ชั่ววูบแห่งคืนเหงา

ทรายกะทะเล

เคยมั้ย...ที่ใจเหงา........
ที่เมื่อก่อนเคยมีพ่อแม่พี่น้องอยู่เคียงข้าง
ไม่จึกเลยใจน้อยๆอันบอบบาง
ต้องอ้างว้างเพราะทุกคนต่างเดินทาง
ทางที่เราจะก้าว...............
มีหลายแยกเหลือเกิน ที่คิดว่าจะถึงยามสาง
ต่างคนต่างคิดทุกคน อันบอบบาง
ไม่มีบ้างเลยหรือที่เอื้อกัน
ช่วยได้ทั้งพี่ทั้งน้อง....
อยากประคองให้ครอบคัวอันสุขสันต์
แต่ไม่มีใครหันหน้าเข้าหาพลัน
อยู่ที่ฉันคนเดียว คอยเหลียวแล
ไม่มีแม้นกระทั่งจะคิดถึงพ่อแม่
ไม่มีแม้นแต่จะให้โทรไปแยแส
ความคิดอ่านพวกเค้าเป็นอย่างไรอยากให้แปล
ปวดร้าวมาก แต่อดทน เพราะไม่มีใคร
เป็นห่วงลูก...........
ทุกวันนี้ลูกเรานั้น เค้าดกรธเราไปใหญ่
ไม่มีการ ดูแลและห่วงใย
เป็นเพราะอะไร กำลังเหนื่อยและอ่อนแรง
เหมือนดอกหย้ากับพายุ
ที่ทำเหล็กผุ ขึ้นผ่าตัดอันยิ่งแขยง
ทั้งหมดมาสี่ครั้ง ไม่มีแรง
ใช้หัวแปลงความรู้มาเป็นเงิน..................
เหงา..............
ไม่มีใครเอาอะไรมาช่วยแม้นผิวเผิน
ต่างคนต่างหน้าแม้นเผชิญ
อยากเจริญกับเขาบ้าง เมื่อไหร่มา........................