หน้าส่วนตัว
ก่อนจะลา จากกัน วันฝนฉ่ำ
พิรุณพรำ กลั่นสาย คล้ายห่วงหา
เมฆาครึ้ม อึมครึม ตลึงตา
เสียงสายฟ้า มาเยือน เหมือนบอกลา
เพื่อต้อนรับ กับกาล ความหนาวเหน็บ
ฝนจางเม็ด เห็ดโคน มาเยือนหา
แม่โพสพ รอพบ กาลเวลา
เพื่อจากนา อีกครา หนาวลมเตือน
สายน้ำเคย เอ่อท่วม ล้วนพาลด
เจ้าเขียดกบ หลบคน ด่นท่องหา
ต้นสะเดา เย้าหยอก บอกลมมา
ได้เวลา พายอด ออกยลชม
เดือนสิบเอ็ด เอ็ดอึง ตึงตังเสียง
ด้วยสำเนียง ปี่กลอง ฆ้องลั่นข่ม
เทศกาล งานกฐิน ริมสายชล
แข่งเรือสม สืบสาน งานแห่งปี
วัดกลางทุ่ง คนมุง ผดุงสาน
เทศกาล งานกฐิน ยินดีสม
พร้อมต้อนรับ กับเจ้าภาพ มากผู้คน
มีรำวง สมใจ ในการรอ
สายลมแห่ง เหมันต์ นั้นเยือนแล้ว
พระพายแผ่ว แว่วเสียง สำเนียงล้อ
ไผ่เสียดสี มีวิหก นกเคลียคลอ
เจ้าแมงปอ ล้อลม สมอุรา
เสียงนกเขา เว้าวอน จู้จุ๊กกู
เย้าหยอกคู่ ดุจหนุ่น กรุ้มกริ่มสาว
เจ้าไก่ป่า ถลา หาไก่นาง
มยุรา แพนหาง มาดเชิญชวน
อีกไม่นาน กาลแห่ง ไฟแสงสี
ประเพณี ที่เรา เฝ้าคิดหวล
ลอยกระทง สมใจ ได้พบนวล
เสียงเพลงครวญ ทั่วท้องคุ้ง จรุงใจ
มองนภา ยามนี้ มีเมฆฝน
ดุจดั่งคน หม่นเศร้า ไม่สดใส
คล้ายต้องจาก พรากรัก จักลาไกล
มีคนใหม่ ในไม่ช้า กาลเหมันต์
ลุงแทน 20 ต.ค. 2551 09:42 น. - ID 119696 
610
4
0
20 ตุลาคม 2551 19:26 น. - comment id 905876
สวัสดีครับลุงแทน....... เหมือนลุงจะบอกลาไปไหนนะนั่น.....
20 ตุลาคม 2551 21:31 น. - comment id 905906
ฤดูเริ่มเปลี่ยนแปลงแล้วล่ะครับ แต่ลมหนาวยังมาไม่ถึงเลย ตอนนี้ที่บ้านร้อนครับ
21 ตุลาคม 2551 11:12 น. - comment id 905962
เข้าหน้าหนาว หนาวเนื้อ เอาเนื้อห่ม
แผ่วเสียงลม ลมพัด ฉวัดเฉวียง
ผ่านข้างใน ในใจ ไว้รอเคียง
ได้แต่เอียง เอียงแก้ม คอยรักมา
ใกล้จะถึง ถึงวัน ลอยกระทง
ใจยังคง คงอยู่ รอหรรษา
รอสักคน คนนั้น แวะเวียนมา
แล้วค่อยพา พาสอง ไปมองจันทร์
สวัสดีค่ะคุณลุง
23 ตุลาคม 2551 12:43 น. - comment id 906672
คิดถึงแวะมาเยี่ยม อย่าว่าเอามะพร้าวมาขาย สวนนะครับ รักเสมอ *** อนิจจังวัฏฏะสังขารา *** ตะวันลาล่วงลับดุจดับกาล เปรียบสังขารแปรเปลี่ยนเวียนสนอง ยามสิ้นแล้วดีชั่วตามครรลอง บังเกิดผองเวรกรรมเข้าซ้ำเติม แสนเสียดายเป็นมนุษย์สุดประเสริฐ ยามมาเกิดเพื่อสร้างทางส่งเสริม ล้างกรรมชั่วผ่านมาหาเพิ่มเติม ทำดีเพิ่มลบชั่วร้ายสลายมาร ประกอบกรรมธรรมส่งดำรงจิต หมั่นลิขิตพิจารณาฝ่าสังขาร ที่เกิดแก่เจ็บตายคลายวิญญาณ คอยเผาผลาญล้างดีที่สร้างมา ด้วยโลภะโทสะและโมหะ ตัณหาจะครอบงำย้ำสิ่งหา เกิดจากขันธ์เวทนามานำพา เกิดปรารถนาอนิจจังพังทลาย ไม่หันมองสังขารอันไม่เที่ยง กลับบ่ายเบี่ยงหลีกเร้นเด่นสลาย หวังอำนาจบาดใหญ่จนได้กลาย สิ่งทั้งหลายเกิดแล้วแคล้วจากลา อันโลงศพใส่ตนยังล้นกว้าง น้ำตาสร้างรินอาบทาบสิ่งหา กว่าจะรู้ก็สายเสียดายเวลา ใยใฝ่มาสู่กว้างมิสร้างธรรม ยามสิ้นแสงเจิดจ้าเข้ามาขวาง ความอ้างว้างหดหู่สู่สิ่งถลำ กรรมที่สร้างเวรก่อท้อระกำ เข้าแต่งแต้มแย้มซ้ำย่ำหัวใจ สิ่งนำไปโลกนี้มีสามอย่าง ที่จะสร้างแต่งเติมเสริมสดใส คือเวรกรรมวิญญาณพลันนำไป สู่ภพในกฎกรรมยามก่อนตาย ความไม่แท้เที่ยงธรรมนำสังขาร ดุจสสารผสมกันพลันแยกสลาย หลักชีวะวิทยามาเปลี่ยนกลาย ก็เหมือนคล้ายกรรมเวรเน้นคนทำ. *** แก้วประเสริฐ. ***
23 ตุลาคม 2551 18:22 น. - comment id 906707
ด้วยความยินครับ เป็นบทกลอนที่มองเห็นตามความจริง ฉห่ง"ตรลักษ์
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
