ใจเขาใจเรา

อนงค์นาง

ปล่อยใจเขาลอยไปให้ไกลเถิด 
ใจเราเกิดความสุขไร้ทุกข์หมอง 
ชีวิตเขาเรามีที่หวังปอง 
เราต่างต้องทำบุญหนุนกันมา 
เมื่อพบกันในบ้านกลอนกานท์ฝัน 
ทุกชีวันต่างใจให้ค้นหา 
เพราะเข้ากันไม่ได้ใช่ร้างลา 
ปรารถนาหวังดีไม่มีลืม  
มีเพื่อนคนหนึ่งที่ประทับใจ เพราะไม่ว่าจะแสดงความคิดเห็นอย่างไร มีแตกต่าง มีขัดแย้ง แต่เขาก็ยังคงรับฟังในยามที่ไม่มีใคร จะจากไปกี่ครั้ง เขายังบอกว่ายินดีต้อนรับเสมอ 
ใจเขาจะรักใครชอบใคร เขาอาจมีครอบครัว มีลูก แต่เขาไม่ใช่คนเปิดเผยเรื่องส่วนตัว  โลกจริงของเขาเป็นอย่างไรไม่มีใครรู้  เราต้องยินดีด้วย
เพราะเรามีโลกเดียว นี่คือความเจ็บปวดในการเป็นเพื่อน 
เพราะนั่นคือความผูกพันกันมาแต่ปางก่อน ไม่มีเหตุผล ไม่มีคำตอบ อาจมีแต่ความว่างเปล่า 
นี่คือชีวิตที่เป็นไปตามกฏแห่งกรรม
ถึงจะไม่เคยรู้ว่าเขาเป็นใครมาจากไหน แต่เขาจะได้รับรู้ว่าชีวิตจริงของเราเป็นอย่างไรไปเรื่อยๆ แม้จะต่างวิถี ต่างสถานที่ ไม่มีวันที่จะมาโคจรพบกันได้ แต่อย่างน้อย เราก็ยังมีลมหายใจที่จะบอกว่าวันนี้ชีวิตเป็นอย่างไร 
วันอาทิตย์ที่ผ่านมาไปร่วมงานพระราชทานเพลิงศพพระเทพกิตติโสภณค่ะ 

ภาพในอดีต ริมแม่น้ำโขงตอนลูกคนเล็กเรียนอนุบาลค่ะ ตอนนี้เป็นวัยรุ่นแล้ว ยังรักกันเหมือนเดิมด้วยใจใช่กายภาพ เป็นความรักที่แตกต่างจากเพื่อนในโลกกลอน เพราะเป็นความจริง

ครอบครัวเรายังรักกันด้วยดีตามประสาพ่อแม่ลูก 
แม่ของเราทั้งสองมีความสุขกับลูกหลานที่เมืองไทย ข้าวในนาปีนี้งามดีค่ะ  ลูกทั้งสองเรียนดี ประพฤติดี เราไปทำบุญด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน เพราะไม่มีใครรู้ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น ทำวันนี้ให้ดีที่สุด ให้มีความสุขที่สุดก็พอแล้วค่ะ 
ขอให้เพื่อนมีความสุขกับชีวิตจริงทุกวันนะคะ