...รู้สึกว่าโลกเหงา ใจเฉาจนอยากร้องไห้ ใจเอ๋ย...เป็นอะไร ใจจะขาดเสียรอนรอน ...คือคำสารภาพ ไหวหวาบหวิวโอนเอนอ่อน อยากจะหลับตานอน ถูกหลอนด้วยสิ่งใด...ไม่รู้ ...สำรวจตรวจดวงจิต ไม่เห็นพิษภัยใดสู่ ความเหงาใยพร่างพรู จู่โจมโหมหักหนักใจ ...หยิบหนังสือมาอ่าน เปิดงานทำก็ไม่ไหว ท่ามกลางคนวนเวียนไป เหมือนไม่เห็นใคร...สักคน ...มองฟ้า ดาริกา มวลเมฆาดูหมองหม่น มองที่ธราดล เหมือนใครมาปล้นวิญญา ...รู้สึกว่าโลกสกปรก รังรกมืดมัวชั่วช้า เต็มด้วยเล่ห์มารยา จะฟันฝ่าได้อย่างไร ...คือคำสารภาพ จากนี้ตราบสมุทรไหม้ จะขอพักหัวใจ ซ่อนเก็บไว้แต่ผู้เดียว. ........................................................... .............................................กิตติกานต์
กิตติกานต์ 6 ธ.ค. 2552 19:59 น. - ID 131170 
1119
21
0
8 ธันวาคม 2552 11:14 น. - comment id 776378
แวะมาเยี่ยมคุณกิตติกานต์จ้า.. โลกเรายังงดงาม อยู่ทุกเมื่อจ้ารับกาแฟก่อนนะ ..มาตามหลังป้าโคฯ สองบ้านแล้วอะ
6 ธันวาคม 2552 20:46 น. - comment id 1071254
โลกภายนอกกว้างใหญ่ใครก็รู้ โลกภายในซ่อนอยู่รู้บ้างไหม อยากมองโลกภายนอกมองออกไป อยากมองโลกภายในให้มองตน ลองหันใมองโลกภายในและเพียรพิจารณา ถึงที่มาที่ไปพร้อมกับระลึกว่าขณะนี้เรากำลังทำอะไร เพื่อใคร และจะก้าวไปยังจุดหมายนั้นได้อย่างไร อาจมีบ้างที่หนทางน่าหลงไหล สวยงาม หรือเต็มไปด้วยอุปสรรคขวากหนาม แต่หากเราไม่มองทางรายรอบ เราก็จะไม่พบประสบการณ์ใด ๆ เลยในชีวิต เป็นกำลังใจให้นะครับ พี่ชาย
6 ธันวาคม 2552 21:25 น. - comment id 1071270
บางครั้งท่ามกลางผู้คนที่สับสน อลหม่าน แต่กลับดูเหมือน วังเวงนะ ผู้คนเหมือนคนแปลกหน้า แบบนี้... หรือที่เรียกว่าเหงา....เศร้าจังค่ะ
6 ธันวาคม 2552 21:25 น. - comment id 1071271
โลกหาสกปรกไม่ .. แต่มนุษย์ต่าวงหากล่ะคนสวย ที่สร้างและทำลายให้โลกดูรกรุงรังไปหมด ผ่อนคลายด้วยพุทโธ เดี๋ยวก็หลับเองแหละจ้า รักน้องค่ะ
6 ธันวาคม 2552 21:26 น. - comment id 1071272
คุณวุ้นเส้น กาพย์ยานี ๑๑ มีจังหวะที่น่าหลงใหล เขียนง่าย ข้อจำกัดน้อย ใช้สื่ออารมณ์ได้ง่าย คุณวุ้นรู้สึกเช่นไหมครับ ขอให้มีความสุขมากๆครับ
6 ธันวาคม 2552 21:27 น. - comment id 1071273
โลกนี้จะไม่เหงา เพราะเราจะยืนอยู่เคียงข้าง เป็นเพื่อนกันไปตลอดทาง คอยเดินก้างย่างไปด้วยกัน
6 ธันวาคม 2552 22:14 น. - comment id 1071279
จังหวะจะโคนดีจังเลยครับ ชอบคำว่าสมุทรไหม้ด้วย เห็นภาพเลย ไพเราะ ไพเราะ สื่ออารมณ์ดีครับ
6 ธันวาคม 2552 23:48 น. - comment id 1071285
ไม่เหงานะคนดี มีพี่นี้อยู่เคียงข้าง ตัวไกลใจไม่จาง ขอน้องนางจงวางใจ มาเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
7 ธันวาคม 2552 01:10 น. - comment id 1071288
ผมเคยดูซีรีเกาหลีเรื่องหนึ่ง(ผมจำชื่อเรื่องไม่ ได้แล้ว) แต่ยังจำคำซึ้งๆของตัวเอกในเรื่องได้ อย่างแม่นยำ เมื่อพระเอกนางเอกมาเจอกัน แล้วก็รักกัน..แต่พ่อของทั้งสองฝ่ายเป็นศัตรูคู่แค้นกันจึงพยายามกีดกันทั้งคู่ไม่ให้รักกัน และแยกกันได้สำเร็จ จนนางเอกมาได้สามี เป็นนักธุรกิจส่วนพระเอกมาเป็นลูกน้องสามีนางเอก มาวันหนึ่งนางเอกเข้าโรงพยาบาล พระเอกไปเยี่ยม ทั้งสองดีใจมากนางเอกมา กอดพระเอกแล้วสะอึกสะอื้นว่า " ชายคนแรก ที่ฉันรักคือคุณแล้วจะให้ฉันรักชายอื่นเหมือน คุณได้อย่างไร? " ซึ้งป่ะช่วยซึ้งหน่อยนะขอ ร้อง..ฮิฮิ
7 ธันวาคม 2552 07:14 น. - comment id 1071293
คุณสุริยันต์ จันทราทิตย์ ขอบคุณมากมายค่ะ สำหรับถ้อยคำปลอบใจ และกำลังใจ เช้านี้รู้สึกสบายดีค่ะ....*_*
7 ธันวาคม 2552 07:16 น. - comment id 1071295
พี่ปรางค์ทิพย์ คงมีบ้างในบางอารมณ์ แต่ไม่บ่อย และ ไม่นาน ขอบคุณค่ะ ขอให้พี่ปรางค์มีแต่ความสุขใจนะคะ
7 ธันวาคม 2552 07:19 น. - comment id 1071296
พี่แบม... ขอบคุณพี่สาวคนสวยค่ะ ก็ วูบนึงของความรู้สึก ที่ใครๆก็เกิดได้ แต่ไม่นานหรอกค่ะ งานกองรออยู่เท่าหิมาลัย... ขอบคุณค่ะ
7 ธันวาคม 2552 07:26 น. - comment id 1071299
คุณฤทธิ์ รู้สึกเช่นนั้นเหมือนกันค่ะ แต่งง่าย แต่กิตติกานต์ยังต้องพัฒนาฝีมืออีก มากๆ กว่าจะเข้าถึงอารมณ์ผู้อ่าน ขอบคุณ และขอให้คุณฤทธิ์มีความสุขมากๆค่ะ
7 ธันวาคม 2552 07:28 น. - comment id 1071300
คุณธันวันตรี โลกนี้จะไม่เหงา เพราะเราจะยืนอยู่เคียงข้าง เป็นเพื่อนกันไปตลอดทาง คอยเดินก้างย่างไปด้วยกัน ........................................... ขอบคุณที่จะอยู้เคียงข้าง เป็นเพื่อนเดินทางไปด้วย หากล้มไปโปรดอำนวย ช่วยเป็นเจ้าของไข้ด้วย..ละกัน อิอิ.. ขอบคุณคุณค่ะ
7 ธันวาคม 2552 07:33 น. - comment id 1071301
พี่แมวเหลือง ขอบคุณในคำชมค่ะ เก็บใส่กล่องแล้ว กลัวหาย.... เขียนเสร็จแล้ว นึกได้ "จากนี้ตราบสมุทรไหม้" เป็นอติพจน์ มีอีกหลายวรรค พอจะนำไปสอนเรื่องภาพพจน์ได้ ขอบคุณค่ะพี่แมวเหลือง...
7 ธันวาคม 2552 07:36 น. - comment id 1071302
พี่มิน... โอ๊ยยยย คิดถึงๆๆๆๆๆสุดๆเลย ไม่มีเวลาเหงาแล้ว งานเร่งๆๆๆๆเข้ามา ตอนนี้นับถอยหลังแล้ว..... ขอบคุณกำลังใจ ได้รับแล้ว ดีจัง....
7 ธันวาคม 2552 07:37 น. - comment id 1071304
คุณประทาน อ่านโครงเรื่องแล้ว พอจะเข้าใจว่าซึ้งจริงๆ ขอบคุณนะคะ
7 ธันวาคม 2552 08:27 น. - comment id 1071309
บางอารมณ์ บางขณะ แม้มีคนมากมายรอบๆ กาย แต่เราก็ไม่อาจรับรู้ในความเคลื่อนไหว เหล่านั้นจริงๆค่ะ....อารมณ์แบบนี้อ้อยเคยเป็นอยู่ช่วงหนึ่ง..แต่ ตอนนี้เข้าสู่สภาวะปกติแล้วค่า
7 ธันวาคม 2552 09:32 น. - comment id 1071318
ขอบคุณความเหงาที่ทำให้เรามาพบกัน
7 ธันวาคม 2552 14:54 น. - comment id 1071455
มาอยู่เป็นเพื่อนจ๊ะ...คนขี้เหงาเหมือนกัน
7 ธันวาคม 2552 14:55 น. - comment id 1071456
20หม่ำไข่เจียวมั๊ย แบ่งกันๆ
7 ธันวาคม 2552 14:55 น. - comment id 1071457
วุ้นเส้น.....เมื่อวานบทสุดท้ายไม่ใช่แบบนี้ นี่นา ไหงเปลี่ยนซะล่ะ เพราะไปคนละแบบ
7 ธันวาคม 2552 16:05 น. - comment id 1071530
คุณเทียนหยด ในสภาวะอารมณ์บางขณะ เราถูกกระตุ้นด้วยสิ่งเร้า บางทีเราก็ตอบสนอง บางทีเราก็ไม่ อารมณ์เล็กๆ ทำให้จินตนาการออกมาเป็นงานเขียนค่ะ ขอบคุณค่ะ
7 ธันวาคม 2552 16:07 น. - comment id 1071531
คุณ ก กา ขอบคุณความเหงา ที่ทำให้เรามาพบกัน ตอนนี้เราต่างหายเหงาแล้วนะคะ ขอบคุณค่ะ
7 ธันวาคม 2552 16:08 น. - comment id 1071533
คุณโคลอน.. สงสัยไข่เจียวเอามาจากบ้านพี่แบม...ขอบคุณค่ะที่มาอยู่เป๋นเพื่อนกัน
7 ธันวาคม 2552 16:14 น. - comment id 1071538
พี่เสมอจุก อ๋อ..เมื่อวาน วรรคสุดท้ายจบว่า ...คือคำสารภาพ จากนี้ตราบสมุทรไหม้ จะไม่มอบหัวใจ ไม่มีใครจะได้ครอง. ก็เปลี่ยนหลังจากผ่านไปประมาณ ๓๐ นาทีค่ะ... นิดนึงๆนะคะ ขอบคุณค่ะ ที่มาอ่านอีกรอบ..
7 ธันวาคม 2552 17:03 น. - comment id 1071558
สารภาพกับตัวเองทุกวันค่ะ
7 ธันวาคม 2552 18:53 น. - comment id 1071583
น้องวุ้นค่ะนั่งหรือนอนหลับตานิ่งๆสักสิบยี่สิบนาทีหยุดทุกอย่างแม้การคิด แล้วจะดีขึ้นค่ะ
7 ธันวาคม 2552 20:00 น. - comment id 1071609
แก้วประเสริฐ.
7 ธันวาคม 2552 20:31 น. - comment id 1071634
กิตติกานต์ 24 ไข่บ้านนี้ล่ะจ้า...อิอิ
7 ธันวาคม 2552 20:32 น. - comment id 1071635
30ชุบ
7 ธันวาคม 2552 21:42 น. - comment id 1071667
คุณเพียงพลิ้ว เหงาทุกวันคงไม่ไหวนะคะ สงสารใจ....
7 ธันวาคม 2552 21:43 น. - comment id 1071668
คุณแก้วประเสริฐ ขอบคุณที่มาอ่านงาน และฝากกาพย์ไพเราะไว้ให้อ่านค่ะ
7 ธันวาคม 2552 21:46 น. - comment id 1071672
คุณโคลอน ไม่เข้าใจอ่ะ..ไข่อยู่ไหน ใครเอามาซ่อนไว้ในบ้านนี้...
8 ธันวาคม 2552 08:32 น. - comment id 1071740
เอ่ยบอกอยากพ้นจากทุกข์ มีสุขทุกวันไม่เฉา จะมีแค่เรามีเรา จะไม่ซึมเศร้าต่อไป นับจากวันนี้ลืมสิ้น พ้นจากมลทินสดใส อย่าคิดถึงเขาอีกต่อไป บ้านกลอนกำลังใจมากมาย จะเม้นท์เป็นครั้งสุดท้าย ความหมายไม่มีนักหนา สละตัวหัวใจขอลา ร่มกาสาวภัตดิ์มัดใจ
8 ธันวาคม 2552 08:40 น. - comment id 1071750
หน้าส่วนตัว
แฮ่ ๆๆ สารภาพแล้ว8 ธันวาคม 2552 09:33 น. - comment id 1071772
กิตติกานต์ เลขศูนย์ที่อยู่ข้างหลังไง คือไข่ อิอิสนุกน๊า....มาเล่นด้วยกัน ระวังไข่บ้านตัวเองไปด้วย...เดี๋ยวโดนมือดีมาฉกไปอีก
8 ธันวาคม 2552 09:51 น. - comment id 1071774
คุณ กู้ภัย ขอแค่ใช้คำสอนของพระพุทธองค์ มาใช้ดำเนินชีวิต ให้มีความสุขตามสมควรก็พอค่ะ ยังไม่เคยคิดสละทางโลก... ขอบคุณค่ะ..
8 ธันวาคม 2552 09:54 น. - comment id 1071777
ครูกระดาษทราย ขอบคุณค่ะ.. สารภาพกับใครน๊ะ...
8 ธันวาคม 2552 09:59 น. - comment id 1071780
โคลอน... เข้าใจเล่นนะ..อิอิ ไม่ต้องระวังหรอก ใครอิยากได้ไข่ กิตติกานต์ให้จ้า..
8 ธันวาคม 2552 10:03 น. - comment id 1071783
งั้นฝนโชว์ไข่บิน ตอบแทนนะ อิอิ
8 ธันวาคม 2552 16:36 น. - comment id 1071918
นึกว่า จะสารภาพ รัก ใครซะอีก ลุ้นจน ตอนสุดท้าย อิอิ แน่ใจน้าาา ว่าพักยก อิอิ
8 ธันวาคม 2552 18:53 น. - comment id 1071954
พี่กิ่งโศก...ที่รอวันเป็นกิ่งสุข กิตติกานต์ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ... แค่รู้สึกเหงาๆไปแป๊ปปปป เดียว หายแล้ว..ขอบคุณค่ะ
9 ธันวาคม 2552 08:00 น. - comment id 1072053
ตอนนี้รู้สึกว่าโลกเรายิ่งเหงาขึ้นทุกวันเลยนะครับ...มาเป็นกำลังใจกับร้อยกรองเพราะๆนะครับ
9 ธันวาคม 2552 18:17 น. - comment id 1072197
กวีน้อย นั่นสินะกวีน้อย... พี่ก็กลัวใจตัวเองมากเลย
9 ธันวาคม 2552 18:20 น. - comment id 1072199
คุณ donjuann ค่ะ ความเหงามาเยือนเราบ่อยๆ คงเป็นเพราะเราไม่เข้มแข็งในบางขณะ ขอบคุณนะคะที่มาอ่าน และให้กำลังใจ.... ขอให้มีกำลังใจที่ดีเช่นกันค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
