ความลับจากโลกอีกใบ

ปาลิน

ฟังฉันสักครั้งสิเธอ				
แม้เป็นแค่คำเพ้อเจ้อจากคนไม่เอาไหน				
ไม่ได้ต้องการอะไรมากก่อนจากไป				
แค่อยากเก็บความลับนั้นไว้...ใกล้ๆเธอ			
...............................................................	
			
ฉันเป็นใครก็ไม่รู้				
บอดใจ-บอดหู อยู่เสมอ				
บ้างเจ็บปวดรวดร้าว หนาว ละเมอ				
แต่ยังยิ้มให้เธอทุกครั้งไป				
				
ฉันชอบมองตัวเองในกระจก				
บ้างสะท้อนสะทกจนร่ำไห้				
ถักผมเปียเล่นซ่อนหา ชิงช้าไกว				
กอดท้องฟ้า กอดต้นไม้  กอดสายลม 				
				
ฉันมีบ้านไม้อยู่ท้ายสวน				
มีกระพรวนสีฟ้า มีผ้าห่ม				
ชอบผีเสื้อ สายหมอก ดอกลั่นทม				
เลี้ยงลูกหมาชื่อ ตัวกลม กับ ล้มลุก				
				
ฉันมีนาฬิกาอยู่ห้าเรือน				
เป็นของขวัญจากเพื่อนชื่อ คุณจุก				
มีสร้อยคอ มีกำไล มีไข่มุก				
ขโมยจาก คุณพุก มาเมื่อวาน				
				
ฉันชอบมองพลุบนท้องฟ้า				
แต่ไม่เท่าดวงตาของย่าหวาน				
ฉันสะสมดอกกุหลาบ...สีน้ำตาล				
กับใบไม้กรอบกร้านใต้ลิ้นชัก				
				
ฉันรักตุ๊กตาหมี				
เพราะใจดีกอดอุ่นได้หนุนตัก				
หากวันไหนไม่ได้มาทายทัก				
ถือได้ว่าห้วงรักไม่เต็มเติม				
				
ฉันไม่ชอบบทกวี				
อีกเพลงคีย์ถ้วนแท้มาแต่เริ่ม				
เมื่อเพียรอ่านน้ำคำซ้ำๆเดิม				
ก็คือเพิ่มรอยแผลทุกแง่มุม				
 ...............................................................	
				
ได้ยินใช่ไหมเล่าเธอ				
ความลับจากคนเพ้อเจ้อ
แลกกับเวลาของเธออาจไม่คุ้ม
		
หากแต่ฉันเดิมพันด้วยความเชื่อ
ทุกเมื่อที่ความเหงาเร้ารุม				
เธอ-- ถูกความลับของฉันเกาะกุม
อยู่ในหลืบหลุมของ โ ล ก อี ก ใ บ