ในความฝันสีเศร้าเหงาดวงจินต์ เกินถวิลร่ำร้องเกินมองหา เธออยู่ห่างแสนไกลสุดสายตา แต่มีค่าเกินใครในอารมณ์ ใน"ราตรีสีดำ"ยังจำได้ เธอหมองไหม้สุดฝืนใจขื่นขม อยากอำลาหล้าโลกด้วยอกตรม ชีวิตบ่มทุกข์ตรอมเกินยอมทน หลายขวบปีผ่านล่องยังครองเศร้า ทุกข์เหมือนเงาเกินแก้แม้หลายฝน จนสิ้นแรงอ่อนไหวใจร้าวหม่น อสุชลพร่างพรายฟายน้ำตา อย่าห่วงเลยเคยทุกข์เคยปลุกปลอบ คนชังชอบเพียงไรไม่ไร้ค่า จงแข็งใจลุกยืนยื่นมือมา จะนำพาปลอดภัยไปด้วยกัน
พฤหัส กฤษชยรักษ์ 4 ม.ค. 2553 10:52 น. - ID 131881 
1132
3
0
4 มกราคม 2553 12:40 น. - comment id 1081729
ผ่านไปอีกปี.. แต่ปรารถนาดีดีก็ยังคงอยู่ ..เพียงเท่านี้ก็อุ่นหัวใจแล้วเนอะ
4 มกราคม 2553 19:34 น. - comment id 1081836
หากชีวิตคือการเดินทาง ที่บางครั้งต้องสัมผัสกับไอแดดฝุ่นผง และบางครั้งต้องสัมผัสกับไฟฝันที่ลดลง เราต้องสะพายหัวใจที่มั่นคงออกเดินทาง
4 มกราคม 2553 20:00 น. - comment id 1081851
มอบความปรารถนาดีแก่กัน... รอยยิ้มย่อมบังเกิด... มิตรหนึ่งนั้น... เป็นหญิงที่น่ารัก และน่าเรียนรู้... เราเองยังชื่นชมเธอเลย... สบายดีนะค่ะ สวัสดีปีใหม่..
6 มกราคม 2553 08:08 น. - comment id 1082316
มีค่าเท่ากับศูนย์แน่เลยเรา อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
