หน้าส่วนตัว
๐ เป็นสายน้ำฉ่ำหวานในธารหมอก
ริ้วระลอกลอยเล่นก็เป็นได้
ไม่เห็นต้องหนีหลบไม่พบใคร?
วิหคไพรพึ่งพาเมื่อล้าลม
๐ ฉันข้ามน้ำข้ามทะเลหลบเล่ห์เหลี่ยม
หวานเต็มเปี่ยมกลับปร่าจนมาขม
ได้สัมผัสพงพฤกษ์ก็นึกชม
ผวาคมรมย์ลึกแต่นึกลอง
๐ อยากเปลี่ยนแปลกแลกเรื่องจากเบื้องหลัง
มิได้หวังคลึงเคล้าเป็นเจ้าของ
เพื่อนทั้งกลุ่มลุ่มหลงในกรงทอง
ทิ้งฉันนองน้ำตาอย่างอาดูร
๐ เริ่มเรียบเรียงเคียงบ่าว่าสันโดษ
อย่าเกลียดโกรธขอกลับไปนับศูนย์
ทุกบทเพลงผูกพันนิรันดร์กูล
มันเพิ่มพูนเติมเต็มอย่างเอมใจ
๐ พอถึงวันคลื่นลมโหมกระหน่ำ
ฝนคราคร่ำเปียกปอนนอนร่ำไห้
เสียงโหยหวนครวญครางก็ต่างไป
ผิดที่ใครลิขิต..ผิดที่เรา !!!
๐ นกเขาคูคู่ขาดและบาดเจ็บ
ยังกลืนเก็บนัยห้วงที่ดวงเศร้า
อยากให้เธอปลอบขวัญอันวัยเยาว์
ในหลืบเงารู้ไหม?..มีใครรอ
๐ รักษาใจในเพลงบรรเลงเหงา
จู่จู่เขาลบล้างที่วางล่อ
เหมือนซ้ำเติมเพิ่มแผลไม่แคร์คลอ
ฉันลอยคอ.รอคอยอย่างน้อยใจ
๐ ทุกคำพูดบูดบึ้งก็ถึงหู
ฉันคือผู้เดี่ยวโดดมันโหดไหม?
ฟังทุกถ้อยรอยลึกสำนึกนัย
อรรถรส.บดใจ.เหมือนใบบัง
๐ ผู้เข้มแข็งแข่งแขมาแต่ก่อน
กลับไหวอ่อนวางจิตว่าผิดหวัง
แม้บินเดี่ยวเปลี่ยวเปล่าเป็นข่าวดัง
ว่าเรือยังห้ามเกาะเพราะรำคาญ
๐ จะถามท้วงทวงสิทธิ์คนจิตนิ่ง
ว่ายากยิ่งอิงอำทำอาจหาญ
มิรู้เลยเป็นเหยื่อเหนือลำธาร
อยู่เนิ่นนานน้ำใจ.กลับไม่มี
๐ หมดคลื่นลมโหมซานึกว่าซึ้ง
กลับขังขึงสะกิดว่าผิดที่
ใช้ความโกรธโหดกว่าไม่ปราณี
เรื่องถือดีถูกผิดใครติดใจ?
๐ มิได้อยากกินปลาหรืออาหาร
ช่วยสงสารวิหค.จวน.หมกไหม้
กลับชี้บอกหนทางให้ต่างไป
นี่ยังไกลไม่พอหรือพ่อคุณ?
๐ เคยคิดถามเหตุผลคนบนฟ้า
ไหนล่ะบ่า?เคียงไหล่เคยให้หนุน
จินตนาค่าครวญเคยพรวนบุญ
ไม่ค้ำจุนค้ำใจเกาะใบเรือ
๐ พระธรรมอยู่ในใจใช่หนังสือ
ไม่ยึดถือครอบครองแม้ของเหลือ
เพียงคำปลอบตอบมาว่าเหลือเฝือ
มิต้องเจือ-จุนหรอกแค่บอกความ
๐ นกจึงเจ็บเก็บตัวเพราะกลัวโกรธ
ไม่ลิงโลดตามเรือถ้าเผื่อห้าม
ลิขิตกรรมธรรมใดถ้าใจงาม
อีกชั่วยาม.บั้นปลายก็ตายรัง
๐ เป็นสายน้ำฉ่ำหวานในธารหมอก
หรือเป็นหอกข้างแคร่ให้แถหนัง
ทุกบทกลอนคือชีวิต.อนิจจัง
พอประทังอารมณ์..ใช่งมงาย
(..กลอนบทนี้..ลอกมาจากการต่อกลอนกับกลุ่มเพื่อนๆ ที่วางในเวปอื่น..)
(เนื้อหา..มีที่มาที่ไปกับ..เรื่องราวที่มีต่อกัน)
(กลอนจึงดำเนินแบบไม่ต่อเนื่องในอรรถรส..จะศึกษาให้มากกว่านี้ค่ะ)
Boomerang 5 พ.ย. 2553 12:13 น. - ID 137764 
1320
11
0
5 พฤศจิกายน 2553 13:09 น. - comment id 1166529
สวัสดีคะ คุณBoomerang เจมิไน... ก็พูดไม่ออก-บอกไม่ถูก ได้แต่กรอกลูกกะตาแต่ขอให้รู้ว่าดีใจนะ...ที่กลับมา
6 พฤศจิกายน 2553 23:22 น. - comment id 1166660
เข้ามาอ่านบทกลอนครับ
5 พฤศจิกายน 2553 13:49 น. - comment id 1166747
สวัสดีครับ... กลอนเพราะมากนะครับไม่เม้นท์เนื้อหานะครับ
7 พฤศจิกายน 2553 16:44 น. - comment id 1166773
ดั่งนกเจ็บ เหน็บหนาว ร้าวในอก เหมือนใครฉก แก้วตา พาสั่นไหว หรือว่าถูก ริดรอน ก่อนลาไกล หรือหัวใจ เอนเอียง เลยเกี่ยงงอน วานนี้ร้อน มาหนาว เหงาไหมพี่ น้องคนนี้ บางวัน นั้นก็หลอน มีเรื่องราว ที่ต้อง ไปตะลอน มาเว้าวอน บางวัน เท่านั้นเอง สวัสดีตอนเย็นค่ะ
5 พฤศจิกายน 2553 14:04 น. - comment id 1166775
มาอีกรอบหนึ่งครับคุณบูม อดไม่ได้อยากเมนท์ครับ ถูกต้องครับธรรมะอยู่ในใจไม่ใช่อยู่ในหนังสือ..และไม่ควรอยู่ที่ปากด้วย มีบางคนพูดมากชอบอวดอ้างว่ามีธรรมะ พระอาจารย์ท่านหนึ่งเคยลงโทษลูกศิษย์โดยงดพูด 1 วัน..แต่ก็ว่าแหละคนพวกนี้ส่วนมากเข้าขั้นสันดานไม่ใช่นิสัย ไม่ยอมรับหรอกว่าปากมาก ถ้าเป็นรด.ครูฝึกคงสั่งตบปากด้วยรองเท้าครับ
5 พฤศจิกายน 2553 14:53 น. - comment id 1166788
จากบทกลอนดั่งนกเจ็บที่เก็บไว้ เพิ่งจะได้บ่งบอกออกเปิดเผย ข้ามทะเลเล่ห์เหลี่ยมมาเยี่ยมเลย จึงขอเชยชมนกวิหคไพร จะแลกเรื่องเบื้องหลังมิหวังอื่น ให้เริงรื่นชื่นจิตพิสมัย เพียงคนเอื้อเกื้อกูลอาดูรใจ จึงร่ำไรรัญจวนให้หวนมา โอ้นกเจ้าบาดเจ็บและเหน็บหนาว ยังถามข่าวบางใครรู้ไหมหนา ว่าลอยคอรอคอยน้อยใจยา ถ้อยวาจาปรากฎมิบดบัง คนว่ายแหวกธาราหาที่เกาะ อกใจเดาะเขารำคาญพาลขึงขัง ซ้ำถูกปล่อยลอยคว้างอย่างชิงชัง มิกล้าหวังเรือใดจึงว่ายวน นกยังมีปีกกล้าฝ่าลมคลื่น คนสะอื้นจมน้ำตาใครมาสน แม้นสะกิดผิดไปให้ร้าวรน ใช่เหตุผลบอกทางให้ต่างไป แม้ของเหลือเชื่อใจไม่ยึดถือ มาฝึกปรือกานท์กลอนที่อ่อนไหว มิใช่เรือเมื่อจะตามก็ตามใจ ก็อยู่ในมหรรณพจนจบกาล ห้วงมหรรณพแห่งกลอนไงครับ
5 พฤศจิกายน 2553 18:56 น. - comment id 1166807
ขอบคุณค่ะ..เพื่อน ๆ
5 พฤศจิกายน 2553 23:05 น. - comment id 1166824
กลอนเต็มไปด้วยความหมายดีๆครับ ขอบคุณมาก คุณบูม
5 พฤศจิกายน 2553 23:44 น. - comment id 1166827
เป็นกลอนที่เป็นนามธรรม ไม่ก่อให้เกิดภาพ งานพวกนี้ต้องระวังคำด้านความหมาย การวางอุปมาให้ดีๆ จะไม่ต้องแปลความหมายอุปมา ผู้อ่านจะเข้าใจเองอยู่ที่จังหวะการวาง ระวังเรื่องคำผิดให้มาก โปรดปราน ครับ ไม่ใช่ปราณ ลมปราณ สระ เอา ไม่สัมผัสกับ กับสระอา เรากับเศร้า โอเค แตไม่สัมผัสกับ ดาวและ คราว ครับ ส่วนงานที่ส่งให้ผมดูอันนั้นเป็นรูปธรรม ต้องสร้างภาพให้เกิดด้วยตัวอักษรครับ แล้วจะว่าให้ฟัง ฝีมือโดยพื้นฐานดีอยู่แล้วครับ ขอให้มีความสุขมากๆ
6 พฤศจิกายน 2553 03:05 น. - comment id 1166830
....กราบขอบพระคุณคุณฤทธิ์มากค่ะ(อยากเรียนว่าท่าน..ด้วยซ้ำ) ....นักกวี.อย่างท่านจะดูออก..ว่ากลอนบูมขาดการคงเส้นคงวา ....สิ่งที่ท่านเตือนมา..จะกลับไปแก้ไข และ แก้คำที่ผิดพลาดค่ะ ....ขอบพระคุณที่ให้เกียรติ.ให้เวลาในการแนะนำมานะคะ .............................................
6 พฤศจิกายน 2553 04:49 น. - comment id 1166835
โอ..คุณบูมมีอาจารย์ฤทธิ์คอยให้คำแนะนำ อาจารย์ฤทธิ์ครับแล้วผมล่ะรู้จักกันมาตั้งนาน ...หรือดูผมท่าทางดื้อไปครับ....
6 พฤศจิกายน 2553 05:50 น. - comment id 1166841
....ปลิดปลิงเคว้งคว้าง ชีวิตฉันดั่งใบไม้ที่หลุดลอย น้ำตาฉันเป็นลำธาร อาบรักที่ผิดหวังในตัวเธอ ร้องทุกข์กับผืนทรายที่เผลอใจไปรักเธอ จึงต้องมานั่งซึมเหม่อเพราะรักเธอเพียงผู้เดียว...... ....หากเป็นนกฉันจะโผบิน แต่ได้ยินเธอนั้นหลายใจ ฉันคงบินไปไม่ไหว่ ปีกหักทันใดเพราะรักเธอ..... .....หวัดดีครับคุณบูเมอแรง..... กลอนหวานมากครับ.... ผมอยากร้องเพลง ก็เลยขอ ๒ เพลง... ละเมอเพ้อพกคนเดียว.......
6 พฤศจิกายน 2553 08:12 น. - comment id 1166852
.......(ช่วยอ่านด้วยค่ะ)
...."กระนั้นหรือ?"...น่าจะเหมาะที่สุด ....เป็นบทเรียน.เรื่องการลอกกลอน..ของตนเองมาลงในที่อื่นๆ.... หมายเหตุ.พิมพ์แล้วหลับค่ะ.เลยเพิ่งมาส่ง...
................................
6 พฤศจิกายน 2553 08:38 น. - comment id 1166863
เดี๋ยว จะเรียก Vet. ให้นะจ๊ะ...
7 พฤศจิกายน 2553 14:04 น. - comment id 1166872
6 พฤศจิกายน 2553 10:35 น. - comment id 1166879
เมื่อนกเจ็บเหน็บหนาวที่ราวขอน ตะวันรอนร่อนกลับมาจับกิ่ง ไร้วี่แววคนไกลเคยไหวติง นกเจ้านิ่งเหมือนเก็บทั้งเจ็บจำ... หายเจ็บเร็วๆ ครับ
6 พฤศจิกายน 2553 12:05 น. - comment id 1166902
ไพเราะยิ่งครับ สำหรับถ้อยคำสำนวน ที่นำมาฝากมิตรใน ไทยโพเอมแห่งนี้ :)
6 พฤศจิกายน 2553 12:38 น. - comment id 1166910
6 พฤศจิกายน 2553 17:32 น. - comment id 1166972
คุณบูม คงยังตอบเมลกลับให้ไม่ได้ งานยุ่งมากทั้งเสาร์และอาทิตย์นี้
6 พฤศจิกายน 2553 17:43 น. - comment id 1166976
7 พฤศจิกายน 2553 08:37 น. - comment id 1166986
ผ่านทุกข์ร้อนฆ้อนนุ่น..หวังอุ่นเอื้อ เผลอเปลี่ยนเสื้อเปลี่ยนสีเลยผีซ้ำ ไม่ได้โกรธโทษกล่าวเพราะเจ้ากรรม ท่านกระทำถูกต้อง...ปกป้องเวร
6 พฤศจิกายน 2553 20:39 น. - comment id 1167069
7 พฤศจิกายน 2553 20:40 น. - comment id 1167154
อยากร้องเพลง Yeaterday เวลาเศร้า เธอคงเข้าใจฉันกว่าวันไหน? เพราะบางครั้งประหลาดเหมือนขาดไป แต่ทำไม? วันนี้เพิ่ม..มาเติมเต็ม อยากร้องเพลง Decerated My Life เธอใช่ไหม? ทำให้ ใจฉันเข้ม ทั้งแววตารอยยิ้ม..ช่างอิ่มเอม ถูกแทะเล็มด้วยรักแล้วหักคา หรือ Women In Love ตอนเสริฟเหล้า เหมือนจะเข้า-ใจกัน..ในวันหน้า เสียงทอดยาวโหยหวนเย้ายวนตา คือการลา..การรัก..หรือทักทาย ........ทิ้งฉันไว้ตรงนี้เถอะที่รัก หลับตานิ่งสักพัก............ฉันใจหาย เสียดายความผูกพัน.จวน.,มลาย จะ.วาง.วาย.. Oh..My..Love ...Oh..My..Love
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
