ฉันไม่ใช่ดอกไม้ที่บอบบางอีกต่อไปแล้ว ในเมื่อหัวใจของฉันหยาบกระด้าง ฉันเลอเลิศเกินกว่าจะสนทนากับสายลมและผีเสื้อ ฉันเย่อหยิ่งเกินกว่าจะรับการจุมพิตของน้ำค้าง ฉันอวดดีเกินกว่าจะน้อมกายรับไออุ่นจากแสงแดด ฉันไม่เคยแยแสต่อสิ่งเหล่านี้มานานเท่าไห่รแล้ว ไม่อาจรู้ ผู้คนเหล่านั้นทำให้ฉันเปลี่ยนไป ตัด ปัก แต่ง จนฉันแทบจำไม่ได้ว่าตัวเองมีต้นกำเนิดมาจากไหน ฉันไม่หลงเหลือใครอีกต่อไปแล้ว สายลมและผีเสื้อไม่ยอมพูดกับฉัน น้ำค้างและแสงแดดไม่ทักทายฉันอีกต่อไป ฉันแสร้งทำเป็นไม่สนใจ ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้ว ฉันหลงรักน้ำค้างและผีเสื้อ ฉันผูกพันกับสายลมและแสงแดด ทรมานเหลือเกิน ......................... ผู้คนเหล่านั้น เหตุใดจึงพรากฉัน จากคนที่รัก
ดอกแดด 5 ธ.ค. 2552 18:17 น. - ID 131151 
1507
2
0
5 ธันวาคม 2552 20:03 น. - comment id 1071030
ผมมาชมดอกไม้ครับ งามจริงๆ อารมณ์เกรี้ยวกราด แต่อ่อนหวาน โดยเฉพาะ ..ดอกแดดดอกนั้น เอิ๊กๆๆๆๆ
5 ธันวาคม 2552 21:08 น. - comment id 1071067
ความรักเป็นเช่นนี้เอง
5 ธันวาคม 2552 23:18 น. - comment id 1071081
อาจจะพรากได้แค่กายแต่จริง ๆ ความรัก ความผูกพันยังอยู่ในใจของผู้ที่มีรักอยู่เสมอ ...ขอให้หัวใจมีรักอยู่นานเท่านาน,,,, ความรักมีข้อดีตรงที่ทำให้เรามองโลกนี้ น่าอยู่และงดงามขึ้นอีกเยอะไม่ว่าความรัก จะสมหวังหรือผิดหวัง...ผู้ที่หัวใจมีความรัก จะสดชื่นเบิกบานเองอย่างเป็นธรรมชาติ อย่าสนใจเลยว่ารักนี้จะสมหวังหรือผิดหวัง ขอให้หัวใจมีรัก.....ก็เพียงพอ....ขอให้รัก อย่างพอเพียง
6 ธันวาคม 2552 20:53 น. - comment id 1071261
เหมือนจะกราดเกรี้ยว แต่แท้จริงแล้ว แสนเศร้าและเหงาหงอย แวะเข้ามาทักทายครับ
7 ธันวาคม 2552 18:45 น. - comment id 1071581
ชอบบทกลอนของคุณจังหลายแง่จริงๆค่ะ
24 ธันวาคม 2552 17:51 น. - comment id 1078600
ขอบคุณทุกท่านนะคะ ที่มา..ร่วมซึมซับความรักของดอกไม้ ความรักงดงามแม้ยามร้างลา ดอกไม้..แม้ยามร่วงโรย สสัสดีคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
