ม่านราตรีคลี่ใยคลุมไปทั่ว เมฆหมอกมัวหม่นมิดจิตหวั่นไหว พยายามปิดเปลือกตานิทราไป แต่ก็ไม่อาจข่มอารมณ์ตาม สายลมโชยพลิ้วผ่านสะท้านจิต นึกถึงมิตรคราใดพาใจหวาม ต้องเหินห่างร้างไกลไปชั่วยาม ต้องอยู่ท่ามความเปล่าเงียบเหงาใจ ในยามนี้แสนเหงาและเศร้าเหลือ ช่างน่าเบื่อการพรากจากไปไหน คิดถึงมิตรล้นทรวงสุดห่วงใย อีกเมื่อไหร่คืนกลับเฝ้านับวัน ป่านนี้ โอ้คนดีคงหลับลงกับฝัน หลับเถิดหนาส่งจิตคิดถึงกัน คิดถึงฉันสักนิดยามนิทรา ฉันยังคิดถึงเธอเสมอมั่น ทุกคืนวันฝันใฝ่อยากไปหา อยากสนิทชิดใกล้ไม่ห่างตา ได้พูดจากันบ้างเหมือนอย่างเคย น้ำเสียงเธอยังก้องอยู่สองหู ยังชื่นชูน้ำคำพร่ำเฉลย ยังอยากฟังเธอร่ำคำภิเปรย ที่เธอเอ่ยเอื้อนคำไม่รำคาญ แม้จนดึกจนดื่นค่อนคืนแล้ว หูยังแว่วสำเนียงเสียงเธอขาน พยายามหลับตาลงปลงดวงมาน คงไม่นานได้พบประสพกัน
อรรธนิศา 21 ธ.ค. 2552 17:56 น. - ID 131552 
836
0
0
22 ธันวาคม 2552 01:41 น. - comment id 1077313
สวยงามจริงๆครับ..ผมอยากอ่านงานของคุณ ทุกชิ้นเลย..อันไหนก็ไพเราะครับเป็นวรรณ ศิลป์ที่สวยงามมีคุณค่าจริงๆครับ... ให้กำลังใจครับ..
23 ธันวาคม 2552 19:07 น. - comment id 1078221
ขอบคุณ "คุณประทาน" ที่ชอบบทกลอนที่เขียน และขอบคุณหลายท่าน ที่ให้กำลังใจครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
