บ้านฉันตั้งอยู่ริมฝั่งคลอง พวกเราสี่พี่น้องเคยดำผุดดำว่าย มันเป็นความทรงจำที่ดีเมื่อครั้งเยาว์วัย น้ำใสใสสองฝั่งเมื่อครั้งวันวาน ฝูงปลาน้อยใหญ่ต่างเวียนว่าย เวลาบ่ายตกปลานำมาเป็นอาหาร เก็บผักบุ้งกระถินที่ปลูกไว้ข้างเรือนชาน มีให้ทานเพียงพอไม่ง้อใคร ช่วงเวลาไม่กี่ปีบางอย่างก็เปลี่ยนไป น้ำที่เคยใสปลามากมายคงหาไม่ได้ ความเจริญทำให้ธรรมชาติบางสิ่งต้องเปลี่ยนไป ย้อนเวลากลับไปคงไม่ได้ สิ่งที่เหลือไว้คือความทรงจำ
แกงเขียวหวาน 25 ม.ค. 2553 10:41 น. - ID 132472 
2288
3
0
25 มกราคม 2553 10:54 น. - comment id 1090856
๐ ความทรงจำย้ำจิตนิมิตถึง ภาพเคยซึ้งตรึงเก่าลำเนาฝัน ผ่านกี่กาลนานเนิ่นเผชิญวัน มิแปรผันพลันจากพรากทรงจำ...
25 มกราคม 2553 12:31 น. - comment id 1090904
คิดถึงสิ่งเหล่านั้นไม่แพ้กันครับ
25 มกราคม 2553 16:41 น. - comment id 1090968
น้องฝัน ความทรงจำในวัยเด็กเป็นสิ่งที่มีความ สุขเสมอเมื่อนึกถึง เรามีความทรงจำวัยเด็กคล้ายๆกันนะ มีพี่ๆ มีแม่น้ำใสสะอาด และปลามากมาย อ่านกลอนบทนี้แล้วอมยิ้มอย่างมีความสุข
26 มกราคม 2553 14:58 น. - comment id 1091322
คิดถึงบ้านด้วยคนค่ะ
26 มกราคม 2553 16:51 น. - comment id 1091411
หน้าส่วนตัว
สวนหน้าบ้าน นั้นมีต้น นนทรีใหญ่
ได้แกว่งไกว โลชิงช้า กะเจ้าหมี
ใต้ร่มเงา พฤกษา พาเปรมปรีดิ์
แสงรวี อ่อนอ่อน ไม่ร้อนรน
อยากย้อนมา หาต้นไม้ ในวันเก่า
แต่น่าเศร้า มองเงาไม้ ไม่เห็นหน
เขาปลูกตึก แทนต้นไม้ ไยชอบกล
ท้องถนน มีรถรา ชิงช้า...หายไป
เหมือนบ้านครูกระดาษทรายเลยอ่ะค่ะ
26 มกราคม 2553 22:14 น. - comment id 1091627
มีตึกรามบ้านช่องมีห้องหอ ศูนย์การค้าสร้างก่อขยับขยาย หลายสิ่งหลายอย่างถูกแทนที่มากมาย ผลสุดท้ายไม่เหลืออะไรไว้ให้ดู
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
