หน้าส่วนตัว
ริมหน้าต่างที่ติดชิดเตียงตั้ง
คนป่วยนั่งมองผ่านหน้าต่างนั้น
เขาเล่าเรื่องเบื้องนอกบอกแบ่งปัน
ให้เพื่อนกันป่วยหนักพักอีกเตียง
จากห้องนอนคนป่วยหนักที่พักอยู่
สองเตียงคู่คนละฝั่งได้ฟังเสียง
จากคนหนึ่งสู่คนหนึ่งซึ่งนอนเคียง
ด้วยสำเนียงเหงาเศร้าคละเคล้ากัน
ข้างนอกนั้นแลริ้วเห็นทิวหญ้า
เห็นท้องฟ้าสวยงามดุจความฝัน
เห็นสายธารไหลผ่านดังม่านควัน
เห็นตะวันอบอุ่นละมุมละไม
มีถนนทอดยาวเข้าตัวตึก
เป็นซอยลึกผู้คนล้นขวักไขว่
มีสนามเด็กเล่นเห็นแต่ไกล
ชิงช้าไกวม้าหมุนละมุนตา
มีไม้ดอกสวยงามยามฟ้าใส
ต้นไม้ใหญ่ใบบังพรั่งพฤกษา
มีฝูงนกผกผินบินไปมา
มีดารายิ้มเยือนเป็นเพื่อนจันทร์
แล้ววันหนึ่งถึงคราคนลาจาก
ความตายพรากคนป่วยที่ช่วยฝัน
เขาเคยวาดภาพแสงแห่งตะวัน
เตียงใบนั้นพลันว่างร้างสำเนียง
คนที่เหลือขอเปลี่ยนเวียนเตียงตั้ง
ขอมานั่งมองภาพทราบจากเสียง
เขาจะเง้อมองดูอยู่บนเตียง
เห็นแต่เพียงกำแพงอิฐปิดบังตา
----------------
(ไร้อันดับ)
นักสืบ ไร้อันดับ 31 ก.ค. 2552 15:45 น. - ID 128085 
2108
11
0
31 กรกฎาคม 2552 15:47 น. - comment id 890981
จ๊ากกกก ที่ 1 ก่อนเลย
31 กรกฎาคม 2552 15:50 น. - comment id 1021637
........อ้าววววววววว ไม่ทันพี่แบม... ย่าแบมๆ อิอิ ย่าแบมๆ กิ๊วๆๆๆ
31 กรกฎาคม 2552 16:00 น. - comment id 1021644
เคยอ่านเหมือนกันค่ะพี่ชาย ตอนสุดท้าย ทำให้รู้สึกอึ้งไปกับคนที่มีชีวิตอยู่ค่ะ เขาใช้ใจและความคิดมองภาพ "ตาบอด แต่ใจหาบอดไม่"
31 กรกฎาคม 2552 16:04 น. - comment id 1021648
อืม..ภาพนั้นช่างสวยงามนัก..
31 กรกฎาคม 2552 16:12 น. - comment id 1021655
ภาพคำนึงจากใจ ช่างใสงาม มาอ่านกลอนงาม มากความหมาย ครับ
31 กรกฎาคม 2552 16:35 น. - comment id 1021662
เคยได้อ่านเมล์เช่นกันพี่ไร้ โดยถูกปรามาสว่าขนาดคนตาบอดใจเขาไม่เคยบอดเลยอะ..เจ็บมาก กลอนมาแนวให้ข้อคิดดีๆอีกแล้วครับพี่ไร้
31 กรกฎาคม 2552 17:03 น. - comment id 1021679
เขียนได้เห็นภาพค่ะ เมลล์นี้ก็เคยได้รับ ซาบซึ้งประทับใจ และมีกำลังใจมากๆจากการได้อ่านเมลล์นี้ค่ะ
31 กรกฎาคม 2552 17:48 น. - comment id 1021698
"" ภาพในจินตนาการงดงามเสมอครับ ชีวิตในความฝันก็เช่นนั้นเอง
31 กรกฎาคม 2552 18:06 น. - comment id 1021709
จินตนาการทำให้โลกสดใสเสมอ น่านับถือที่แบ่งปันให้ผู้อื่น ขอบคุณพี่นักสืบสำหรับกลอนดีดี ที่เขียนมาให้อ่านค่ะ
31 กรกฎาคม 2552 19:06 น. - comment id 1021716
31 กรกฎาคม 2552 19:07 น. - comment id 1021717
31 กรกฎาคม 2552 19:11 น. - comment id 1021718
เรื่องนี้ เป็นเรื่องที่ลึกซึ้ง เลยอยากนำมาถ่ายทอดเป็น บทกลอน ครับ ขอบคุณที่ส่งเมล์ดีดีมาให้ครับ
31 กรกฎาคม 2552 19:13 น. - comment id 1021719
31 กรกฎาคม 2552 19:15 น. - comment id 1021720
31 กรกฎาคม 2552 19:19 น. - comment id 1021721
31 กรกฎาคม 2552 19:23 น. - comment id 1021722
31 กรกฎาคม 2552 19:23 น. - comment id 1021723
31 กรกฎาคม 2552 19:26 น. - comment id 1021724
31 กรกฎาคม 2552 19:35 น. - comment id 1021727
อ่านแล้วประทับใจคับ
31 กรกฎาคม 2552 19:42 น. - comment id 1021730
มิตรภาพที่งดงาม...หาคำจำกัดความคงไม่ได้ ถึงแม้เป็นเพียงแค่จินตนาการแต่ก็สร้างความสุขให้กับหัวใจได้มากเช่นกัน....... เคยได้อ่านเมล์นี้เหมือนกันค่ะ ...ถ่ายทอดออกมาเป็นกลอนได้ไพเราะมากๆค่ะ ถึงแม้ว่าไม่เคยได้อ่านเมล์ ...ก็มองเห็นภาพได้ชัดเจนค่ะ
31 กรกฎาคม 2552 19:56 น. - comment id 1021733
ริมหน้าต่างบานนั้นหันไปเห็น ตากระเด็นฟันกระดอนหมาหอนเห่า โอ๊ะอะไรเสียงดังข้างหลังเรา ว๊ายไม่เอาผีกระสือถือหัวขาด.....อิอิ........มาป่วนเล่น ก่อนเอาจริง คริ คริ......
31 กรกฎาคม 2552 20:08 น. - comment id 1021735
คนหูหนวก คนตาบอด แต่ใช่ว่า จิตใจเขาจะหนวกเหมือนหู ใช่ว่า ใจเขาจะบอดเหมือนตาที่มองไม่เห็น ... คนเรา ถ้าตาบอดไม่เป็นไรคะ ขอเพียงอย่าใจบอด ก็แล้วกัน .....คนเราเลือกเกิดไม่ได้นี่นา พี่ไร้เนอะ..... สำหรับริมหน้าต่างบานนั้น คนที่ตามองไม่เห็นเขาก็อยากให้เพื่อนผุ้ป่วยเขามีความสุข หวังเพียงปลอบใจเพื่อน ทั้งยังปลุกปลอบใจตนเองไม่ให้ ท้อด้วย......มั้ง อิอิ
31 กรกฎาคม 2552 20:18 น. - comment id 1021737
ง่วงนอนแระน๊า ลุงเมฒกะลุงจุดไล่ให้ไปนอนแระ อิอิ ห้ามเล่นมาก เดี๋ยวปวดข้ออีก
31 กรกฎาคม 2552 20:22 น. - comment id 1021738
23........อ้าววววววว
31 กรกฎาคม 2552 22:04 น. - comment id 1021811
ริมหน้าต่างบานเก่ามีเงาหม่น เศร้าเกลื่อนกล่นทั่วพื้นผืนสนาม เหงาผลิใบดอกโศกก็งอกงาม ทุกโมงยามอ้าวว้างหน้าต่างเดิม.. ตาบอด ใจไม่บอด เมล์นี้ก็เคยได้ผ่านสายตาเหมือนกันค่ะ ขอบคุณกลอนดีๆที่นำมาให้อ่านกันค่ะราตรีสวัสดิ์ อิอิ ปลฉางน้อย กลอนน่ากลัวมาก " ว๊ายไม่เอาผีกระสือถือหัวขาด " กระสือที่ไหนมีมือถือหัวขาด งง
31 กรกฎาคม 2552 22:06 น. - comment id 1021812
สิ่งที่อ่าน สะท้อนโลกของคนที่มีความหวัง คนที่คิดบวกต่อชีวิต คิดสร้างสรรค์ คิดดี.... และเห็นคุณค่าของการชมีชีวิตอยู่ค่ะ... ซึ่งความคิดเหล่านี้ ย่อมมาจากสิ่งที่ตกตะกอนอยู่ในใจ.. เขียนดีมากค่ะ จบได้ประทับใจ ให้ข้อคิดที่ดีต่อผู้อ่านค่ะ...
1 สิงหาคม 2552 00:06 น. - comment id 1021834
เค้าเรียกว่า คนตาบอดเป็นคนพิการ แต่พิการทางกาย มิได้พิการทางใจ ถึงได้มีจิตใจดี คิดแบ่งปัน เป็นจินตนาการที่เค้าฝันไว้ว่าจะได้ พบเห็นค่ะ เยี่ยมค่ะ
1 สิงหาคม 2552 06:19 น. - comment id 1021860
1 สิงหาคม 2552 06:22 น. - comment id 1021862
1 สิงหาคม 2552 06:22 น. - comment id 1021863
1 สิงหาคม 2552 06:24 น. - comment id 1021865
25.......แหมๆๆ เฌอฯ ก็ เค้าล้อเล่งงงงงงงง เนอะ พี่ไร้ฯ เนอะ อิอิ ........
1 สิงหาคม 2552 06:25 น. - comment id 1021866
ไปแระ .......อาบน้ำดีกว่า 55
1 สิงหาคม 2552 06:33 น. - comment id 1021870
คห 21 - 24
1 สิงหาคม 2552 06:40 น. - comment id 1021871
1 สิงหาคม 2552 06:46 น. - comment id 1021872
1 สิงหาคม 2552 06:49 น. - comment id 1021873
1 สิงหาคม 2552 06:53 น. - comment id 1021874
คห 30 - 32
1 สิงหาคม 2552 07:02 น. - comment id 1021878
กลอนของคุณน่ารักนะครับ อ่านแล้วมีความสุขครับ
1 สิงหาคม 2552 07:21 น. - comment id 1021882
ผมก็นึกว่า เป็นกิ้งก่า หรือ แมวซะอีก เกาะทีริมหน้าต่าง มาเย้าเล่นครับ คุณพี่ไร้อันดับ กลอนนี้ เศร้าลึกๆ นะครับ เมื่อขาดอะไปอย่าง
1 สิงหาคม 2552 07:55 น. - comment id 1021885
1 สิงหาคม 2552 09:42 น. - comment id 1021902
1 สิงหาคม 2552 09:44 น. - comment id 1021903
1 สิงหาคม 2552 09:46 น. - comment id 1021905
1 สิงหาคม 2552 13:05 น. - comment id 1021945
ริมหน้าต่างข้างคลองมองเห็นบ้าน
งามตระการบึงบัวบานอันสดใส
ได้พักผ่อนอารมณ์ชื่นชมใส
สุขฤทัยริมหน้างต่างช่างงามตา1 สิงหาคม 2552 13:09 น. - comment id 1021947
คงเหลือแค่เราสองครองเคียงห้อง ได้เพียงมองออกไปในหน้าต่าง แดดที่สวยสาดส่องมองเป็นทาง ที่รู้สึกเหมือนอ้างว้างพลางกลับดี ทุกอรุณทอวาดแสงสาดส่อง ฉันคงได้เพียงมองแสงส่องสี กลิ่นอรุณโน้มดินถิ่นใยดี ยามนี้มีเราแท้แค่สองคน เธอหยิบยื่นชื่นใจไมตรีฝาก ปลอบขวัญจากคนท้อต่อทุกหน คุยหัวเราะหลากหลายมากมายจน ฉันลืมพ้นเจ็บปวดรวดร้าวกาย ฉันก็เจ็บเธอก็เจ็บเก็บเอาไว้ ลืมลืมไปไม่จำย้ำห่างหาย กายาอ่อนเสียจนทุรนทุราย มิยอมวายพ่ายแพ้แก่โรคา ฉันเคยคิดยอมแพ้แก่โรคร้าย แต่เธอจุดประกายคลายทุกข์หนา เธอปลอบขวัญเพิ่มพลังประดังมา ให้ใจล้ากำเนิดเกิดอีกที เหมือนเราเป็นเพื่อนทางระหว่างฝัน ที่พบกันสั้นนิดชีวิตนี้ ห้องเล็กเล็กแต่มากด้วยไมตรี สายใยที่เธอมอบตอบทุกวัน ทุกทุกเช้าคุยเล่นเช่นสนุกสนาน แต่เย็นวานผ่านไปไม่ตอบฉัน เธอนิ่งเงียบไม่เอ่ยเผยจำนรร ฉันสะกิดเธอนั้นพลันเงียบไป กดเรียกออดกดย้ำซ้ำซ้ำถี่ โอ้คุณหมอพยาบาลนี้มีบ้างไหม ช่วยมาหน่อยเพื่อนฉันเป็นอะไร ใยนิ่งไปไม่ตอบฉันสักที วันนี้มองที่เตียงเคยเคียงข้าง กลับไร้ร่างว่างเปล่าซบเซานี้ เธอจากฉันไม่กลับลับล่วงฤดี น้ำตาที่เก็กกักทะลักลง สะอื้นสะอึกนึกมองนอกหน้าต่าง ฟ้าสว่างแต่ใจโหมไหม้ผง คงคราวสินะผองที่ต้องปลง ฉันก็คงตามไปไม่ช้าเลย..ปล พยายามแระ 8 ไม่พออ่ะ ยังสาธยายไม่เข้าเรื่องเลย อย่าให้เสียน้ำใจคนเขียนนะ
1 สิงหาคม 2552 13:29 น. - comment id 1021951
สะอื้นสะอึกนึกมองนอกหน้าต่าง ฟ้าสว่างแต่ใจโหมไหม้ผง คงคราวนี้สินะผองที่ต้องปลง ฉันก็คงตามไปไม่ช้าเลย.. อิอิ พิมพ์ตก
1 สิงหาคม 2552 14:45 น. - comment id 1021969
1 สิงหาคม 2552 15:06 น. - comment id 1021970
7 สิงหาคม 2552 11:40 น. - comment id 1024083
โอว..มายย..ก็อด กล้วยทอดกาละแม..
7 สิงหาคม 2552 15:50 น. - comment id 1024289
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
