พิมญดา

25 กรกฎาคม 2551 18:27 น. - comment id 878708

กว่าจะเช้า

ก็ทรมานน่าดูนะคะพิมว่า

เคยเจอสภาพนั้นมาแล้ว

แทบหมดแรงกำลังใจจะสู้ต่อเลยคะ

แต่วันนี้อยู่ได้

แม้จะไม่ลืมเลือนกับสิ่งที่ผ่านมา

กากีนัง

25 กรกฎาคม 2551 22:16 น. - comment id 878790

ใครไม่เคยล้มคือคนที่ไม่เคยต่อสู้กับอะไรเลย ประสบการณ์จะขัดเกลาเราให้เป็นคนที่รู้ผิดรู้ถูกมากขึ้น สู้ๆ ค่ะ วันหนึ่งมันก็ผ่านไป

รัมณีย์

26 กรกฎาคม 2551 00:30 น. - comment id 878837

แจ้นเอง

26 กรกฎาคม 2551 07:39 น. - comment id 878895

อย่ากลัวความเหงา  เปิดโอกาสให้เรามีเวลาเป็นของตัวเองมากขึ้น  ได้หยุดแล้วตรึกตรองเราจะเข้มแข็งขึ้นอีกโขเชียวค่ะ  แวะมาทักทายค่ะ

เพียงพลิ้ว

26 กรกฎาคม 2551 09:40 น. - comment id 878935

ร้องไห้ให้พอนะคะ พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว

แสงไร้เงา

26 กรกฎาคม 2551 11:31 น. - comment id 878961

ทำไมเศร้าจัง ก็เหมือนพี่ว่าเด้อ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว 

ครูกระดาษทราย

26 กรกฎาคม 2551 16:51 น. - comment id 879088

...............................ไม่ลืมไม่เลือน
จะคอยเป็นเพื่อน.....อยู่ทุกเวลา
จะไม่ทอดทิ้ง............จริงจริงเพื่อนจ๋า
ขอให้สัญญา............นะจ๊ะคนดี...

เรนเอง..

26 กรกฎาคม 2551 20:05 น. - comment id 879161

..ไม่นะคะ.. เรนไม่เคยลืม..พี่มะกรูด..
 เก๊าะแค่เรนแอบไปเที่ยว..
  ...
..
  เรนกลับมาแล้วว..   คิดถึงพี่มะกรูดที่สุดด้วยดิคะ....

  แว้ปป..

รหัส 6104

26 กรกฎาคม 2551 20:25 น. - comment id 879181

      แวะมาอ่านงานงามจากคนสวยจ้า

               แก้วประเสริฐ.