เดียวดาย...กับความคิดถึง

ฝากฝัน

ณ ลานลาดดาดผาดาราพร่าง
คือจุดวางแยกถิ่นดินอีสาน
เหล่าฮัญกูรยึดป่ามาช้านาน
เพียงวันวานล่มสลายคล้ายดั่งเงา
ทรราชหิวโหยขโมยป่า
ฮัญกูรล่าถอยร่นจนตกเขา
เหลือตำนานขานขับกับลำเนา
จากคนเก่าผู้เฒ่าเล่านิทาน
สายลมหวิวพลิ้วไหวในคืนหนาว
ใต้เงาดาวล้อจันทร์สั่นสะท้าน
เฝ้าคิดถึงคะนึงรักในวันวาน
กระเจียวบานบนลานนี้มีสองเรา
ยิ่งดึกดื่นดาวเดือนยิ่งเกลื่อนฟ้า
สุดโหยหาห่วงใยด้วยใจเหงา
เฝ้าคิดถึงคะนึงฝันยากบรรเทา
ด้วยสองเราเคยคู่อยู่ด้วยกัน
อยากทอดาวพราวฟ้ามาเป็นสร้อย
เก็บจันทร์ร้อยแทนจี้มณีสวรรค์
มอบให้เธอเก็บไว้เป็นรางวัล
ช่วยคุ้มครองป้องกันยามฉันไกล
กระเจียวสวยสดใสในม่านหมอก
เคยเย้าหยอกหลอกเดินจนเกินไหว
แต่คืนนี้เดียวดายเธอหายไป
จะหลอกใครพรุ่งนี้ไม่มีเธอ
ป่าหินงามความพิลาสธรรมชาติสร้าง
ให้คนว่างใจร้าวเศร้าเสมอ
แสนคิดถึงคะนึงหาพาละเมอ
ในฝันเธอคืนนี้มีใครเคียง
แว่วลำนำลมร้องผ่านร่องผา
ดั่งกานดาผวาตื่นสะอื้นเสียง
อยากกระซิบ รักมาก ฝากสำเนียง
ขอให้เพียงสองเราคิดถึงกัน
ฝากฝัน
๘ พฤษภาคม  ๒๕๕๑
หมายเหตุ..
๑. ฮัญกูร... คือชนเผ่า ที่คนทั่วไปเรียกว่า  ชาวบน หรือ ชาวดง ที่เร่ร่อนอาศัยอยู่ในป่าแถบ อ.เทพสถิต จ.ชัยภูมิ พูดภาษาเขมรปนมอญ ปัจจุบัน ป่าไม่หมดพวกเขาจำเป็นต้อง อยู่เป็นหมู่บ้าน..ทุกวันนี้ ที่อยู่หนาแน่น ประมาณ 7 หมู่บ้าน..และวัฒนธรรมต่างๆก็ค่อยๆสลายไป   น่าเสียดายมาก
๒. เจตนาของกลอนนี้ เนื่องจากใกล้จะถึงเทศกาลดอกกระเจียวบานแล้ว..สำหรับเพื่อนพ้องน้องพี่  ที่ชอบการท่องเที่ยวก็ควรจะเตรียมตัวได้แล้ว..และอยากเชิญชวนด้วย
๓. เนื่องจากฝากฝันได้รับความ เมตตา จากเพื่อนนักกลอน ที่เข้าไปเยี่ยมชมจำนวนมาก แต่ขณะเดียวกันก็เกิดเสียงสงสัย  ฝากฝัน ทำอย่างไรตัวเลขถึงขึ้นมากอย่างนั้น ดังนั้นอยากวอนเพื่อนนักอ่าน..ช่วยแสดงสัญลักษณ์สักหน่อยจะดีมั๊ย...อย่างน้อย IP ก็จะบอกว่าฝากฝันไม่ได้ทำเอง..

ขอบคุณครับ
ฝากฝัน