สังคมเปลี่ยน

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก

467.jpg
สรรพสิ่งในโลกวิโยคเปลี่ยน 
ล้วนหมุนเวียนตามเหตุประเภทต่าง 
ไม่มีสิ่งแน่นอนผันผ่อนวาง 
ตามแบบอย่างพุทธะจะสบาย 
ลูกหลานไทยในวันแข่งขันต่อ 
ต่างหอบห่อความฝันหมั่นขวนขวาย 
เข้าทำงานในกรุงยุ่งมิวาย 
แต่ท้าทายต่อเขาโปรดเข้าใจ 
ไม่อาจจะหักห้ามหรือปรามดอก 
เพียงแต่บอกเล่าสู่ฤดูใหม่ 
เปลี่ยนผันแล้วแนวคิดนิมิตไกล 
ทิ้งนาไร่เข้ากรุงมุ่งหางาน 
ทั้งที่งานการมากหลากหลายอย่าง 
สมัยต่างคนเปลี่ยนเรียนหลายด้าน 
จึงหันหน้าเข้าเมืองเรืงอรองตระการ 
หวังสืบสานฝันใฝ่ตามได้เรียน 
ทิ้งไร่นาป่าเขามิเอาแล้ว 
มุ่งตามแนวนิยมสังคมเปลี่ยน 
บ้างก็ใช้แรงงานหมั่นพากเพียร 
บ้างขีดเขียนบ้างทำในสำนักงาน 
ถ้าเรียนน้อยด้อยโอกาสพลาดงานเด่น 
ก็ต้องเบนเข็มทิศชีวิตพล่าน 
บ้างรั้งรอต่อไปมิได้การ 
เห็นเดินผ่านขายหวยช่วยรัฐเอย 
..................
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๐  พฤศจิกายน  ๒๕๕๐
100.jpg				
comments powered by Disqus
  • สะพั่งสะท้านไมภพ

    20 พฤศจิกายน 2550 10:13 น. - comment id 790988

    7.gifผมเองอายุถึงปานนี้แล้วก็ยังงงอยู่เลย
    ประสาอะไรกับเด็กๆคลื่นลูกใหม่
    นึกถึงคำโบราณไว้ครับ รู้จริงทำจริงสิ่งเดียวอาจมีมั่งเลี้ยงชีพชั่วลื้อเหลนหลาน
    แล้วไม่ต้องกลัวครับ เพียงแต่ว่าอย่าปล่อยให้จิตวิญญานสับสนเหมือนผม
    น่าจะรอดครับ อย่ากังวล
  • หนุ่มน้อย

    20 พฤศจิกายน 2550 10:21 น. - comment id 790997

    การดิ้นรนแห่งชีวิตไม่ผิดเพี้ยน
    ย่อมแปรเปลี่ยนตามกาลที่ผันผ่าน
    เกมส์ต่อสู้เพื่ออยู่รอดตลอดกาล
    เป็นตำนานการเรียนรู้ครูของเรา
  • ต.ตุ่ม กลุ้มใจ

    20 พฤศจิกายน 2550 10:34 น. - comment id 791005

    หญ้าเขียว เหลียวเห็น แค่ผืนหญ้า
    ส่วนผืนนา เหลียวเห็น เป็นผืนน้ำ
    บ้านของข้า กาฬสินธ์ ถิ่นน้ำดำ
    น้ำท่วมซ้ำ ห้าหกปี ที่ท่วมมา
    
    ผืนนา ไร้กอกล้า มาปักจุ่ม
    คนนาลุ่ม กระเซ็นซ่าน บ้านเหว่ว้า
    เมื่อก่อนยัง มีหลาน เคียงคู่ตา
    เฝ้าบ้านนา ยามหนุ่มสาว เข้าสู่เมือง
    
    เพียงหวัง ให้มีน้ำ ทุ่งกุลา
    เพียงหวัง แดนอารยะ ยังฟูเฟื่อง
    รักษาอุบล ให้คนกุลา ไม่ฝืดเคือง
    แต่ไม่เคย ชำเลืองมอง คนต้นธาร
    
    กั้นน้ำ ด้วยพนัง ทั้งลำน้ำ
    สารคาม ร้อยเอ็ด เป็นย่านย่าน
    ยามน้ำหลาก สลักขัน ไม่หย่อนยาน
    ขาวจ่านผ่าน มหาธาร ลำปาว+ชี
    
    ความปราณี มีมาให้ ไร่สองร้อย
    ใครกล้าคอย ความเมตตา อยู่กะที่
    พ่อต้องร้าง แม่ต้องไกล ยายต้องหนี
    ฝากชีวี ในเมือง เสี่ยงตามกรรม
    
    โอ้ดินดำ บ้านข้า เพลานี้
    ทุกชีวี มีแต่ ความชอกช้ำ
    เจ้านายใด ใครหนอ จิตใตงาม
    ฟื้นฟูเมือง น้ำดำ ดั่งเก่าเคย
  • เพียงพลิ้ว

    20 พฤศจิกายน 2550 13:05 น. - comment id 791054

    เดือนหน้าสิเมียบ้านจ้า บ่รู้ว่าสิเปลี่ยนไปแนวได๋คือกันค่ะ
    
    
    36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif1.gif
  • เฌอมาลย์

    20 พฤศจิกายน 2550 15:23 น. - comment id 791121

    ขอบคุณค่ะ ที่ให้หวย42.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน