โดดเดี่ยวเดียวดาย

ดอกแดด

โดดเดี่ยวเดียวดาย
 
    นั่งโดดเดียวเดียวดายค่ำดึกดื่น
ฟ้ากลางคืนอ้างว้างส่องทางเหงา
เพียงน้ำตาหยดหนึ่งซึ่งไร้เงา
ไม่เหลือเขาหรือเราให้จดจำ
    นั่งโดดเดี่ยวเปลี่ยวเศร้าเคล้าความโศก
วิปโยคแห่งโลกคอยตอกย้ำ
รับเพียงถ้อยซ้อนความการกระทำ
เจ็บเกินช้ำไม่รู้ค่าชะตาเรา
    นั่งโดดเดี่ยวดึกดื่นตื่นจากฝัน
หยุดรำพันสิ่งนั้นในวันเก่า
ไปเสียเถิดความรักที่มอมเมา
พร้อมเลิกเฝ้าคิดถึงคนหลอกลวง
    นั่งโดดเดียวเปลี่ยวเศร้าร้าวสะอื้น
ถึงหยิบยื่นเยื่อใยใครแหนหวง
หยาดน้ำคำทิ้งไว้ทุกสิ่งปวง
ปลดปล่อยร่วงลาแล้วร่องรอยเดิม				
comments powered by Disqus
  • ช่ออักษราลี

    13 ธันวาคม 2550 18:23 น. - comment id 799619

    อย่าเหงาอย่าเศร้าไปเลยค่ะ เพื่อนๆในนี้เยอะ36.gif
  • คนบนเกาะ

    14 ธันวาคม 2550 12:07 น. - comment id 799833

    36.gifเข้ามาในบ้านกลอนหลังนี้คงไม่เดียวดายหรอกครับ  รีบหาหลักไว้เกาะได้แล้วคับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน