ความหวัง...อิอิ เมื่อเขาเลิกรักกัน

ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

แมงกุดจี่
๑.ในคืนวันผันผ่านร้าวรานจิต
เฝ้าแต่คิดเวียนวนคือคนไหน?
สับสนใจ...มอบรักจำหลักใคร
วันเดือนปีเคลื่อนไหวไร้รูปรอย...
๒.ผิดที่ฉัน...อ่อนแอขอแพ้พ่าย
สิ่งเคยหมายจารจดย่อมถดถอย
ก่อนวาดฝันหลงเงาเลิกเฝ้าคอย
หยุดเอื้อมสอยครองไว้ค่าไมตรี...
๓.จึงควรจบลบเลือนคำเอื้อนเอ่ย
ก่อนใจเผย...หายลับนับจากนี้
ปล่อยห้วงฝันเลือนไปเหมือนไม่มี
วันเดือนปี...ผ่านรู้สึกฝังลึกลง...
๔.ให้เหลือเพียงอนุสรณ์อักษรศิลป์
อย่าได้สิ้น...กลิ่นหอมน้อมนำส่ง
ด้วยคือ"รัก"มอบมั่นอย่างบรรจง
หนึ่งอนงค์...ปลอบวางสู่กลางใจ...
๕. มิได้มี...คำใดคิดใคร่เอ่ย
สิ่งล่วงเลย...เนิ่นนานผ่านสมัย
ควรเหินห่างหว่างเราควรเข้าใจ
เลือนสายใย...หลายปีเคยมีกัน
๖.แม้นเคยรักเพียงหนึ่งยังซึ้งอยู่
ตระหนักรู้...ว่าเคียงแต่เพียงฝัน
รสคำหวานคอยย้ำผูกสัมพันธ์
ชายหนึ่งนั้น...หัวใจ...ไม่เคยเลือน...
๗.จารจารึกชายหนึ่งซึ่งปรากฏ
ขอกำหนด...ด้วยใจมีใดเหมือน
เคยมีรักออนไลน์เก็บไว้เตือน
เป็นปมเงื่อน...ทรงจำแห่งคำนึง...
พฤหัส  กฤษชยรักษ์
วันเดือนปีเคลื่อนไหวไร้รูปรอย
ลองบอกหน่อยว่าใครใจถดถอย
มองอย่างไรกำหนดนัยพจน์พล่อย
ใครเฝ้าคอยเวทนามาเนิ่นนาน
ตั้งข้อหาจำแลงรูปแฝงเร้น
สิ่งที่เห็นเกินกว่ามาเล่าขาน
เคยวางใจได้ข้องเข้าพ้องพาน
ปล่อยดักดานจมดิ่งทุกสิ่งเลือน
เหลือแค่เพียงความหลังฝังก้นบึ้ง
ก่อนเคยซึ้ง..เดี๋ยวนี้มีใด?เหมือน
มิตรไมตรีสัมพันธ์นั้นย้ำเตือน
ให้เอ่ยเอื้อนเผยใจ "ไม่เคยลืม"
เมื่อหัวใจใคร่จบเลือนลบลอย
ความรู้สึกถดถอยลืมรอยปลื้ม
อย่าปล่อยให้ห้วงฝันนั้นอึมครึม
มัวเศร้าซึม..ซ่อนปมจมอาทร
เพียงคำเดียวเอ่ยคำจะทำตาม
จะก้าวข้ามกาลเวลาที่มาถึง
ขอกอดเก็บดวงใจใฝ่คำนึง
เก็บสัมพันธ์แนบตรึงตลอดไป