แม้ความรัก ภักดี จะมีค่า แต่จะหา ประโยชน์ใด หรือใจเอ๋ย เมื่อรักเรา ไม่มีค่า ใดใดเลย มีแค่เผย ความชัง จนฝังใจ ขอเก็บรัก ภักดี ที่มีอยู่ ไว้มอบผู้ ที่เขา รักเราได้ คงสดชื่น รื่นรมย์ สมฤทัย ดีกว่าไป รักร้าง อย่างยอมทน ถึงใครเกลียด เหยียดหยาม ตามนิสัย ให้อภัย เขาเถิด เกิดมรรคผล จะอดกลั้น ต่อไป ใจจำนน เพราะแค่คน เดินดิน ธรรมดา จะอดทน อดกลั้น ถือขันติ และครุ่นคิด พิจารณา อุเบกขา พยายาม ทำใจ ให้เมตตา กรุณา ต่อเขา เท่าวันวาน วันนี้มา เพียงพบ เพื่อจบฉาก แม้ไม่อยาก พบกัน สร้างวันหวาน พบแล้วทุกข์ มีสุขเพื่อ ทรมาณ แล้วจึงผ่าน เลยไป มิได้พบ สิ่งที่เหลือ เมื่อจาก คือซากเศร้า คืนวันเก่า เตือนใจ ไม่เลื่อนหลบ เสียดายวัน สดใส มลายลบ ต้องมาจบ ด้วยฉาก ที่จากลา เก็บความเศร้า เอาไว้ อย่าให้เห็น แล้วทำเป็น มีความสุข สุดหรรษา ยิ้มกับความ เหงาเหงา ธรรมดา ฉุดวิญญาณ์ ให้อยู่ คู่กับใจ ลืมอดีต ขีดคั่น บั่นทอนจิต สร้างชีวิต โศกสลด เพื่อสดใส มองโลกอย่าง สร้างสรรค์ อันอำไพ ปลดทุกข์ให้ หมดสิ้น ชีวินเรา ก่อนนี่รัก เป็นเช่นไร ไม่เคยรู้ ชีวิตอยู่ อย่างคน ทนอับเฉา บัดนี้รู้ จึงได้เจ็บ เกินคาดเดา ขาดรักเขา คล้องชีวิต นิจนิรันดร์ โอ้ใจเอ๋ย ใจจ๋า ใยอาภัพ ดั่งเดือนดับ จากห้วง สรวงสวรรค์ หรือใจต้อง ครองตน เยี่ยงคนธรรพ์ ความรักนั้น จึงห่างหาย ให้รำพึง อนาถนัก รักแล้ว มาแคล้วคลาด ใจแทบขาด เพราะพิษ ความคิดถึง ทุกคืนวัน ฝันเศร้า เฝ้าคะนึง ใครคนหนึ่ง รู้ไหม ใครคร่ำครวญ ในจิตใจ คิดทวน คร่ำครวญหา ด้วยสายตา ห่วงใย ได้คิดหวน เขียนกลอนกานต์ จากใจ ให้ชื่นชวน อบอวลด้วย กลิ่นไอรัก ที่ภักดี อย่าเยาะเย้ย เลยหัวใจ มิใช่หิน จะได้ชิน ชาทน คนเสียดสี แม้ไม่เขื่อง เฟื่องยศ เช่นใครมี แค่คนที่ มาเยือน เปื้อนมลทิน เกิดเป็นคน ทนอยู่ อย่างรู้ศักดิ์ จะตระหนัก คุณค่า กว่าทรัยพ์สิน ไม่ได้อ้อน วอนร้อง ขอใครกิน อย่ามาหมิ่น ให้ขุ่นข้อง หมองใจกัน แค่อยากมี ที่รัก สักคนหนึ่ง ได้รู้ซึ้ง ข้างใน จิตใจฉัน มีความสัตย์ ซื่อตรง มั่นคงกัน ทุกคืนวัน คงมีสุข สิ้นทุกข์ใจ ทุกวันนี้ มีแต่ แค่ล้ำล่วง ประดุจลวง รักเล่น เช่นของใหม่ จะขอคืน รักนี้ ที่ให้ไป เกรงฤทัย แหลกสลาย มลายลง จะยืนหยัด กัดฟัน แม้หวั่นไหว ถึงหัวใจ จะยุ่ย เป็นผุยผง ขวัญยังอยู่ กับฉัน อย่างมั่นคง ไม่พะวง แม้จะสิ้น คนปราณี มีชีวิต จิตใจ เช่นมนุษย์ ถึงที่สุด ของทุกข์ สิ้นสุขศรี เลือกเดินทาง เส้นไหน จะได้ดี จึงจะมี ความสุข สิ้นทุกข์ใจ คงยังมี ชีวิต ไม่คิดสั้น ความมุ่งมั่น ยังอยู่ ไม่ไปไหน เพียงพลาดหวัง พลั้งลง นั่งปลงใจ ปล่อยชีพให้ รัดทด ต้องอดทน ในระหว่าง ทางที่ มีขวากหนาม พยายาม เดินไป ให้เกิดผล แม้ประหวั่น พรั่นพรึง ตรึงกมล สักวันหนึ่ง จะค้นพบ ทางของเรา สักวันหนึ่ง จะค้นพบ คนของเรา รูปนี้ถ่ายตอนลงจากเขาคิชฌกูฎเมื่อวันพุธที่ผ่านมา ก็ไปขอพรให้พี่คนหนึ่งเหมือนเดิมค่ะ ไม่ได้ขออะไรให้ตัวเองเลย ^^"
หิ่งห้อยน้อยใจ 28 มี.ค. 2554 04:11 น. - ID 139731 
1770
3
0
28 มีนาคม 2554 13:28 น. - comment id 1188917
เพียงพลิ้วนางร้ายหมายเลข 1 เลยนะคะ
28 มีนาคม 2554 14:14 น. - comment id 1188929
แมงกุ๊ดจี่ก็ตัวแม่จ๊ะ...
28 มีนาคม 2554 14:35 น. - comment id 1188932
เราไม่มีหมายเลขแต่ ........ ....... ร้ายลึกง่ะ......รู้แล้วจะหนาวววว........ ร่วมด้วยช่วยกันเป็นนางร้าย เพราะเราไม่เข้าขั้นนางเอกนะซิ ชิมิ ชิมิ..........
555
28 มีนาคม 2554 16:45 น. - comment id 1188944
สวัสดีเจ้า คุณเพียงพลิ้ว : ยินดีต้อนรับสู่ชมรมนางร้ายค่ะคุณแมงกุ๊ดจี่ : หนูหิ่ง ฯ ยกให้เป็นตัวแม่ เพราะหนูหิ่ง ฯ ยังแค่เด็ก ๆ จ้า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
