อ่อนหัด
สุนทรวิทย์
เธอคือ กุลสตรี ผู้ดีพร้อม
น่าถนอม ต้องตา กว่าหญิงไหน
ดุจมณี ศรีสรวง ดวงอำไพ
งามไฉไล เกินจะ พรรณนา
ใคร่กล่าวย้ำ คำรัก สักล้านครั้ง
ปากสิยัง เขินอาย ไร้เดียงสา
เอาแต่เลี่ยง แต่หลบ หนีสบตา
ตกประหม่า อมพะนำ กลืนน้ำลาย
มิพานพบ นางใด ในโลกหล้า
งามโสภา พริ้มเพรา เท่าโฉมฉาย
หลงเจ้าแล้ว ถวาย ทั้งใจกาย
อยากทักทาย กลับอ้ำอึ้ง จึงอับจน
ความอ่อนหัด เซ่อซ่า มิกล้าเอ่ย
ด้วยไม่เคย มีรัก แม้สักหน
คิดเกี้ยวพา คราใด ให้กังวล
จิตสับสน อิดเอื้อน เหมือนปึ่งชา
จีบผู้หญิง ยากเย็น ช่างเป็นทุกข์
เปลี่ยนให้บุก-น้ำลุยไฟ อาจง่ายกว่า
ขาดคู่คิด อำนวย ช่วยเยียวยา
จึงเขียนมา ปรึกษา ศิราณี
หน้าส่วนตัว
สุนทรวิทย์ 7 ก.ย. 2554 16:44 น. - ID 141656 
863
0
0
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
