โรคคิดถึง

ลูกหว้า

โรคนี้จะเกิดกับคนที่อ่อนแอทางจิตใจขั้นรุนแรง
อาการเบื้องต้นของโรคนี้เริ่มจากเชื้อพาหะจะเข้ามาใกล้
สร้างความสนิทสนมกันตามประสาคนรู้จัก
แต่จะส่งผลถึงคลื่นไฟฟ้าในสมอง
ซื่งจะแปรเปลี่ยนคลื่นความถึ่จากความรู้สึกธรรมดาฉันท์เพื่อน พี่ น้อง
ให้เป็นตามที่ใจตนเองต้องการ
ต่อจากนั้น เมื่อเชื้อโรคได้เข้าสู้ร่างกายแล้ว
จะกระจายตัวอย่างรวดเร็วด้วยระยะเวลาอันสั้น
ซึ่งจะแปรตามความสัมพันธ์ที่มีมากหรือน้อยระหว่างผู้รับเชื้อกับผู้แพร่เชื้อ
ยิ่งมีมาก เชื้อก็จะยิ่งแพร่กระจายได้ไกล
โดยที่สภาพอากาศมีส่วนช่วยกระตุ้นให้เชื้อโรคแพร่กระจายได้ด้วย
ฤดูฝน มีคนโทรมาห่วงว่ากลัวจะเป็นหวัด : เชื้อโรคแพร่ไวขี้น 30%
ฤดูหนาว มีคนสัมผัสมือแก้หนาว : เชื้อโรคแพร่ไวขี้น 70%
ฤดูร้อน มีคนชวนไปเที่ยวทะเล : เชื้อโรคแพร่ไวขึ้น 25%
อาการของโรคนี้ โดยมากแล้วจะเริ่มจากการคิดเข้าข้างตัวเอง
จากนั้นก็จะเริ่มมีอาการอ่อนแอทางจิตใจมากขี้นเรื่อยๆ
จะส่งผลกระทบต่อไปถึงชีวิตประจำวัน เช่น ตื่นสายเพราะมัวคุย
ทางองค์การอนามัยโลก
จัดให้เป็นโรคที่อันตรายอีกโรคหนึ่ง
เพราะได้มีผลกระทบต่อทั้งตัวผู้ติดเชื้อเอง
ทั้งทางร่างกายและจิตใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ผลการวิจัยของสถาบันการแพทย์ชั้นนำ
ได้ข้อสรุปตรงกันว่า โรคแพ้ความใกล้ชิดนั้น
อาการจะรุนแรงมากหรือน้อยต่างกันขี้นอยู่กับตัวผู้รับเชื้อเอง
หากเกิดอาการอ่อนแอทางจิตใจยิ่งมีมากเท่าไหร่
อาการของโรคนี้ก็จะน่ากลัวมากยิ่งขึ้น
ผลกระทบจากโรคนี้คือ
เมื่อเชื้อโรคได้แพร่เข้าสู่หัวใจโดยทางเส้นเลือดนั้น
จะทำให้เกิดอาการท้อแท้ หมดหวัง สิ้นหวัง โทษตัวเอง น้อยใจชีวิต
ปัจจุบันนี้ ทางการแพทย์ยังไม่สามารถที่จะหาวัคซีนป้องกันได้
เพราะเนื่องจากเชื้อนี้เป็นไวรัส ไม่สามารถฆ่าให้ตายได้
ทำให้โรคนี้เมื่อเกิดขี้นแล้ว จะเป็นๆ หายๆ
ไม่สามารถระบุได้ว่าจะเป็นอีกเมื่อไหร่ และจะหายเมื่อไหร่
ขี้นอยู่กับผลกระทบที่เกิดขี้นว่ารุนแรงมากน้อยเพียงใด
แพทย์หลายท่านระบุว่า เวลา
จะเป็นยารักษาโรคนี้ได้ดีที่สุด
____________________________________
ไม่มีเอกสารอ้างอิง แต่ ที่กล่าวมา เป็น จริง เกือบทั้งหมดเลย				
comments powered by Disqus
  • ประทาน

    3 กุมภาพันธ์ 2553 17:29 น. - comment id 1095456

    ลูกหว้าคนสวยครับ
    
    จริงๆด้วยผมก็เป็นโรคนี้ด้วยเหมือนกัน..เป็บขั้น..
    
    รุนแรงด้วยไม่มีใครช่วยได้ด้วย..นอกจากลูกหว้า
    
    คนเดียวเท่านั้นครับ
    
    
    ผมแวะมาศึกษาโรคชนิดนี้ด้วยคนครับ
  • ลูกหว้า

    3 กุมภาพันธ์ 2553 17:39 น. - comment id 1095468

    46.gif46.gif
    หรอคะ...
    รักษายังไงดีน้า
    27.gif27.gif
  • กวีบ้านไร่

    3 กุมภาพันธ์ 2553 17:55 น. - comment id 1095485

    ผมอยากจะศึกษาโรคนี้อย่างละเอียดแล้วซื
  • ลูกหว้า

    3 กุมภาพันธ์ 2553 18:51 น. - comment id 1095531

    4.gif6.gif11.gif
    มาสิมาศึกษาด้วยกันอิอิ
  • สุริยันต์ จันทราทิตย์

    3 กุมภาพันธ์ 2553 19:11 น. - comment id 1095538

    อ่านไปอ่านมาเลยรู้ว่าตัวเองก็เป็นโรคนี้นะครับ.......หุหุ
    11.gif11.gif11.gif
  • ลูกหว้า

    3 กุมภาพันธ์ 2553 19:17 น. - comment id 1095543

    46.gif46.gif
    เอ๊ะเอพี่สุริยันต์เป็นโรคนี้กะใครน้า
    42.gif42.gif
  • ม่านแก้ว

    3 กุมภาพันธ์ 2553 20:02 น. - comment id 1095561

    คิดถึง...ลูกหว้า  36.gif
  • วิทย์ ศิริ

    3 กุมภาพันธ์ 2553 20:23 น. - comment id 1095572

    สรุปว่า โรคนี้น่ากลัวหรือเปล่า11.gif7.gif7.gif
  • ป๋อง สหายปุถุชน

    4 กุมภาพันธ์ 2553 05:35 น. - comment id 1095699

    36.gif36.gif36.gif29.gif29.gif31.gif29.gif29.gif
  • เพียงพลิ้ว

    4 กุมภาพันธ์ 2553 10:06 น. - comment id 1095776

    อาการกำลังกำเริบค่ะคุณน้อง
    
    ขอยาระงับด่วนๆ อิอิ
    
    36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif1.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน