......แสนสงสาร มารดา เป็นยิ่งนัก เมื่อตอนจัก คลอดลูก ยอดสงสาร น้ำตาเอ่อ ใหลหลั่ง ทรมาน เสียวสะท้าน เจ็บท้อง ร้องครำครวญ ......แสนให้เจ็บ หน่วงถ่วง ในท้องน้อย หน้าก็ม่อย ดิ้วขมวด ปวดปั่นปวน อกของแม่ แทบแตก แยกเรรวน นางโหยหวน ละเหี่ย เพลียกำลัง .....เจ็บหน่วง ถ่วงเหนี่ยว เสียงโอ๊ยโอ๊ย เรี่ยวแรงโรว เหงื่อก็โทรม ทั้งหน้าหลัง อกของแม่ แทบแยก แตกลงพัง เหลือกำลัง แม่แล้ว นะแก้วตา ......ยามเจ็บท้อง ญาติพี่น้อง ก็งงงวย แต่ก็ช่วย เพียงนวดเฟ้น เท่านั้นหนา จะช่วย สงเคราะห์เหน็บ เป็นเจ็บชา เหลือปัญญา พวกญาติ อย่ามาตรเลย .....แม้เจ็บอื่น หมื่นแสน ไม่แม้เหมือน เจ็บสะเทือน ท้องนี่หนา นิจจาเอ๋ย ปวดใดไม่ มีเทียบ เปรียบได้เลย สุดจะเอ่ย รำพัน กลั่นเป็นกลอน .......เหมือนเรือล่ม ลงระหว่าง กลางกระแส ชีวิตแม่ ลอยเลาะ เกาะไม้ขอน อยู่ระหว่าง กลางทะเล พเนจร ทั้งสาคร คลื่นลม ระดมตี ......ที่คลอดง่าย ก็ง่าย ไม่ลำบาก ที่คลอดยาก แม่แทบตาย กลายเป็นผี แทบขาดใจ ดาวดิ้น สิ้นชีวี ปวดเจ็บจี๋ เสียดแทง หมดแรงโรย.....ฯ
ลุงแทน 3 ส.ค. 2551 19:52 น. - ID 117667 
1372
3
0
3 สิงหาคม 2551 20:40 น. - comment id 882125
หน้าส่วนตัว
แด่ ลุงแทน
เขียนได้งามราวกับคลอดลูกเองน่ะค่ะ
3 สิงหาคม 2551 21:16 น. - comment id 882138
แสนสงสารมารดาหน้าที่หนัก เพื่อลูกรักทนได้ไม่หน่ายหนี แล้วลูกเล่ามีไหมน้ำใจดี มอบแม่ทีแทนการสงสารกัน
4 สิงหาคม 2551 07:45 น. - comment id 882222
รักแม่ค่ะ ลุงแทน
4 สิงหาคม 2551 13:28 น. - comment id 882298
นึกว่าลุงแทนเป็นผู้หญิงซะอีกซีคะ เก่งจัง คลอดเองยังบรรยายไม่เป็นเลย อิอิ
5 สิงหาคม 2551 20:13 น. - comment id 882851
ผู้หญิงไร้เงาเคยเห็นภาพขณะที่เขาทำคลอด ตอนเรียนหนังสือ เห็นแล้วสุดที่จะพรรณา แต่ก็ทำให้เรารักผู้เป็นแม่มากขึ้น จากที่รักมาก ๆ อยู่แล้ว เพราะขณะทำคลอดทรมานยิ่งนักค่ะ
17 สิงหาคม 2551 22:23 น. - comment id 887080
สวัสดีค่ะ....แวะมาทักทายและแวะมาอ่านกลอนค่ะ
17 สิงหาคม 2551 22:27 น. - comment id 887082
กลั่นเม็ดเลือดเม็ดน้อยนับร้อยหยด จนปรากฎเป็นหยดนมรสกลมกล่อม เพื่อหล่อเลี้ยงทารกน้อยค่อยอดออม เฝ้าถนอมฟูมฟักรักเมตตา วันเปลี่ยนวันเดือนเปลี่ยนเดือนหมุนเคลื่อนคล้อย จากเด็กน้อยเริ่มมีแรงเริ่มแข็งกล้า ค่อยสอนเดินสอนทำสอนคำจา สอนปัญญาสอนวิชาสารพัน ทารกน้อยวันนี้เห็นเป็นผู้ใหญ่ แม่ภูมิใจในผลงานการสร้างสรรค์ ความเหน็ดเหนื่อยกายใจหายไปพลัน เมื่อถึงวันลูกได้รับปริญญา วันนี้ลูกของแม่สุขถ้วนทั่ว มีครอบครัวอยู่เย็นเป็นฝั่งฝา แม่คนนี้ย่างเข้าสู่วัยชรา รอเวลาสู่กองฟอนตอนสิ้นใจ วันเอยวันแม่ สองตาแลหม่นหมองอยากร้องไห้ บ้านแม่อยู่วันนี้ไม่มีใคร มีแต่ไก่กับหมาที่สีมอซอ อยากฝากดาวถามฟ้าหาลูกรัก ใครรู้จักบอกให้ได้ไหมหนอ แม่ชราผู้อยู่หลังยังเฝ้ารอ บอกอยากขอเห็นหน้าอีกคราเอย บทกลอนนี้คัดลอกเขามานะคะไม่ได้เขียนเองค่ะ...ไม่ทราบนามผู้แต่ง เลยไม่สามารถใส่ชื่อผู้แต่งได้...เห็นว่ามีความหมายดีเลยนำมาโพสถ์...ไงก็ขออภัยเจ้าของบทกลอนด้วยนะคะที่ไม่ได้ใส่ชื่อผู้เขียน
17 สิงหาคม 2551 22:30 น. - comment id 887087
แม่สละสวย สละสาว คราวอุ้มท้อง แม่ไม่ร้อง แม่ไม่บ่น แม่ทนได้ แม่เฝ้าถนอม จนครรภ์แก่ แม่เต็มใจ จะหาใคร เหมือนแม่ แพ้ทุกคน ครบสิบเดือน เคลื่อนคลอด รอดชีวิต แม่ใกล้ชิด ลูกน้อย คอยฝึกฝน แม่ลำบาก อย่างไร ใจแม่ทน สายเลือดข้น เต้าแม่กลั่น ปันลูกกิน แม่ป้องริ้น ป้องไร มิให้ผ่าน แม่สงสาร ห่วงลูกยา กว่าทรัพย์สิน แม่เห่กล่อม ยามนิทรา เป็นอาจิณ แม่ไม่ผิน แม่ไม่ผัน ทุกวันมา ยามลูกสุข แม่สุขสม อารมณ์ชื่น ยามลูกขื่น แม่ขม ระทมกว่า ยามลูกไข้ แม่อดนอน ร้อนอุรา ยามลูกยา อับโชค แม่โศกใจ คราลูกหิว แม่หิวกว่า น้ำตาร่วง แม่เป็นห่วง ดิ้นรนหา เอามาให้ แม้แม่อด หมดข้าวปลา ไม่ว่าไร แม่สละได้ ลูกอิ่มแปร้ แม่ทนเอา ใครไหนเล่า เฝ้าอบรม บ่มนิสัย แม้เติบใหญ่ ไม่ท้อถอย คอยนั่งเฝ้า พระคุณเลิศ ลูกโศก ช่วยบรรเทา ใครไหนเล่า รักมั่นแท้ แม่ฉันเอง นี่ก็คัดลอกเขามาค่ะ..ขออภัยเช่นเคยค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
