รักเรียน...ดีกว่า...เรียนรัก

อรุโณทัย

ฉันเริ่มเรียนเขียนอ่านในวัยเยาว์
พ่อแม่เฝ้าอบรมบ่มนิสัย
ให้รักเรียนเพียรท่องตำราไว้
เมื่อเติบใหญ่จะได้ดีมีวิชา
	อันความรู้มีไว้ไม่เสียหรอก
	พ่อเฝ้าบอกแม่เฝ้าย้ำเป็นหนักหนา
	เมื่อยังน้อยให้เร่งเรียนซึ่งตำรา
	หมั่นเสาะหาความรู้ประดับตน
มีความรู้เหมือนมีทรัพย์อยู่อักโข
เมื่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่ไม่ขัดสน
ซึ่งหนทางหาเงินไว้เลี้ยงตน
อย่าซุกซนริรักในวัยเรียน
	ฉันเข้าเรียนมัธยมเริ่มมีรัก
	ไม่ตระหนักคำสอนและตักเตือน
	ของพ่อแม่บอกไว้อย่าแชร์เชือน
จงมุ่งเรียนเพียรอ่านให้จัดเจน
เมื่อเรียนรักรักเรียนก็เหินห่าง
เริ่มปูทางความรักให้โดดเด่น
หวังสร้างรักมีรักที่ร่มเย็น
ให้คนเห็นว่ารักสุขที่ใจ
	ฉันเฝ้าเพียรใฝ่เรียนเรื่องความรัก
	ไม่ตระหนักคำสอนที่แม่ให้
มุ่งเรียนรักด้วยรักที่ปักใจ
	ไม่ใส่ใจการเรียนเหมือนอย่างเคย
อันความรักหากได้ลองรั้งไม่หยุด
ใครมาฉุดเหมือนยิ่งยุนะคุณเอ๋ย
ฉันก็เป็นเช่นนั้นจริงจริงเลย
พ่อแม่เอ่ยท้วงทักยิ่งกระทำ
	โอ้ความรักเมื่อแรกรักช่างแสนสุข
	หมดซึ่งทุกข์ใดใดใจยิ่งถลำ
	รักแสนรักบอกรักสักพันคำ
	แต่ต้องช้ำเมื่อรักจางจากใจ
เมื่อคนรักเปลี่ยนรักเป็นคนอื่น
สุดขมขื่นดวงฤดีจะหาไหน
เฝ้าทนทุกข์ระทมตรมฤทัย
แสนอาลัยความรักที่ปักทรวง
	หวนคำนึงถึงคำสอนของพ่อแม่
	อย่าเหลียวแลความรักให้เป็นบ่วง
	รักเรียนอย่าเรียนรักเลยทั้งปวง
	จงเป็นห่วงเรื่องเรียนนะคนดี
รู้แล้วว่ารักเรียนดีกว่าเรียนรัก
อกไม่หักและหนักใจเหมือนก่อนนี้
ที่ต้องเอาใจคนรักทุกนาที
รักเรียนมีแต่ความรู้อยู่กับตนฯ