ใครคนนั้นที่ฉันนึกถึงเขา เขาเคยเอาฉันไปเที่ยวทุกแห่งหน เขาส่งเสียให้เรียนได้ดีตน เขาอยู่หนแห่งใดคิดถึงเธอ เขาดุด่าตีตูดฉันไม่โกรธ เขายกโทษแม้ผิดอภัยเสมอ เขาอดทนเหน็ดเหนื่อยไม่เคยเจอ รักฉันเสมอแม้ฉันเลวอย่างไร เขาหวังดีหาให้ไม่ทุกอย่าง เขาปล่อยวางฉันเดินใช่ผลักไส เขาแก่ตัวอ่อนแอเกินดูแลใคร แล้วใยฉันกลับไม่มาแล คนอ่านคงเข้าใจว่าใครหนอ ผู้มีคุณเกินพออย่างนี้แน่ ยังห่วงหาอาทรสองตาแล พระดูแลเขาทั้งสองจงแข็งแรง...
kasin1251 24 ก.ย. 2552 05:14 น. - ID 129390 
1124
7
0
24 กันยายน 2552 11:04 น. - comment id 848559
แวะมาอ่าน พิมคิดถึง..เขา..ของพิม ใจล้าเหลือเกิน..เขาไปเป้นอื่น
24 กันยายน 2552 05:25 น. - comment id 974941
ใครมาอ่านขอให้นึกถึงเขาคนนั้นทุกวันที่อ่าน
24 กันยายน 2552 15:55 น. - comment id 1041909
คิดถึงพ่อแม่เสมอค่ะ
24 กันยายน 2552 19:51 น. - comment id 1041960
คุณใจปลายทางตอบถูก ขอให้คิดถึงเขา และพบแต่ความสุขความเจริญยิ่งๆขึ้นไป
24 กันยายน 2552 19:46 น. - comment id 1041966
เฉลย เขาคนนั้นคือพ่อกะแม่ของเราเอง มิใช่ใครจ๊ะน้องพิม คุณเพียงพลิ้วตอบถูก ขอให้มีความสุขทุกคนนะครับ.
24 กันยายน 2552 19:43 น. - comment id 1041986
พ่อ กับ แม่ แน่เลย
25 กันยายน 2552 08:26 น. - comment id 1042126
นึกถึงเขาทุกวันค่ะ แม้ไม่ได้อยู่ใกล้กันแต่ก็โทรหาถามทุกข์สุข ตลอดเวลาค่ะ
25 กันยายน 2552 00:53 น. - comment id 1042189
แม่ คือ คนที่ปรางคิดถึงมากในขณะนี้ค่ะ คุณกษิณสบายดีนะคะ
25 กันยายน 2552 06:04 น. - comment id 1042217
ขอบคุณคุณปรางแวะมาทัก เกิดความรักความสุขบอกไม่ถูก มิตรภาพมอบดั่งเชือกเกลียวลูก ดั่งได้ปลูกต้นรักทักทอฝัน เพียงความสุขทางใจยิ่งใหญ่นัก มีคนรักดีกว่าเกลียดสร้างเดียดฉันท์ ทะเลาะกันทำไมไม่เว้นวัน ขอให้วันทุกวันมีความรักเอย อิอิ...
25 กันยายน 2552 09:36 น. - comment id 1042261
คุณAlto2 เหมือนผมเลย เพียงแต่ผมนาน โทรหาท่านทั้งสองนานที กลัวเอาความทุกข์ไปให้ท่าน ยอมเก็บความทุกข์ไว้ในใจดีกว่า...
26 กันยายน 2552 11:44 น. - comment id 1042918
นึกถึงวันเวลาครั้งอดีต ฉันหัดขีดเขียนอ่านแม่สอนฉัน แม่ก็จบ ป.4 เขียนพอกัน ลายมือฉันเหมือนแม่แย่กว่าเดิม เขียนหวัดใหญ่กลับไปอ่านไม่ออก มานั่งลอกเขียนใหม่พอใจเหิม เก่งปฏิบัติแย่ปริยัติหัดเหมือนเดิม ค่อยแต่งเติมไม่หวั่นเราอ่านเอง...อิอิ
27 กันยายน 2552 09:48 น. - comment id 1043206
ตอนเด็กไร้เดียงสาคำว่ารัก ไม่รู้จักเพราะชีวิตเชยแถมเฉย เด็กซุกซนไม่เจอะปังทาเนย ถูกละเลยความรักวิ่งสนุก จนเติบโตมีลูกของเราแล้ว คงไม่แคล้วคิดหาทางจนใจจุก ให้ความรักน้อยมากมันก็ทุกข์ ถึงที่สุขดูแลเขาอยู่ทุกวัน พ่อกับแม่ดูแลห่วงเสมอเจ้า...
3 ตุลาคม 2552 22:02 น. - comment id 1046908
นึกถึงเขาเมื่อใดน้ำตาไหล เป็นเพราะใจอ่อนแอดั่งขี้ผึ้ง ห่วงแต่ลูกตัวเองเฝ้าติดตรึง น้อยใจจึงแอบร้องไห้ออกมา
18 ตุลาคม 2552 00:21 น. - comment id 1052698
อยู่บนโลกใบนี้ไร้ความสุข เพราะมัวทุกข์กับสิ่งที่เสาะหา เฝ้าห่วงหวงลูกๆรีบกลับมา เพราะมีค่ามากกว่าชีวิตของตัวเอง
23 ตุลาคม 2552 22:26 น. - comment id 1055990
ขอโทษท่านทั้งสองที่ทอดทิ้ง เพราะความจริงเอาเวลาให้กับลูก โดนล่ามด้วยโซ่ใจคลายไม่ถูก รักแต่ลูกจนทุกข์มิท้อเลย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
