จดหมายจากนายฝันละไมถึงสาวขวัญละมุน ( ฉบับที่ ๕ )

ละไมฝน

ฉบับที่ ๕
ถึง ขวัญละมุน กวีสาวเพียงพลิ้ว ผู้แก้มดำ ตาตี่
สวัสดีกวีสาวละมุนขวัญ
อากาศร้อนร้าวอุรากว่าทุกวัน
เลยไม่ทันมาต่อกลอนในตอนบ่าย
ทั้งหน้าที่การงานค้างนานแล้ว
ถ้อยคำแก้วกานต์วลีลี้ห่างหาย
นั่งหน้าดำคร่ำเคร่งวังเวงวาย
แสนเสียดายเวลาฝันถึงกัลยาณี
คืนวันพฤหัสจำรัสถวิล
รวยระรินกลิ่นผกามาถึงนี้ 
คล้ายกลิ่นแก้มขวัญตามารตี
แก้มดำดีสีไม่จางจึงหอมนาน
มิอยากเชื่อกรรมกรร่ายกลอนพลิ้ว
หรือสิบนิ้วชุบน้ำผึ้งจึงหอมหวาน
ภาษาสวยรวยคำคลุกน้ำตาล
จินตนาการพลิ้วพร่างกระจ่างใจ
โถ...ตาไม่ตี่ก็ตู่ตาว่าตีบตี่
แก้มหอมสีชมพูดูสดใส
ก็ปดว่าแก้มดำเพราะช้ำใน
ซ้ำมีภัยพิษร้ายทำลายรัก
จะถ่อมใจถึงไหนนะขวัญฟ้า
หรือเกรงว่าฝันละไมใคร่รู้จัก
ถึงถ่อมตนตัวดำระกำรัก
สวามิภักดิ์น้อยไปหรือไรหนา
คืนนี้ฝากฝันสวยมาด้วยนะ
สารัตถะทั้งปวงคือห่วงหา
ฝันละไมฝากรักฝากศรัทธา
ฝากภาษาบอกความนัยห่วงใยเจ้า
หากเหนื่อยหนักในคืนที่เหน็บหนาว
อ่านเพลงยาวขานรับกับความเหงา
ผ่านสายลมละเมอซึ้งถึงน้องเรา
ไล่ความเศร้าห่างหายจากภายใน
ท้อบ้างไหมในการงานที่ผ่านมาก
ความลำบากพรากฝันจากขวัญไหม
ความหวังวาดอย่าขลาดขลังพลังใจ
อย่าหวั่นไหวไมตรีจากพี่ชาย
หนาวมากไหมในฤดีฤดูดาว
ระยิบวาวสกาวส่องแสงเฉิดฉาย
ค่ำคืนนี้ดาวกระจ่างงามพร่างพราย
ฝากความหมายลำนำให้คำนึง
เหงามากไหมในราตรีที่หม่นเหงา
ขอแบ่งเบาอารมณ์อันขมขึ้ง
รื้อลิ้นชักซ่อนตัวตนก่นรำพึง
ร่ายกลอนถึงเพียงพลิ้วปลิวลมมา
ฝากไออุ่นสุนทรีย์วลีถ้อย
แม้นจะน้อยเพราะถ้อยคำอันล้ำค่า
หากห่วงใยละไมฝันถึงขวัญตา
เพียงพลิ้วจ๋าหน้างอไยโลกไม่งาม

เรียน พี่ๆนักกลอนทุกท่าน
            ขออภัยที่ไม่สามารถตอบกระทู้ของท่านที่มาเยี่ยมชม  และแสดงความคิดเห็นในบ้านกลอนของพี่ๆได้  เนื่องจากระบบคอมฯ ที่บ้านไม่ตอบสนอง แปลกนะ มันโพสต์ได้อย่างเดียว  แสดงความคิดเห็นไม่ได้เลยครับ
จึงเรียนมาเพื่อโปรดทราบ
ด้วยรักและไมตรีจิต
นายฝันละไมฝน