นกกระจาบ คลอเคลีย คู่เมียผัว ทั้งสองตัว สร้างรัง ดั่งสวรรค์ อยู่ในทับ แทบป่า พนาวัลย์ สืบสัมพันธ์ มั่นรัก จักห่วงใย มีลูกสอง หญิงชาย มิวายรัก ทั้งฟูมฟัก จอมขวัญ ไม่หวั่นไหว ทะนุถนอม กล่อมเกลี้ยง เลี้ยงดวงใจ สี่ชีวิต มั่นติดไว้ ในครอบครัว เช้าวันหนึ่ง พ่อถึงครา หาอาหาร เพื่อต้องการ ให้แม่ลูก ผูกใจผัว จึงบินเข้า ไพรวัลย์ ไม่หวั่นกลัว เจอบึงใหญ่ มีดอกบัว รัวระริน ดอกช่างงาม อร่ามใจ ให้โหยหา ละลานตา ยั่วยวน ชวนถวิล ลิ้มเกสร ชอนไช ไม่โบยบิน หลงรสลิ้น กลิ่นหอม ย่อมตราตรึง จนเวลา ล่วงคล้อย บัวค่อยหุบ กลีบเริ่มยุบ หุบไป ไม่คาดถึง พ่อนกเพลิน เกินใฝ่ ไร้คำนึง เลยโดนตรึง ติดไว้ ในดอกบัว เหมือนเคราะห์ซ้ำ กรรมเฝ้า เจ้ากระจาบ ประดังทาบ บาปซัด พลัดเมียผัว ประหนึ่งให้ จำพราก จากครอบครัว ความมืดมัว ครอบงำ เหมือนซ้ำเติม พอรุ่งสาง บัวห่างกลีบ พ่อรีบกลับ เร่งรี่ลับ บินไป ให้ฮึกเหิม เป็นห่วงลูก ห่วงเมีย เสียประเดิม แล้วรีบเริ่ม บินทวน หวนคืนรัง เห็นเมียรัก ร้องร่ำ คร่ำครวญหา เหมือนหัวใจ อ่อนล้า พาหมดหวัง ครั้นมองหา ลูกน้อย คอยภวังค์ แม้แต่รัง ยังไม่เห็น เป็นทุกข์ใจ ภาพที่อยู่ เบื้องหน้า ไฟป่าโหม มันประโคม โถมซัด สะบัดไหว เปลวเพลิงแดง แรงร้อน ต้อนลมไป ครอบคลุมไหม้ บ้านเรา เผาหมดเลย มีลูกน้อย กลอยใจ ติดในบ้าน ลูกยังคลาน ไร้ปีกขน จนเฉลย จะบินหนี ออกไป ไม่ได้เลย โอ้อกเอ๋ย ลูกจ๋า พ่อช้าไป ฝ่ายแม่นก ตกใจ สุดไขว่คว้า คร่าชีวิต ลูกยา พาหลับใหล ด้วยคิดถึง ลูกรัก ปักดวงใจ จึงบินเข้า กองไป ตายตามลง ฝ่ายพ่อนก ตกตะลึง คะนึงหา นองน้ำตา รินหลั่ง ดั่งใจผง มันแหลกแล้ว ดวงใจ ให้ปลดปลง จึงบินลง กองไฟ แล้วตายตาม หมดทุกอย่าง วางวาย สลายลับ ไฟเริ่มดับ มอดลง คงล้นหลาม คร่าชีวิต มากมาย ให้ลุกลาม ผืนป่างาม หมดไป ไฟโลมเลีย นกกระจาบ บุญน้อย รอยกรรมเก่า จึงได้เฝ้า ชดใช้ ให้หมดเสีย ขอภพหน้า พาสบรัก ทักลูกเมีย ชาตินี้เสีย หมดสิ้น ดินธุลี
อาราเล่ 14 มี.ค. 2551 02:23 น. - ID 113447 
6820
7
0
14 มีนาคม 2551 02:25 น. - comment id 831754
มาจองที่1 ก่อน เด่วมาถล่มใหม่..จ้า
14 มีนาคม 2551 02:39 น. - comment id 831755
นกน้อยงามนัก กวีพลันปันแต่ง บทชีวีกลอน .. เกิดอยู่-รู้จัก สัมพันธ์-รัก-จิต ดำรง-ด้วยกัน .. อำนาจฟ้า พลังดิน เสกสรรพสิ่ง ให้เป็นไป .. ความตาย-พลัดพราก น้ำตา-นองหน้า เห็นถึง-อนัตตา
14 มีนาคม 2551 07:06 น. - comment id 831757
อิอิที่ 3 ก็เอา
14 มีนาคม 2551 07:20 น. - comment id 831759
14 มีนาคม 2551 07:24 น. - comment id 831760
ยอดเยี่ยมครับ
14 มีนาคม 2551 07:46 น. - comment id 831765
ทุกชีวิตมีสิทธิ์ที่จะอยู่รอด และอยู่ตามประสาการดิ้นรนอย่างทั่วไป ไม่ดีเลยหากมีสิ่งที่คอยเบียดเบียน
14 มีนาคม 2551 08:18 น. - comment id 831791
อย่าลืมมาเล่าเรื่องของชาติหน้าต่อนะคะ ชอบฟังนิทานค่ะ
14 มีนาคม 2551 08:26 น. - comment id 831799
นกกระจาบผู้เป็นเมียน้อยใจและเข้าใจผิดคิดว่าผัวรักนอกใจ จึงตั้งสัจจะวาจาว่าเกิดชาติหน้าชาติไหนจะไม่พูดกับผู้ชายอีกเป็นอันขาด แล้วก็เลยมาเป็นเจ้าหญิงนกกระจาบง่ะครับ
14 มีนาคม 2551 12:21 น. - comment id 831848
น่าเอ็นดูแต๊ๆ.เนาะ ทุกอย่างเกิดขึ้นได้เสมอ
14 มีนาคม 2551 13:02 น. - comment id 831859
สวัสดีค่ะ เศร้านะคะอ่านแล้วน้ำตาหยด...
14 มีนาคม 2551 15:19 น. - comment id 831864
หน้าส่วนตัว
. อ่านเรื่องเล่ากล่าวยกนกกระจาบ
เลยซึมซาบเศร้าศร้อยพลอยสงสาร
กระจาบเจ้าเคล้าคู่อยู่กันนาน
เกิดไฟผลาญเผามอดเสียวอดวาย
แต่เรื่องนี้ที่ป้าจะมาเล่า
เหมือนเรื่องเก่าแต่เปลี่ยนเขียนคล้ายคล้าย
เอาของเล่ร้อยคำยำตอนปลาย
ให้กลับกลายสบายป้าว่ากันไป
ที่ต้นตาลย่านป่าพนาศรี
นั้นยังมีนกกระจาบคาบใยไม้
มาทำรังเรือนหอรอรักไง
อยู่กันไปไม่ช้าพาวอดวาย
ยังมีลูกติดรังตั้งสองตัว
วันนั้นผัวเพลินอยู่ไม่รู้ร้าย
เห็นดอกบัวบานเบียงอยู่เรียงราย
สมใจหมายหอมหวลชวนยินดี
จึงลงเกาะเจาะไชไซ้เกสร
จนลืมผ่อนเผลอกินไม่บินหนี
ติดใจบัวมัวเพลินอยู่เกินที
ถึงคราวที่ถูกกักโดนดักตัว
กลีบบัวหุบหุ้มบังขังเอาไว้
ดิ้นยังไงไม่พ้นจนสลัว
คิดถึงลูกเมียรักหนักกว่ากลัว
ใจระรัวร้อนรุ่มกลุ้มกังวล
พอฟ้าแจ้งแสงจ้ากลีบอ้าออก
บัวบานดอกออกได้ดีใจล้น
รีบบินกลับรวงรังอย่างร้อนรน
ห่วงลูกตนเมียรักหนักอุรา
รีบบินลงตรงรังหวังเจอลูก
เหมือนกับถูกแทงอกตกผวา
ไม่เห็นรังลูกรักประจักษ์ตา
ร้องเรียกหาเมียขวัญจนลั่นดง
เห็นเมียพร่ำร่ำไห้ชี้ให้ดู
ศพลูกอยู่ที่พื้นสะอื้นหลง
ตกตายแล้วลูกเราอย่าเฝ้างง
มีคนปลงปลิดรังสอยเอาไป
14 มีนาคม 2551 16:24 น. - comment id 831870
1.เดินหลงป่าผ่านมาเห็นขี้เถ้า ใครมาเผา อะไร ในป่าหนอ ไม้เขี่ยดู มองเห็น เป็นตอ ตอ น้ำลายสอ ขึ้นมา ช่างน่ากิน 2.นกกระจาบ ย่างไฟ ที่อ่อน อ่อน ถูกฟืนฟอน เผามอด มิผกผิน นอนไร้ขน หนังกรอบ มันเป็นนิล วางบนดิน คงไม่ มีของใคร 3.นำมาทำ ลาบนก คงเข้าทา นำเอามา ด้วยใจ อันหวามไหว นึ่งข้าวเหนี่ยว แกล้มด้วย คงถูกใจ เพื่อนำไป แกล้มเหล้า ก็เข้าที 4.ยาแก้ปวด ติงว่า อย่าเลยนะ มันอาจจะ มากความ ไม่สุขขี กินมันเลย ไม่ปรุง คงเข้าที หิวเต็มที่ จับขา คว้ามาครอง 5.จึงเกิดศึก สองสาว ขาวสวยใส แย่งความไว คว้านก เป็นเจ้าของ จิกหัวทึ้ง ดึงผม น้ำตานอง เพื่อจับจอง นกนี้ ที่อยากกิน 6.ยาแก้ปวด ได้ที มีจับตบ จันทร์ก็หลบ หลีกหนี ที่ร่องหิน ยาแก้ปวด ตามตะลุย ด้วยความชิน ชั่วโมงบิน ต่างกัน คนชั้นเชิง 7.ยาแก้ปวด ได้ใจ วิ่งเข้าถีบ แต่หล่อนรีบ ได้ที จึงนึกเหลิง ถีบผิดท่า หน้าทิ่ม หมดรื่นเริง จึงเปิดเปิง ทลอก ยอกทั้งตัว 8.มณีจันทร์ กระโดด มานั่งคร่อม หล่อนไม่ยอม พยายาม จะโยกหัว มณีจันทร์ รีบจบ ตบระรัว หล่อนไม่กลัว ถลึงตา หน้าไม่อาย 9.อาราเล่ ลุยดง ตรงมาเดี่ยว นึกหมั่นเคี้ยว เข้าแย่ง นกทั้งหลาย จึงโดนตบ ขยำ ซ้ำให้ตาย หล่อนมากมาย ลีลา หาใครเทียม 10. ศึกสามสาว คราวนี้ ไม่มีจบ โคจรพบ กันที ไม่มีเหนียม ทั้งตีรัน ฟันแทง ไม่มีเจียม ไม่ได้เตรียมตัวมา แต่ท่าดี 11. อาราเล่ ให้สูตร วิ่งเข้าใส่ ใครช้าไป โดนทับ สุดหลีกหนี ยาแก้ปวด มวยไทย ด้วยนะซี จันทร์คนนี้ กังฟู สู้ขาดใจ 12. อาราเล่ วิ่งมา หน้าแทบทิ่ม ขาไปจิ้ม รากไม้ เจ็บหาไหน ยาแก้ปวด ยกเตะ ขึ้นโดยไป ซัดเข้าไป ต้นไม้ เข้ากลางลำ 13. มณีจันทร์ ได้ที หิ้วนกวิ่ง เผื่อจะซิ่ง นกไป ดันถลำ ตกคูนำ หน้าฟาด หัวคะมำ หน้าจึงดำ เป็นเหนี่ยง เลี่ยงไม่ทัน 14. อาราเล่ ยาแก้ปวด ตามถึง มาฉุดดึง นกไว้ ไม่เหหัน มณีจันทร์ ยื้อยุด พลันวัน แต่ไม่ทัน สองสาว เค้าแรงดี 15. จึงได้นก กันไป คนละตัว มณีจันทร์ ใจเต้นรัว เพราะสุขขี ได้ลูกนก สองตัว พอดิบพอดี สิ้นซักที ศึกนี้ ที่ยาวนาน 16. จึงตกลง กันได้ นั่งล้อมวง แล้วก็ปลง ใจกิน นกแสนหวาน กับเหล้าดอง ของดี มีมานาน จึงสมาน ร้อยร้าว คราวนี้ โชน โชน
14 มีนาคม 2551 20:22 น. - comment id 831907
เศร้าอ่ะ อาราเล่
14 มีนาคม 2551 21:18 น. - comment id 831932
-นกระจาบ- นกกระจาบคาบหญ้ามาประสาน แล้วสร้างบ้านรังรักประจักษ์เห็น ค่อยๆคาบบินไปไม่ลำเค็ย สำเร็จเป็นรังงามตามประสา ธรรมชาติสร้างสรรนั้นให้รู้ นกตัวผู้สร้างรังทุกครั้งครา บรรจงจัดรวงรังหวังนำพา ตัวเมียมาคู่เคียงเรียงรังนอน หากรังไม่น่าอยู่ไม่หรูหรา ตัวเมียลาจากไปไม่เดือดร้อน นกตัวผู้รู้ตนบนขั้นตอน ต้องเดือดร้อนสร้างรังใหม่ให้น่าดู อนิจจานกยังรู้ดูเอาใจ สร้างรังใหม่กำหนดไม่อดสู รังใหม่เสร็จสวยงามตามพธู ให้มาอยู่คู่หมายเคียงกายตน ครั้นออกไข่ทั้งคู่เฝ้าดูแล คอยเผื่อแผ่ฟูมฟักด้วยรักล้น จนลูกออกจากไข่ให้ได้ยล ต้องทุกข์ทนคาบเหยื่อมาเจือจาน จนเมื่อลูกเติบโตเริ่มโผบิน ออกหากินด้วยตนจึงพ้นผ่าน ละทิ้งรังพ่อแม่แลวันวาน ปีกแข็งปาภูผาถลาบิน... เอ้อ จบอย่างนี้แหละ คุณเล่....
14 มีนาคม 2551 22:06 น. - comment id 831942
ดีจ้าอาลุยลุ่ยเพื่อนเลิฟฟฟ.. หลังจากตบเลือดสาดอากาศเปลี่ยน มานั่งเวียนก๊งเหล้าเอาสักไห หักหัวนกแบ่งชิมลิ้มกันไป อร่อยใหญ่แกล้มเหล้าเมาพอดี กระดกกรึ๊บสองกรึ๊บทึบที่หัว สุรารัววิ่งแล่นแดนสุขขี มือไม้เคาะขวดเอาเมาทุกที เล่นดนตรีสามช่าท่าจะมันส์ ลุกยืนเต้นข้างโต๊ะโจ๊ะเพลงเเรบ สุดซ่าส์แสบสะเด็ดเผ็ดแสบสรร โยกย้ายกายยุกยิกกระดิกกัน แทบไม่ทันรินเหล้าเอาแต่เพลิน แหกปากร้องโวยวายหมายเฮฮา สุขอุราสามสาวเมาไม่เขิน ลืมที่ตบตีกันมันบังเอิญ หน้ามืดเกินตอนนั้นมันหิวจริง กระแทกเหล้าเอ้าโชนโดนพี่น้อง เพื่อนพวกพ้องชักเมาผีเข้าสิง หัวยุ่งเหยิงเริ่งรื่นยืนเป็นลิง แถมยังดริ้งไม่หยุดสุดแสนฮา แล้วเหลียวซ้ายแลขวาอ้ายหยาซวย เหล้าคนสวยหมดแล้วแก้วเรียกหา ไม่มีเหล้าเข้าปากอยากค้างคา ซวยแล้วหนาทำไงใครช่วยที มองตากันชักขวางครางแล้วสิ เหล้าไม่มีอากาศพานเปลี่ยนสี นึกอยากตบตีกันมันอีกที หรือว่าผีเข้าออกลงศอกกัน ตะลุมบอนแบบเมาเอาสักรอบ มือจับขอบโต๊ะโยนโดนไม่หัน เก้าอี้เหวี่ยงเควี้ยงไปหลบไม่ทัน หัวแตกกันเลือดสาดกราดหัวเชียว มณีดุ่ยโดนเปรี้ยงเสียงดังโป้ง คิดว่าโล่งหลบพ้นก้นแสบเสียว โดนตลบตบซ้ำกระหน่ำเดียว เผลอประเดี๋ยวหนีแจ้นแล่นไปไกล อาลุยลุ่ยทำหลบซบข้างเสา ยารีบเอาขวดสาดฟาดสักไห ขวดก็แตกหน้าแหกบานกระจาย ไม่เสียดายไหเก่าเหล้าไม่มี และแล้วมารร้ายยาแก้ปวด ก็หิ้วขวดเดินชนบนวิถี ยุทธภพสุราไม่ปราณี หมื่นพันลี้เบื้องหน้าต้องลาไป...
14 มีนาคม 2551 22:09 น. - comment id 831943
เก่งเนอะ
14 มีนาคม 2551 23:38 น. - comment id 831986
เป็นเรื่องเล่าเขาบอกใช่หลอกเล่น พอตอนเย็นแม่นกบินผกผิน กลับมาพบสบรังยังไม่สิ้น ไฟลามรินใกล้ถึงจึงคิดพลัน ตั้งท่าบินผินโผไม้โตใหญ่ มุ่งตรงไปสุดแรงอย่างแข่งขัน ชนต้นไม้ใกล้รังอย่างทันควัน เลือดแดงพลันสาดใส่กองไฟลาม หมายใช้เลือดดับไฟในรังลูก ที่ตนปลูกสร้างมากลางป่าหนาม แต่น้ำน้อยพลอยแพ้ไฟที่ไหม้ลาม สุดท้ายล้วนตายตามไฟลามกลืน แต่มีอีกบทหนึ่งที่กล่าวว่า ด้วยอานิสงค์ของการเสียสละชีวิตของแม่นก เพียงเพื่อใช้เลือดดับไฟที่กำลังไหม้รังลูกนกตัวน้อย สวรรค์เห็นใจจึงดลบันดานให้เกิดฝนห่าใหญ่ จนสามารถดับไฟป่าได้หมดสิ้น อาจเป็นเรื่องในชาติหนึ่งของพระพุทธเจ้า จำไม่ค่อยได้...อิอิอิ
15 มีนาคม 2551 11:23 น. - comment id 832071
แก้วประเสริฐ.
15 มีนาคม 2551 12:02 น. - comment id 832094
เด๋วนี้หาดูยากนะคะนกต่างๆๆอะคะ อ่านแล้ว..น้ำตาซึมเลย
15 มีนาคม 2551 18:55 น. - comment id 832155
ถึง ยาแก้เปื่อย ยาแก้ปวด ดวดสะดิ้ง ชิงที่หนึ่ง เฝ้ารำพึง รำพัน หันซ้านขวา มณีจันทร์ ไปไหน ไม่เห็นมา ลืมไปว่า ตีสองกว่า เวลานอน ตัดคู่แข่งไปได้ 1 ดีนะที่จันทร์นอนแล้ว อิอิ ไม่เช่นนั้นมีลุ้นถึง คุง (อย่าให้ใครฯ) พ่อนกคืนรัง แต่ยังช้าไป เมียรักหักใจ เข้าไปในเพลิง ... ... ... เมียผูกใจเจ็บ เก็บความระเริง คิดว่าผัวเหลิง นอกใจลูกเมีย ... ... ... ด้วยเจ็บช้ำใจ จึงให้สัญญา แม้ในชาติหน้า หาพูดชายใคร ... ... ... ดีจ้า อาคุง นี่ๆเราไม่รู้จะตอบคุงงัย เลยตอบมั่วแบบนี้มา อย่างที่คุงเขียน มันเหมือนในหนังจีนเลย ข้าน้อยมิอาจเอื้อม อิอิ
16 มีนาคม 2551 18:12 น. - comment id 832350
ถึง ป้าแช่ม ป้าแช่มมา บอกเล่า เจ้ากระจาบ เพราซึมซาบ เรื่องราว คราวก่อนหลัง มีนิทาน แบบเก่า เล่าให้ฟัง เมื่อครั้งยัง เป็นเด็ก ตัวเล็กนา ว๊า !!!ป้าแช่มเจ้าคะ เล่หัวตื้อไปหมดเลยเจ้าค่ะ มีปัญหานิดหน่อย ขออภัยเจ้าค่ะ ขอติดป้าแช่มไว้ 8 บทนะเจ้าคะ ขออภัยจริงๆ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
