ปวดใจจี๊ดคิดหนักรักต้องจบ ให้เลือนลบความจำอย่านำฝัน สิ่งที่เกิดผ่านแล้วให้แล้วกัน เหมือนตื่นเช้าแปรงฟันบ้วนน้ำไป โอ้รอยรักสลักลึกผนึกแน่น เทวดาบนแถนแก้ไม่ไหว มันจำหลักหนักอึ้งถึงแกนใจ ลาวาร้อนภูเขาไฟก็ไม่ปาน รอเพียงวันระเบิดเตลิดออก โปรดอย่าบอกให้จบลบสังขาร หัวใจทุกข์ทับถมยิ่งซมซาน ทรมานเกินกว่าเยียวยาคืน จะขอรักสลักซึ้งตรึงอย่างนี้ ถึงร้อยวันพันปีไม่มีฝืน แม้จะถูกทิ้งสลัดจะหยัดยืน ทำหน้าชื่นอกตรมข่มภายใน ปณิธานแน่แน่วตามแนวเดิม มีแต่เสริมหาแง่ต้องแก้ไข ให้มองเห็นแก่นแท้จนแน่ใจ อุปสรรคเพียงใดอาจกลายดี
พฤหัส กฤษชยรักษ์ 25 ม.ค. 2553 10:24 น. - ID 132468 
1280
3
0
25 มกราคม 2553 10:30 น. - comment id 1090847
มันต้องขาดสิน่า เชื่อสิ ถมทะเลยังทำได้เลย
25 มกราคม 2553 10:54 น. - comment id 1090857
เค้าว่า...อยากลืมกลับจำ ส่วนที่อยากจำ..บางทีก็หลงลืม แต่บางเรื่องก็ลืมยากนะคุณ แวะมาขอบคุณที่ไปทักทายค่ะ
25 มกราคม 2553 10:59 น. - comment id 1090862
ตัดน้ำ ยังตัดไม่ขาด ตัดสวาท..น้อยจะตัดขาดอย่างไร.. ตัดบัวยังมีเยื่อใย... อิอิ ...เข้ามาเยี่ยมครับ
26 มกราคม 2553 12:05 น. - comment id 1091245
ขอให้มั่นในรักเดียว ประมาณนี้นะคะ
26 มกราคม 2553 15:14 น. - comment id 1091328
ตัดไม่ได้เนอะ เชื่อแระ เพราะเฌอเชื่อคนง่าย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
