กลางกรุงกลางนา

ณ.คลองฉวาง

จากดินแดนแผ่นดินท้องถินเกิด
ที่กำเนิดเป็นคนขึ้นมาได้
เขาเมืองกรุงเมืองฟ้าศิวิไลซ์
หวังให้ใครมากมายสบายกัน
    เคยทำนามองไปเห็นฟ้ากว้าง
นกกระยางโฉบกินปลาในแหล่งน้ำ
ปี่ซังข้าวแว่วเสียงสุดชื่นช่ำ
แสนสุดช้ำต้องจากทุกอย่างไป
     นาที่มีกลายเป็นที่รกร้าง
หวังจะสร้างใหม่มิอาจจะทำได้
ธรรมชาติเดี๋ยวนี้มันเปลียนไป
อีกหนี้สิน มากมายมาประดัง
    ตัดสินใจขึ้นรถไฟด้วยความหวัง
จะมีทางลืมตาอ้าปากได้
จุดมุงหมายคือเมืองฟ้าเมืองกรุงไกล
คงจะมีงานให้เราได้ทำ
    ถึงเมืองกรุงมุงหวังหารายได้
ไปสมัครงานหลากหลายยังสิ้นหวัง
เหงื่อหยาดหยดรสรินสิ้นกำลัง
ยังเรายังไม่ได้งานเลย
 นั่งสิ้นหวังข้างทางบาทวิถี
ทำอย่างไรดีกับชีวิตวันข้างหน้า
ลองอีกทีโอกาสต้องมีมา
ต้องรีบหางานให้ได้มีเงิน
  เดินสมัครหางานอยู่หลายที่
ยังไม่มีวี่แววว่าจะได้
บางครั้งน้ำตาตกช้ำชอกใจ
ถูกเขาหลอกเงินไปไม่รู้ตัว
    ทำไมไม่เป็นอย่างที่คาดเอาไว้
เมืองศิวิไลซ์ โหดร้ายกว่าที่จะหวัง
หมดเรี่ยวแรง หมดเงิน  หมดกำลัง
ล้มลงนั้งสิ้นหวัง กลางเมืองกรุง