อยู่ชายแดนกันดารไกลบ้านอุ่น กลิ่นแก้มกรุ่นเคยเคียงข้างค่อยจางหาย ดงชายแดนร้อยพันอันตราย เช้า-สาย-บ่าย-เย็น-ค่ำ เราทำงาน เหงื่อทุกหยดรดผืนดินไม่สิ้นค่า เพราะรักป่าหวงแหนไว้ให้ลูกหลาน รักห้วยหนองคลองน้ำบึงลำธาร รักทำงานเพื่อคนไทยที่ชายแดน ถึงห่างไกลใจมั่นไม่หวั่นไหว แผ่นดินไทยใจทุกดวงต้องหวงแหน ทนหนาวกายหนาวใจอยู่ชายแดน ทุกข์ยากแค้นลำเค็ญ...โปรดเห็นใจ สร้างสรรค์งานการศึกษาอาชีพเสริม ช่วยต่อเติมอนาคตให้สดใส ทุกรอยยิ้มบนใบหน้าต่างมาลัย เป็นแรงใจมิให้ลดความอดทน คนชายแดนแสนดีไมตรีมาก ถึงลำบากเพียงใดจะไม่บ่น ชีวิตและศรัทธาเพื่อประชาชน เสียสละและอดทน...เราคือคนของแผ่นดิน
แก้ว กรุงเก่า 21 มิ.ย. 2551 13:51 น. - ID 116262 
3022
1
0
21 มิถุนายน 2551 16:33 น. - comment id 864370
คนชายแดนก็คนของแผ่นดิน ได้ยินแล้วค่ะ
21 มิถุนายน 2551 15:45 น. - comment id 864416
หน้าส่วนตัว
แด่ คุณแก้ว
ชื่อแก้วเหมือนกัน
เลยแวะมาเยี่ยมค่ะ
21 มิถุนายน 2551 18:38 น. - comment id 864476
จ๊ะเอ๋ ลุงแก้วกรุงเก่า วันก่อนทักทายไป กลายเป็นคุณลูกสาวค่ะ ลุงแก้ว สบายดีมั๊ย กลอนบทนี้ทำให้นึกถึง เหล่า ตชด. น้าชายของอัลมิตราคนหนึ่งก็เป็นครูฝึก ตชด. เขาเคยเล่าหลาย ๆ อย่างให้ฟังเหมือนกัน ค่ะ
21 มิถุนายน 2551 19:05 น. - comment id 864486
คนชายแดนเขตสุรินทร์ถิ่นช้างใหญ่ อยู่มิไกลศรีสะเกษเขตเมืองขอม กลิ่นลำดวนยวนใจให้ดมดอม รสกลมกล่อมคือพีน้องกระป๋องเบียร์
22 มิถุนายน 2551 09:16 น. - comment id 864552
มาทักทายครับ กลอนดีเนื้อหาดีครับ ดาวระดา
22 มิถุนายน 2551 21:58 น. - comment id 864763
แก้วประเสริฐ.
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
