จากธุลีสู่ธุลีผู้ดีไพร่ เหลือสิ่งใดให้เห็นเป็นแก่นสาร ทิ้งลาภยศทรัพย์สินสิ้นลมปราณ ซากสังขารคืนให้ผู้ใดกัน จากดินน้ำลมไฟให้ชีวิต เนื้อหนังติดกระดูกถูกไปฝัน น้ำที่ไหลในร่างต่างผูกพัน ลมเปลี่ยนผันเข้าออกบอกอะไร ความอบอุ่นเยือกเย็นเป็นผัสสะ ไฟพันธะถูกปักเกินผลักใส หลงนิยมชมชอบตอบอันใด เลือนหายไปในครรลองของเวลา เมื่อดินน้ำลมไฟใกล้มอดดับ กายก็กลับเสื่อมทรามเริ่มลามล้า เนื้อที่แน่นหนังที่ตึงซึ่งผ่านมา กลับโรยราแห้งเหี่ยวเหนี่ยวทวี ทิ้งสิ่งใดไว้เล่าเหล่ามนุษย์ ยังหลงฉุดดึงไว้ทำไมนี่ เก็บอัตตาต่อเติมเพิ่มราคี ทุกสิ่งมีทุกสิ่งพรากยากประวิง เกิดจากเถ้าสู่เถ้าที่เล่าขาน กับตำนานเกิดตายแห่งชายหญิง เหลือสิ่งใดให้เห็นเป็นเรื่องจริง ได้แต่ทิ้งถ่านเถ้าไม่เข้าใจ ------------------- (ไร้อันดับ)
นักสืบ ไร้อันดับ 21 พ.ค. 2552 19:51 น. - ID 126102 
6421
11
0
22 พฤษภาคม 2552 05:52 น. - comment id 988204
รูป สัญญา สังขาร วิญญาณ เกิดแกผ่านดับสูญสิ้นสลาย ยึดติดปรุงแต่งให้วุ่นวาย แม้ความตายเป็นเพียงเรื่องธรรมดา
21 พฤษภาคม 2552 19:54 น. - comment id 988291
ที่ 1 ก่อนค่ะ
21 พฤษภาคม 2552 20:00 น. - comment id 988293
เมื่อตายไปเงินทองกองท่วมหัว แม้แต่ตัวยังเป็นเถ้าแค่เผาผง เหลืออะไรเก็บไว้เพื่อยืนยง ความมั่นคงที่ว่าแน่ยังแปรไป สิ่งสุดท้ายทิ้งไว้เพียงนาม.... กลอนมีความหมายดีมากๆค่ะพี่ชาย
21 พฤษภาคม 2552 20:15 น. - comment id 988296
21 พฤษภาคม 2552 20:55 น. - comment id 988307
กลอนบทนี้เป็นธรรมทาน ที่เยี่ยมยอดไพเราะมากค่ะ
21 พฤษภาคม 2552 22:01 น. - comment id 988326
นั่นซีนะ เหล่ามนุษย์ยังหลงติดอยู่กับอะไร เยี่ยมค่ะ
21 พฤษภาคม 2552 22:19 น. - comment id 988330
สวัสดีค่ะ อ่านแล้ว...ทำให้เห็นสัจธรรม... ขอบคุณบทกลอนที่แฝงไว้ด้วย อนิจจัง...
21 พฤษภาคม 2552 23:28 น. - comment id 988353
สวัสดีครับ อ่านแล้วนึกถึง ปริศนาธรรมแห่งชีวิต : สี่คนหาม สามคนแห่ หนึ่งคนนั่งแคร่ สองคนพาไป เลยครับ กลอนเยี่ยมมากเลยครับ
22 พฤษภาคม 2552 00:40 น. - comment id 988368
ไพเราะ ให้ข้อคิดดีมากๆค่ะ
22 พฤษภาคม 2552 04:01 น. - comment id 988374
คุณไร้อันดับ... อ่านแล้วนึกถึงกลอนบทนึงครับ ไม่แน่ใจว่าเห็น ที่ไหนครับ เกิดจากเถ้าสู่เถ้าที่เล่าขาน กับตำนานเกิดตายแห่งชายหญิง เหลือสิ่งใดให้เห็นเป็นเรื่องจริง ได้แต่ทิ้งถ่านเถ้าไม่เข้าใจ เมื่อเจ้ามา...มีอะไร...มาด้วยเจ้า เจ้าจะเอา...แต่สุข...สนุกไฉน เมื่อเจ้ามา...ตัวเปล่า...เอาอะไร เจ้าก็ไป...ตัวเปล่า...เหมือนเจ้ามา...
22 พฤษภาคม 2552 07:28 น. - comment id 988386
22 พฤษภาคม 2552 07:44 น. - comment id 988390
สวัสดีครับ เป็นบทกลอนที่คงได้กลับมาอ่านอีกเรื่อยๆ เพื่อเตือนตนเองถึงสัจจธรรมข้ออนิจจัง
22 พฤษภาคม 2552 08:07 น. - comment id 988396
สุดยอดเลยค่ะ...เดี๋ยวไปล๊อคอินเก็บไว้ดีฝ่า...อิอิ...หวังว่าคงไม่คิดตังค์นะ นักสืบฯ ว่าจะไปแล้วเชียว...
22 พฤษภาคม 2552 11:05 น. - comment id 988480
22 พฤษภาคม 2552 11:08 น. - comment id 988483
22 พฤษภาคม 2552 11:09 น. - comment id 988484
22 พฤษภาคม 2552 11:11 น. - comment id 988485
22 พฤษภาคม 2552 11:12 น. - comment id 988487
22 พฤษภาคม 2552 11:14 น. - comment id 988488
22 พฤษภาคม 2552 11:19 น. - comment id 988491
22 พฤษภาคม 2552 11:19 น. - comment id 988492
22 พฤษภาคม 2552 11:21 น. - comment id 988494
22 พฤษภาคม 2552 11:24 น. - comment id 988504
22 พฤษภาคม 2552 11:26 น. - comment id 988506
22 พฤษภาคม 2552 11:29 น. - comment id 988508
22 พฤษภาคม 2552 11:32 น. - comment id 988509
22 พฤษภาคม 2552 13:02 น. - comment id 988543
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ที่เกิดมาสิ่งใดแน่ที่แท้เที่ยง ประกอบกายใจหนอแค่พอเพียง จึงส่งเสียงคำรับมา...ว่าสาธุ
22 พฤษภาคม 2552 16:10 น. - comment id 988594
นายนักสืบ อืม..เกิดแล้วดับ คนเราก็เท่านี้..เอาอะไรกันมากมาย..จริงหรือเปล่า..
22 พฤษภาคม 2552 16:16 น. - comment id 988596
22 พฤษภาคม 2552 18:06 น. - comment id 988662
22 พฤษภาคม 2552 18:06 น. - comment id 988663
เห็นจริงทุกสิ่งอันครับผม กลอนงามมากครับ *---*
22 พฤษภาคม 2552 18:08 น. - comment id 988664
22 พฤษภาคม 2552 18:10 น. - comment id 988666
22 พฤษภาคม 2552 18:14 น. - comment id 988668
22 พฤษภาคม 2552 22:46 น. - comment id 988758
" เหลือเพียงฝุ่นกรุ่นควันอันน้อยนิด" คิดแล้วก็ปลงกันเถ๊อะพี่แม่พี่น้อง ไม่ใช่คุณนักสืบคนเดียวที่เริ่มหลงๆ ตอนนี้คุณตั๊กเองขอตามมาติดๆเลยนะคะ บางวันถามตัวเองว่าทานข้าวหรือยังเนี่ย เอาน่า.........เมื่อมีชีวิตก็ใช้ชีวิตกันต่อไป ชีวิตบางคนไม่ยาว แต่ใหญ่......เน๊อะ
23 พฤษภาคม 2552 00:20 น. - comment id 988783
มีคนเขาบอกว่า บางชีวิตก็เหมือน ดาวตก เพราะถึงแม้จะเกิดขึ้น ในช่วงสั้นๆ แต่ก็สวยงาม และมีความหมาย จริงไหมครับ ดูแลตัวเองมากๆ นะครับ อย่าโหมงานเสียจนหมดแรง ไปก่อนนะครับ ขอให้มีความสุข มากๆ ครับ
23 พฤษภาคม 2552 13:10 น. - comment id 988923
ยอดเยี่ยมมากค่ะ
23 พฤษภาคม 2552 14:19 น. - comment id 988952
23 พฤษภาคม 2552 17:27 น. - comment id 989012
จริงๆก็คาใจมานานแล้วทุกคอมเม้นไม่ว่าที่ไหน .... คนเราถ้ามองเพียงด้านเดียวก็เห็นด้านเดียวนะคะ.... คนที่กล้าเผขิญหน้าคือเรา ไม่ได้หลบหนีไปไหน ... แล้วเราก็โกรธจริงแต่ไม่ได้เกลียด.. เราอยู่ในจุดที่เราอยู่แต่เดิม คนที่หลบหรือหนีปัญหา ไม่ใช่เรานะ ... แล้วไม่ใช่ไม่ให้อภัย...เราไม่ได้คำอธิบายมาตั้งแต่ต้น ตอนนี้ก็ยัง... แล้วจะให้เราทำยังไงหรือ...ช่วยบอกที..คุณไร้อันดับ
23 พฤษภาคม 2552 19:54 น. - comment id 989053
24 พฤษภาคม 2552 09:55 น. - comment id 989266
เพราะเกิดมาแต่กายใจเท่านั้น ล้วนความฝันสร้างใหม่ในใจอยู่ จักดีชั่วใจเราเฝ้าแฟบฟู ใครไม่รู้..เรารู้อยู่แก่ใจ อันรักโลภโกรธหลง..แม้ปลงจิต คงจะมีชีวิตที่สุขได้ เถ้าธุลี...หลังวิญญานหาญจากไป เพียงเหลือไว้...ต่างหน้าค่าของคน เพิ่งมีเวลาแวะเข้ามาค่ะ....
24 พฤษภาคม 2552 10:58 น. - comment id 989285
26 พฤษภาคม 2552 15:49 น. - comment id 990158
แวะมาเยี่ยมเยือนค่ะ มันเป็นธรรมดาของโลกแล้วค่ะ ไม่มีใครหลีกพ้น ความตายอยู่แค่ปลายจมูกเอง ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพื่อเราจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจภายหลังเนาะ เหนื่อยไหมคะ เอากำลังใจมาให้ละกาน
26 พฤษภาคม 2552 18:27 น. - comment id 990241
13 มิถุนายน 2552 03:21 น. - comment id 998990
แวะมาเยี่ยมยามวิกาลเนอะ
13 มิถุนายน 2552 06:36 น. - comment id 998994
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
