...หนึ่งบทรจนา...

คคนางค์ย่างสู่ฤดูวสันต์
หลากเฉดวรรณศยามลปนสดใส
ตราบวรุณโปรยปรายสลายไป
นภาลัยจักงามงดหมดราคี
เสียงสังคีต ประณีตเพลงพิณพาทย์
บรรเลงศาสตร์ดุรีย์พลีแด่ขวัญ
หวังกล่อมนวลก่อนนิทราใต้แสงจันทร์
ให้เจ้านั้นฝันงาม..ก่อนยามอรุณ
จำปานวลอวลกลิ่นระรินหอม
โน้มกิ่งดอมชื่นจิตพิสมัย
เพียงแค่ยลชมชื่นรื่นฤทัย
ใช่..คิดใฝ่เอื้อมคว้าเพื่อมาครอง
คนสดับรับคำนึงถึงนวลพากย์
กลั่นคำฝากจากจิตร่วมคิดฝัน
แม้นนภามาพรากเราจากกัน
ยังรักมั่นกนิษฐ์สนิทนาน
กี่ปีกี่ยุคสมัย
หทัยไม่เคยไร้หวาน
รอเพียงหนึ่งใจในกานต์
ร่วมสานคำรักถักทอ
เดียวดายดั้นด้นค้นหา
ผู้มาร่วมเรียงเคียงฝัน
ร้อยความร้อยคำจำนรรจ์
ให้กันตราบสิ้นจินต์ราน
ลานจันทร์ลานฝันเคยสิ้น
ถวิลหาใครกันหนอ
เพียงภาพไร้ร่างคว้างรอ
ที่ท้อคือเราเล่าเอง