เฝ้าถนอมเนื้อตัวเพื่อตัวน้อย ที่ค่อยค่อยเติบโตจากโมหา นับตั้งแต่ปฏิสนธิจนมา รู้ข่าวว่ามีน้องก็พองใจ จะก้าวย่างก็ต่างระวังยิ่ง คอยประวิงระวังทรงไม่หลงใหล คอยย้ำเตือนทุกกรรมกระทำไป ว่ามีใจดวงน้อยที่คอยกาล บ้างอาเจียนเป็นอาจิณถวิลร้อง บ้างอยากลองเปรี้ยวดองทั้งของหวาน บ้างเหม็นกลิ่นสารพัดจะจัดการ บ้างก็ขานหาให้ดมสมฤทัย บ้างเคล็ดขัดยอกย่นก็ทนสู้ เพื่ออุ้มชูให้เจ้าได้เติบใหญ่ ถึงเวลาเจ้าคลอดอย่างปลอดภัย สมดังใจฟูมฟักและภักดี ทนทานสู้อยู่ยากลำบากแท้ ก็เพราะแม่รักเล่าเจ้าผ่องศรี จวบเก้าเดือนก็เหมือนเก้าขวบปี โอ้คนดีถึงวันนี้แม่ดีใจ ปลาบปลื้มทั่วทุกอณูรูขุมขน เมื่อมีคนให้คอยเอาใจใส่ รักด้วยความบริสุทธิ์ที่สุดใจ ไม่มีใครรักเราเท่าแม่เลย หมื่นร้อยพันรักเราใครเขาว่า มิเท่าค่าที่แม่เกลียดหรอกเพื่อนเอ๋ย ใครรักเรามากกว่านี้ไม่มีเลย เหมือนอย่างเคยมิเปลี่ยนแปลงให้แคลงใจ ดุด่าว่าตีหน่อยอย่าน้อยจิต ขอให้คิดว่าเจ้าผิดหรือไม่ หมั่นสำนึกฝึกฝนพ้นเยาว์วัย เจ้าจะได้เติบโตเป็นคนดี
ดวงจันทร์ 1 พ.ย. 2550 23:53 น. - ID 109124 
1097
2
0
2 พฤศจิกายน 2550 12:39 น. - comment id 781402
เป็นงานาเขียนที่ใช้เตือนใจตนเองได้ดีค่ะ แต่ยังไม่เคยเห็นแม่คนไหนเกลียดลูกตัวเองเลยค่ะ หรืออาจจะมีแต่หญิงรพีไม่ทราบเนาะ อิอิ
2 พฤศจิกายน 2550 13:11 น. - comment id 781430
แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง เฝ้าหวงห่วงลูกแต่ครั้งเมือยังนอนเปล คิดถึงเพลงนี้จ้า
2 พฤศจิกายน 2550 14:10 น. - comment id 781477
คำอมตะ(คนอื่นรักเราได้ไม่เท่าที่แม่เกลียด) ใช่ค่ะเอมเห็นด้วย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
