เขียนถึงกี้และโบ้กับแม่บ้านใจอารีคนนั้น.....

แมวคราว

ดาวกระพริบวิบไหว..อยู่ไหนกี้?
ค่ำคืนนี้แสงดาวราวหม่นหมอง
เหมือนดวงตาของกี้ที่เหม่อมอง
แว่วเสียงร้องแหบต่ำในลำคอ
กี้หมาแก่ตัวเก่าเจ้าเพื่อนยาก
เขามาพรากเจ้าไปอยู่ไหนหนอ?
ในเงื้อมมือมัจจุราชไม่อาจรอ
น้ำตาคลอฟังข่าวเศร้าอาลัย
แรกเจอกี้ที่ขนเจ้าหล่นร่วง
เป็นด่างดวงเรื้อนกินสิ้นสดใส
แม่บ้านผู้อารีมีน้ำใจ
อาบน้ำให้ทายากี้ไม่กี่เดือน
เจ้าหมาแก่สดใสใหม่กว่าเก่า
วิ่งเหยาะเหย่ารอบคอนโดโถ..เจ้าเพื่อน
ตาดำขลับจับจิตให้ติดเตือน
ไม่เคยเลือนไมตรีมีต่อกัน
ซื้อขนมซื้อไก่ไปฝากกี้
หลายครั้งที่แวะมาพาสุขสันต์
ทุกครั้งหนคนกับหมาจ้องตากัน
ความผูกพันซื่อใสสื่อไปมา
จนวันหนึ่งขากี้นี้มีแผล
หมอตรวจแน่มะเร็งชัดต้องตัดขา
ก่อนลุกลามจนตายวายชีวา
เจ้ารอดมาขาซ้ายนั้นหายไป
เป็นมะเร็งเรื้อรังด้วยสังขาร
ขาขวาพาลเกิดแผลเกินแก้ไข
เจ้าเจ็บป่วยร้องครวญปั่นป่วนใจ
ส่งเสียงหอนโหยไห้ไม่เว้นวัน
เจ้านอนซมก้มหน้าถึงคราป่วย
หมดทางช่วยแก้ไขให้ไหวหวั่น
รถคันหนึ่งถอยทับในฉับพลัน
ลุกไม่ทันด่าวดิ้นสิ้นชีวา
ไม่อยากโกรธโทษใครในเรื่องนี้
คงถึงที่ด้วยเขาเห็นเจ้าเป็นหมา
จะถอยรถเข้าออกไม่กลอกตา
เจ้าสามขานอนป่วยจึงม้วยมรณ์
ชักกระตุกชั่วอึดใจแล้วไปลับ
คออ่อนพับไปมาพาทอดถอน
แม่บ้านกอดร่างเจ้าใจร้าวรอน
กี้นิ่งนอนตายสนิทนิจนิรันดร์
ขุดดินฝังร่างไว้ใกล้กอกล้วย
วอนเทพช่วยรับกี้ที่สวรรค์
ถึงคราวเมื่อคนหมาต้องลากัน
ให้ตื้นตันอยู่ข้างในลืมไม่ลง
กี้อาจเป็นดาวกระพริบอยู่วิบวับ
และประทับอยู่ในใจใสซื่อส่ง
อยากเป็นฟ้ากอดกี้ไว้จับใจจง
เจ้าอย่าหลงภพหน้าแม้นว่ามี
ขอกี้จงซื่อใสไปทุกชาติ
และแคล้วคลาดโพยภัยในทุกที่
หากต้องเกิดขอจงเกิดกำเนิดดี
ขอให้มีแต่ความสุขทุกชาติไป
ฝากขอโทษครั้งสุดท้ายมาให้กี้
ที่ไม่มีเวลาเฝ้าเอาใจใส่
ภารกิจติดงานบ้านอยู่ไกล
จึงมิได้ดูใจเจ้าสุดร้าวรอน
เสียงแม่บ้านเครือเบาเล่าเรื่องกี้
ใจดวงนี้ยังรักเพื่อนเหมือนดังก่อน
มองใบกล้วยเล่นลมข่มอาวรณ์
จงพักผ่อนเถิดหนาอย่ากังวล
ดาวกระพริบวิบไหว..อยู่ไหนกี้?
อยู่ดวงนี้หรือดวงไหนอย่าไหม้หม่น
แม้นทำบุญทุกครั้งตั้งกมล
แผ่กุศลคุ้มครองกี้..ไม่มีลืม..
แด่กี้...หมาคอนโดเพื่อนยาก..ขอให้ไปสู่สุขคตินะ..เจ้าหมาตาแป๋วที่น่ารัก.....
ขอโทษนะกี้..ที่พักหลังๆไม่ได้มาเยี่ยมเลย....คิดถึงกี้เสมอนะ.....คิดถึง
ตาแป๋วๆที่มองลอดออกมาจากกลุ่มขนขาวๆดำๆมอมๆของแกบวกกลิ่นอัน
น่าวิ่งหนีสำหรับใครหลายๆคน..แต่ไม่ใช่ฉันแน่ๆ....เจ้าเพื่อนยากเอ๋ย...
แด่..โบ้..หมาน้อยคอนโดวัยสดใสไร้เดียงสา..ที่ถูกรถทับตายในเวลาถัดมา..
ขอโทษนะโบ้.ที่เคยดุแกเวลาที่แกกระโดดโลดเต้นแบบไฮเปอรืมากๆและ
ทำตัวเป็นจอมตะกละอย่างนั้น....พวกแกล้วนต้องการความรักใช่ไหม...
ถึงได้วิ่งหน้าตั้งมาที่รถก่อนใครเพื่อนทุกครั้ง......
ขอขอบคุณและซาบซึ้งใจแม่บ้านผู้อารีของคอนโด..
 มือแห่งรักและเมตตาของเธอมีคุณค่าสูงยิ่ง...
โดยเฉพาะกับหมาไร้เจ้าของที่ต้องการความรักความเมตตาเช่นเดียวกับคน
นับถือและชื่นชมในน้ำใจงามแม้ว่าใครจะมองเห็นหรือไม่ก็ตาม...
ขอบคุณแทนหมาทุกตัว..และคนรักหมาทุกคนบนโลกเบี้ยวๆใบนี้....
แมวคราว...
23 กค 51.