บนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ เธอเห็นไหมรอยเท้าความคิดถึง ที่เพียรย่ำเป็นรอยทางอย่างดื้อดึง ข้ามไปหาใครคนหนึ่งที่โพ้นฟ้า ผ่านหมู่เมฆและดวงดาว เยือกเย็นและเหน็บหนาวกับน้ำตา แต่ไม่เคยตัดรอนแม้อ่อนล้า ยังคงย่ำไปมาตามหัวใจ กลิ่นรักในสายลม ฝากมาห่มคลายหนาวหน่อยได้ไหม พอให้แตะสัมผัสได้ถึงเยื่อใย ต้องเหนื่อยล้าอีกเท่าไรก็ยอมรับ บนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ ความคิดถึงเทียวไปไม่เทียวกลับ คืนวันมีให้คอยและคอยนับ ความอ้างว้างเหมือนจะจับจมหัวใจ
หมอกจาง 29 ก.ค. 2550 17:11 น. - ID 105414 
1513
2
0
29 กรกฎาคม 2550 18:45 น. - comment id 731294
กลอนซึ้งค่ะ..พยามต่อไปถ้าเขารับรู้เขาคงดีใจ...แต่ถ้าเขาไม่แคร์ทั้งที่รับรู้มันเหนื่อยนักบางครั้ง...เป็นกำลังใจให้ค่ะ
29 กรกฎาคม 2550 19:59 น. - comment id 731301
สวัสดีครับ คุณ หมอกจาง ซึ้งมากมายเลยครับ ถ้าเป็นข้าพเจ้า ต้อง **รอยประชิดหวนให้คิดถึง**
29 กรกฎาคม 2550 21:09 น. - comment id 731328
เมฆขาว.....เจ้าตัวแทนความหยัดยืน ปรากฏอยู่ทั้งวันคืนเจ้ารู้ไหม ข้าแนบหนึ่งความอาทรเต็มห้วงใจ แทนเสบียงเดินทางไกลข้ามโพ้นฟ้า ทุกทุกห้วงความคิดถึง แม้ไร้สิ่งใดตราตรึงแทนดวงหน้า แต่อบอุ่นนักในใจเสมอมา .....คิดถึง......นักหนาใครกันหล่ะก็น่าจะรู้ (ก๊อปเพลงมาแจมหน่อยท่อนนี้ อิอิ) แจมครับ
***เมฆ ความเชื่อของชาวจีนโบราณ ว่ากันว่า เมฆเป็นตัวแทนของความยั่งยืน ปรากฏอยู่เสมอทั้งวันและคืน ไม่รู้ว่าจริงเท็จแค่ไหน
30 กรกฎาคม 2550 07:13 น. - comment id 731398
รอยเท้าที่ย่ำไป ด้วยหัวใจที่คงมั่น ส่งผ่านคิดถึงกัน สายลมนั่นช่วยพัดพา จันทร์เพ็ญแลดวงดาว สุกสกาวบนเวหา นำความคิดถึงข้า ส่งไปถึงซึ่งคนไกล
30 กรกฎาคม 2550 11:23 น. - comment id 731456
จะคอยนับเดือน นับดาวเพื่อรอเธอ แม้รู้เสมอเธอไม่กลับมา จะเป็นดังคนที่ไม่มีตัวตนในสายดา เป็นเพียงแค่ มุม หนึ่งที่เธอไม่เคยใส่ใจการรอคอยถึงแม้จะเจ็บปวดแต่มัน สอนให้เราได้เรียนรู้ที่จะรักตัวเอง
1 สิงหาคม 2550 15:23 น. - comment id 732343
2 สิงหาคม 2550 14:08 น. - comment id 732858
กำลังตามเก็บงานของคุณหมอกจางนะค่ะ แวะมาทัก พอหายคิดถึงแล้วก็ไป
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
