศร้าไปบ้างในบางวัน
3 มิถุนายน 2550 18:17 น. - comment id 704940
หวัดดีจ้ากุหลาบขาว
3 มิถุนายน 2550 18:21 น. - comment id 704942
ตำนานรักหนักใจใยจำเจ็บ ไม่อยากเก็บเอาไว้ให้กังขา มีแต่หม่นปนเศร้าเหงาน้ำตา อยากจากลาพ้นไปได้ซักที สวัสดีค่ะคุณลุงนิธิ เรื่องเศร้าไม่อยากจำค่ะ
3 มิถุนายน 2550 21:14 น. - comment id 704977
.... ....ที่ต้องร้างห่างไกลใช่ไม่รัก ที่ต้องห่างเพ็ญพักตร์ก็โศกศัลย์ พี่ก็เจ็บทรมานนานเหมือนกัน แต่เพื่อฝันจึงจำล้างจำห่างไป ....ต้องขอโทษน้องญาที่ทำผิด ให้น้องคิดโกรธเคืองเรื่องเหลวไหล ทำน้องเจ็บปวดชำระกำใจ ต้องขอโทษขออภัยต่อใจนาง ....จากวันนี้พี่ขอน้องหยุดร้องไห้ หมดทุกข์ร้ายเรื่องที่ใจพี่ไปห่าง ขอให้มีเพียงสุขทุกทิศทาง พี่ยังอยู่กับน้องนางแม้ห่างไกล..... .........ไม่เป็นไรแล้วนะคะ......
3 มิถุนายน 2550 21:24 น. - comment id 704980
ดีจ้า เพื่อนป.ปลาตากลมเจ็บครั้งนั้นผ่านผันมานานแล้ว ในหัวใจเด็กแนวไม่หยุดฝัน ยังไม่เข็ดเผ็ดร้อนอย่างก่อนนั้น ยังมีฝันอยากรักอีกสักครา
................................... ความรักนี่เหมือนยำยำเนอะ แซ่บหลาย แซ่บหลาย อกหักแต่ไม่ยักกะตายเนอะ
3 มิถุนายน 2550 22:13 น. - comment id 704996
คนจะร้างห่างไปใครจะห้าม ทุกโมงยามก่ำสร้อยด้วยรอยร้าว ไม่อยากจดจำไว้ในเรื่องราว แต่เหมือนกาวเกาะแน่นกับแผ่นใจ หากจะลืมให้สิ้นกลิ่นโศกศัลย์ ต้องกรีดเชือดจนเลือดรินหลั่งไหล ตัดอดีตติดตามลามเนื้อใน เศษเสี้ยวใจให้หลุด..หยุดตรอมตรม สวัสดีค่ะคุณ nothing .. ยังเป็นอยู่ค่ะ..อิอิ
3 มิถุนายน 2550 22:20 น. - comment id 705000
ยังเจ็บจำถลำลึกนึกไม่ถึง ด้วยสิ่งหนึ่งผูกพันจนมั่นหมาย แม้ความฝันพลันดับลับมลาย ไม่เสื่อมคลาย..จดจำ..คำสัญญา ดีจ้าเพื่อน จ.เจน..แค่พูดคำว่าแซ่บๆ ก็เริ่มอาการ แสบกระเพาะอาหารทันที..อิอิ..ต้องดื่มนมอีกแล้ววว เฮ้ออออ..หุหุ
4 มิถุนายน 2550 07:18 น. - comment id 705074
อวสานแล้วเหรอคะ
4 มิถุนายน 2550 07:53 น. - comment id 705093
จบแล้วจ้าเฌอมาลย์ ไม่งั้นต้องมีกาลครั้งโน้นนนน ไปไม่รู้จบอ้ะนะ ตื่นเช้าจัง อิอิ
4 มิถุนายน 2550 11:52 น. - comment id 705172
เง้อ อินไปแล้วอ่ะค่ะ ทำยังไงดี คริๆ
4 มิถุนายน 2550 15:40 น. - comment id 705288
กาลครั้งนั้น = อดีต ที่ยังผูกพันมั้งค่ะ....
5 มิถุนายน 2550 06:28 น. - comment id 705483
อ้าวววว อินไปซะแล้วเหรอคะเพียงแพรว..มะเป็นไรค่ะ เดี๋ยวเรื่องหน้าแต่งให้เพียงแพรวเป็นนางเอกดีมั้ยคะ แต่ไผจะเป็นผู้บ่าวล่ะจ๊ะ..บอกต้วยเด๊อ เดี๋ยวจะแต่งให้ อิอิ...แซวๆๆๆ เล่นค่ะ
5 มิถุนายน 2550 06:30 น. - comment id 705484
กาลครั้งนั้น = อดีต ที่ยังผูกพัน บางอดีตก็อยากลืมค่ะ (แต่ไม่ยอมลืม) บางอดีตก็อยากจำ (แต่ดันลืม) ซะ คนเรานี่ไม่ค่อยมีความสมดุลเลยนะคะ whutelily
29 กรกฎาคม 2550 21:40 น. - comment id 731336
test ting mam
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
