หน้าส่วนตัว
ดูพรายฟองคลื่นกระเซ็นสาย
เสมือนหมาย ติงเรา เข้าความแก่
ที่จากไปเกินใจจะตามแล
เบ็ดเสร็จแม่แปดสิบเอ็ด...จึงเด็ดลา...
คนเราเกิดมาแล้วก็ตาย
มุ่งหมายไปไหนกันเล่าหนา ?
สามสิบเอ็ดภพภูมิมีที่มา
ล้วนรอท่า วิญญาณ ประสานกาย
นั่นเขา..แล้วเรา ล่ะเมื่อไหร่ ?
คิดไป วันลด หมดความหมาย
"อายุน้อย" ลงทุกวัน..ใกล้ฉันตาย
วันสุดท้าย...ทำอะไร ให้หรือยัง ?
ยัง ขลุกขลุ่ย แลลุย และบ้าเลือด
ถึงจุดเดือด จุดเยือก แถมโอหัง
เออนะคน...บ้าบ่น แต่เวียงวัง
วันหน้านั่ง..นอนโลง..โถงแค่วา...
อยู่ในโลง ก็เขา มาเผาหมด
ต้องหลีก ลด ละ เลิก เกินเพิกท่า
ลมดับ ไฟเดือด น้ำเหือดซา
ธาตุดิน แถลงมา..สลายนาน
แต่ในโลงรุ่นใหม่ ในวันนี้
ร้อยยี่สิบนาที แถลงขาน
ก็ไล่เรียบ เนื้อหนัง คลั่งดวงมาน
ก็หมดสิ้น..เสร็จการ..เป็นกองฟอน....
เขาเพียงปล่อย ทิ้งรอย เพียงรูปร่าง
ยึดมิจาง มิคลาย กลายหลอกหลอน
นั่นคือเขา รูปเขา เหล่าอาวรณ์
เมื่อม้วยมรณ์ เท่านี้...นี่หรือคน ?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
มองชีวิต น้อยนิด เสียยิ่งนัก
มิรู้จัก คลายคลั่ง ยังสับสน
วาระเขา...แล้วเรา..สักบัดดล
ผู้วายชนม์ คิออาจารย์...เปิดม่านตา
มิเคยละ เลิก ลด หดความชั่ว
ยังตามัว มืดบอด กอดสังหา -
อสังหา ริมทรัพย์ สังขารา
ล้วนมายา เรียกเรา เข้ายึดครอง
มิอยากดอก ขอบอก อย่างโจ่งแจ้ง
จักแถลง ทวยเทพ ทุกหอห้อง
ข้าฯ มิคิด วอดวาย อย่าปรายมอง
มิขอจอง ภพเปรต เศษโลกีย์
แล้วชีวิต คิดไป ใครกำหนด
แต่ละบท วิ่งหาม ตามวิถี
ล้วนวิบาก แห่งกรรม ทำ ชั่ว-ดี
ล้วนแล้วที่ เราทำ จึงช้ำตรม 
สิ่งที่ทำ กรรมที่สร้าง เกินร้างฝัน
เกินจำนรรจ์ ยุ่งเหยิง กระเจิงห่ม
ล้วนวิบาก แบบเปรต ธุเรศจม
ให้เขาถ่มรดไล่ไร้เมตตา
นี่แหละคน หากมิมีที่ยั้งคิด
คงมิยั้งวิปริตถึงเสียท่า
วันนี้หรือ ฉุกคิด จิตระอา
แต่วันหน้า หลงไหล ไปตามเดิม
เมื่อหย่อนเถ้า ปลดโปรย โรยกลางน้ำ
หวังชื่นฉ่ำ เกิดใหม่ ให้ส่งเสริม
แต่ภพหน้า เป็นไฉน ใครต่อเติม ?
จิตสุดท้าย จุดเจิม วันจากลา
ขอให้ท่าน ไปดี และมีสุข
ปลดโรค ปลดทุกข์ รุกคาดหน้า
ปลด ชีพ ปลด ฉัน หยุดห้นมา
ขอให้ท่าน เดินหน้า...อย่าหวนคืน
ชีพมนุษย์ ล้วนร้าย รายรอบล้อม
เกินประนี ประนอม เกินหยุดฝืน
เพราะกิเลส มันรุด เร่งจุดกลืน
วิมานจึงพังครืน...เหลือโลงธรรม
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
หมดชาตินี้ ชาติหน้า...อย่าเพ้อพร่ำ
เร่งผลิต ปัญญา พาชี้นำ
ผ่านกุศล- อกุศลกรรม....ธรรม..พ้นภัย
ขอให้ท่านไปดี
tiki 10 ก.พ. 2551 21:58 น. - ID 112521 
1561
3
0
10 กุมภาพันธ์ 2551 22:07 น. - comment id 821973
ทั้งสัปดาห์ที่ผ่านไป คือการ ทำใจ ช่วยงาน "คุณแม่ของ-คุณ " ท่านจากไป ...ทิ้งแต่สิ่งที่เป็นเหมือน ครูบาอาจารย์ แห่งชีวิตื ไว้ให้ดูเป็นบทเรียน
10 กุมภาพันธ์ 2551 22:15 น. - comment id 821975
ไพเราะ เสนาะล้ำ เสนอธรรม สนองใจ ไพเราะ กว่ากลอนใด สว่างใจ สว่างธรรม ไพเราะ เสนาะจิต เสนอคิด สำนึกย้ำ ไพเราะ เสนาะนำ เพลงพระธรรม ระบำเดิน
11 กุมภาพันธ์ 2551 00:17 น. - comment id 822003
ธรรมนั่นแน่เทียมแท้แค่มองผ่าน ทุกสิ่งสานชี้ธรรมล้ำสุดแทน หากมองซึ้งจึงเห็นเป็นทั่วแดน ทุกสิ่งแม้นเป็นธรรมจำใส่ใจ.....อิอิอิ แวะมาแจมครับ...
11 กุมภาพันธ์ 2551 11:12 น. - comment id 822101
ธรรมดาชาวโลกต้องเจอแบบนี้ เกิดขึ้น-ตั้งอยู่-ดับไป แก้ไขอย่าไรไม่ได้ มีชีวิตรอถึงวันไป เมือไหร่เมือนั้นนั่นเอง
11 กุมภาพันธ์ 2551 15:53 น. - comment id 822191
สวัสดีครับ เป็นคติกวีที่แสนไพเราะยิ่งนักครับ ไม่ว่าจะเป็นวันไหนก็ตามแต่ ต้องปลงใจ ยอมรับ ถูกต้องที่สุดแล้วครับ
12 กุมภาพันธ์ 2551 10:15 น. - comment id 822457
คห # 2 :
..สายลมทะเล.. 10 ก.พ. 51 - 22:15
ขอขอบคุณ สายลมทะเล เป็นอย่างยิ่ง
ทุก ทุก สิ่ง เขียนมา พาใจ ศูนย์
ต้องว่างเปล่า อิงธรรม ซ้ำต้องคูณ
เพื่อลบมูลโทสะ ชนะมาร
tiki_ทิกิ 
คห# 3 : คีตากะว่าไปเรื่อย
มองทุกอย่างให้เป็นธรรม นำเป็นครู
มองให้อยู่ในใจไม่หน่ายแหนง
พิจารณาวาระหวาดระแวง
เพื่อจักแจ้ง..แค่นี้..ที่เรียก คน
ขอบคุณที่แวะมาร่วมะรรมค่ะ
tiki_ทิกิ
คห # 4 : ไหมไทย 11 ก.พ. 51 - 11:12
อาจเคยรัก อาจเคยเกลียด อาจเคยชัง
อาจเคยชอบ อาจเคยสมเพช อาจเคยหวัง
อาจเคยเคียด อะไร มากมาย
แต่ก็เท่านั้น วันดับ ก็หมดสิ้น
ทุกอย่างที่เต้น ๆ รำ ๆ กันมา เท่านั้นจริง ๆ
ขอบคุณที่แวะเยี่ยมค่ะ
tiki_ทิกิ
คห #5 : กุหลาบน้ำตา
ไม่ว่าจะเป็นวันไหนก็ตามแต่ ต้องปลงใจ
...... จริงแท้ ที่สุดค่ะ
tiki_ทิกิ
ขอบคุณทุกท่านที่มาเยี่ยมชม
17 กุมภาพันธ์ 2551 18:32 น. - comment id 824602
ดมาแวะเปลี่ยนรูป ที่หลายคนบอกกลัว ออกไปจากจอ ค่ะ สวัสดีทุกท่านนะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
